7 quick takes...
 |
| Modemeisje Doris. Tijdens een avontuur had ze deze tutu in de verkleedkist gevonden en die moest natuurlijk aan. |
- Goeiemorgen! Een kort blogje vandaag. Ons internet is al een paar dagen kapot dus ik schrijf op mijn telefoon. Dat schrijft niet zo lekker weg dus ik zal het kort houden.
- Hartmut is weer terug en de meiden (en ik natuurlijk ook) waren dolblij om hem te zien. Het hele weekend hingen ze als koalatjes aan zijn armen. Hopelijk hebben ze er vandaag vrede mee dat hij weer gewoon aan het werk is want er zit niets anders op.
- We hebben overigens een goede week gehad samen. Een week die vooral in het teken stond van "the mother of all storms". De grootste storm in 30 jaar tijd Kaapstad getroffen had. Het was inderdaad erg nat en de windsnelheden bereikten zelfs cycloon-waarden. Gelukkig viel de schade waar wij wonen mee maar dat kan niet iedereen zeggen. Honderden mensen verloren hun huis aan rukwinden en overstromingen. Er was erg veel regen maar helaas nog lang niet genoeg om de waterramp waarin we leven minder te maken. We hebben nog 20 tot 30 zulke grote stormen nodig in de komende winter om onze dammen halfvol te krijgen. En dat is statistisch haast onmogelijk dus we blijven bezuinigen.
- De meiden vonden de storm over het algemeen wel leuk, overdag dan. 'S avonds vonden ze het een beetje spannender. Gelukkig hebben ze zich prima binnen vermaakt toen we, met een waarschuwing van de overheid, niet naar buiten mochten tijdens de grote storm. Doris heeft eindeloos boekjes gelezen en gekleurd en Sophie heeft honderdduizend scenario's bedacht en gespeeld met poppetjes rn dieren. En Doris heeft Sophie's rommel steeds weer opgeruimd want Sophie is daar niet zo goed in (mijn kind) terwijl Doris nu al als heen ander kan opruimen en organiseren en daar ook heel blij van kan worden (Hartmuts kind).
- We kregen net een berichtje dat Imke, mijn schoonzusje in het vliegtuig gestapt is en vooral Sophie kan niet wachten tot ze er is. 3 jaar geleden was ze er ook deze tijd van het jaar. Samen hebben we toen heel wat kilometers gelopen en heel wat curries gegeten in de hoop dat de weeën zouden beginnen. Het mocht allemaal niet baten en ze was al weer terug in Duitsland toen Sophie geboren werd. Deze keer weten we gelukkig wanneer Sophie jarig is en blijft ze tot na haar verjaardag. Hoera!
- Die verjaardag is echt een dingetje in het hoofd van Sophie, ze kan niet wachten en praat er elke dag uren over. Ook over wat er allemaal gaat veranderen als ze straks drie, en dus heel groot is. Zo zal ze dan, naar eigen zeggen, niet meer duimen, zonder huilen haar haren laten wassen, niet meer in haar neus peuteren, niet meer haar mond afvegen aan haar mouw, netjes eten, altijd lief zijn voor Doris en altijd helpen met opruimen. Het moge duidelijk zijn; ik kan niet wachten ;-).
- De meiden zijn lekker aan het spelen terwijl Sophie uit volle borst meezingt met een CD met Duitse kinderliedjes en Doris ondertussen onverstoorbaar "slaap kindje slaap" zingt. De meiden worden steeds meertaliger en dat is zo leuk om te zien. Doris kwam gisteren naar mij toe en zei "bedje (zo noemen de meiden hun knuffeldeken) is blanket". Mijn hart maakte een sprongetje. Het eerste teken dat ze door heeft dat er meer manieren zijn om hetzelfde te zeggen, en dus een heel belangrijk teken. Ik ga even meezingen, opruimen en de kamer voor Imke klaarmaken. En hopen dat het internet weer snel gemaakt is. Fijne week!
 |
| Wandelen in een herfstig bos. |
 |
| Toen ik even niet aan het opletten was vond Doris de suikerpot... |
 |
| Dit weekend gingen we naar het Science Centre. Vooral de bouwafdeling was een groot succes. |
 |
| Doris heeft een eindeloos geduld als ze Hartmut mag helpen. |
 |
| Sophie bij het Waterfront. De tas ziet er spannender uit dan de inhoud (saaie mailots en haarelastiekjes) maar in combinatie met de ballon die de meiden ergens kregen werd het ineens heel fotogeniek. |
