3 years with Sophie.

He lieverd,

Woensdag, 21 Juni, 23:30
Ik lig al op bed en denk na over drie jaar geleden. Het was het WK en Duitsland speelde tegen Ghana. Pappa en ik gingen naar cafe Verdi, het buurtcafe hier vlakbij, om het te kijken. De wedstrijd had geen winnaar. Het werd 2-2. Dat wist ik niet meer maar ik heb het net even opgezocht. Ik keek toen wel naar het scherm maar nam niet echt in me op  hoe 22 mannen (en de halve wereld) zich 90 minuten lang met een bal en twee doelen bezig hielden. Ik speelde namelijk mijn eigen wedstrijd, een wedstrijd met mijn hormonen en een buik die op springen stond. Mijn weeën waren begonnen en na wekenlange oefenweeen en valse hoop durfde ik eindelijk te geloven dat het zo ver was. Eindelijk mochten we ons kleintje gaan verwelkomen.

Is het echt al drie jaar geleden dat ik een klein, donker, harig frummeltje op mijn borst gelegd kreeg waar ik op slag verliefd op werd? Dat frummeltje dat mij zou leren over liefde, over geduld, over loslaten, over opoffering en over hoe mooi de wereld is. Om jou in ons leven te hebben voelde vanaf dat eerste moment aan als een vanzelfsprekendheid. Hoe was het leven ooit leuk geweest zonder jou?

Is het echt nog maar drie jaar geleden dat ik een klein, donker, harig frummeltje op mijn borst gelegd kreeg? Dat frummeltje dat me meenam in een geweldig avontuur, dat mijn ogen opende voor al het kleine moois, dat mijn uithoudingsvermogen zou testen ( zowel fysiek als mentaal) en waardoor ik heel veel nieuwe dingen zou gaan leren.

Nu ga ik slapen, ik kan niet wachten om je morgenvroeg te zien, om je je cadeautjes te geven en om samen met jou te genieten van jouw speciale dag waar we al een half jaar voor aan het aftellen zijn.

Donderdag, 22 Juni, 8:12
Ik gluur langs mijn laptop en zie een intens gelukkig meisje spelen met haar nieuwe cadeautjes. Doris is ondertussen 'Happy Birthday" aan het zingen, voor de 7276e keer vandaag. Je werd pas laat wakker, we konden haast niet wachten tot we je blije gezichtje zouden zien. Maar we moesten een beetje geduld hebben want Sophie laat zich niet opjagen, dat doet ze nooit. Doris vond het niet zo leuk dat zij geen cadeautjes kreeg en je verbaasde ons door haar groothartig een van jouw cadeautjes uit te laten pakken waar ze zelfs me mocht spelen.

Je wordt zo groot schat, je begint na te denken over hoe jou gedrag anderen kan beinvloeden en doet steeds vaker je best om het voor een ander leuk te maken en dat maakt me blij. Je wereld wordt ook steeds groter. Samen gaan we op veel avonturen en daardoor weet je veel over heel veel dingen en dat komt steeds terug als ik je hoor spelen met een eindeloze fantasie. Je duplomannetjes graven diamanten op, in je speelkeuken maak je sushi en je verteld me dat dat uit Japan komt en dat je dat met stokjes moet eten en als we in de auto rijden hebben we de heerlijkste gesprekjes over alles wat er in je hoofd opkomt. Je hebt een mening over alles en weet dat perfect te articuleren. Het is een voorrecht om mijn dagen samen met je door te mogen brengen maar soms wordt ik wel heel moe van je onverzadigbare nieuwsgierigheid. Overal stel je vragen over en je hebt gelijk door als ik me er met een gemakkelijk antwoord vanaf probeer te maken. "Maar hoe zit het echt dan mam? Hoe zou je het tegen grote mensen uitleggen?" Want je wilt altijd het 'grote mensen antwoord'. Soms best lastig als ik zelf sommige dingen niet eens goed snap. Tegenwoordig wil je bijvoorbeeld graag Frans leren (Waarom ook niet he, nu je Engels, Duits en Nederlands onder de knie hebt ;-)) Dus mijn online woordenboek maakt overuren als jij wilt weten hoe je 'onweer', 'rijst' en 'metro' in het Frans zegt.

Vaak lijkt het alsof er geen einde komt aan je energievoorraad. Uren kan je dansen, zingen, rondrennen en overal vragen over stellen. Maar je kan ook heerlijk rustig met je duim in je mond ergens gaan zitten om een boekje te lezen om om met je grote blauwe ogen alles om je heen rustig op je in te laten werken. Ik vraag me vaak af wat voor gedachten er achter die ogen schuilgaan. Wat voor toekomst jou te wachten staat. Je komt er wel meid, maar ik hoop en bid dat de wereld lief is voor je.

Ik bid voor wijsheid om je te geven wat je nodig hebt zonder je te verwennen. Ik bid voor geduld om met je temperamentvolle karakter om te gaan. Ik bid voor energie om samen met jou door het leven te kunnen huppelen. Want huppelen is leuker dan lopen, en het gaat ook sneller.. zeg je.

Lief meisje, ik huppel graag met je mee en ben ontzettend trots op je!
Liefs Mamma

Ps: Hieronder is je 'interview' zodat we als we over 20 jaar nog altijd een kijkje in het hoofd van de drie-jarige Sophie kunnen hebben.