7 quick takes...

De verse alpaca cria en zijn moeder. 

1. Goeiemorgen! Het is Maandagmorgen en dat voelt als een overwinning. We hebben het al een week en een dag met z'n drietjes gered en nu we de dagen totdat Hartmut terug komt op een hand kunnen tellen ziet de wereld er weer een stuk rooskleuriger uit. Niet dat we het niet redden maar als we samen zijn is het gewoon leuker. De meiden missen Hartmut maar Sophie is ondertussen gelukkig op een leeftijd waar dagen wegstrepen op een aftelkalender en af en toe, met de landkaart erbij, praten over waar pappa is wonderen kan doen. Doris kan dat natuurlijk nog niet, maar toen ik haar een foto liet zien van Hartmut liet ze me duidelijk merken hoe lief ze hem vindt. Ze greep hem vast, knuffelde hem, riep stralend 'pappa' en wilde de foto niet meer terug geven. Nog 4 nachtjes schat....
2. We hebben gelukkig wel hele leuke dagen gehad. Ik had veel dingen gepland zodat we aan het eind van de dag allemaal lekker moe zouden zijn. Ik heb geen zin in strijd rond bedtijd want dan wil ik zelf ook gewoon met de benen omhoog op de bank zitten (om mijn werk op de laptop te kunnen doen).  We hebben over zeedieren geleerd en pinguins gezien, we hebben een alpaca boerderij bezocht, we hebben heel veel gepicknicked (in de tuin en en het park), we hebben spontaan bij vrienden gegeten, samen gebakken, met vriendinnetjes gespeeld, de muziek veel te hard gezet en samen gedanst, een kasteel in de kamer gebouwd, dingen opgezocht over Australie en het was eigenlijk best gezellig.
3. Die Alpaca Boerderij was echt wle een highlight voor mij. Het was cria-seizoen (alpaca-lammetjes) en toen we er kwamen liet de boer on seen paar cria's zien die die morgen geboren waren, schattig! Maar toen de rondleiding al voorbij was en we nog even in de speeltuin aan het spelen waren kwam hij ons ineens weer roepen. 'Er is er een aan het bevallen, kom snel kijken!' Helaas lopen peuters niet zo snel dus de bevalling hebben we gemist, maar de geboorte van de placenta, de moeder die liefdevol haar kleintje schoonlikte en de eerste wankele pogingen tot opstaan zien was ook heel speciaal. We hebben denk ik wel een uur zitten kijken, zo bijzonder! Sophie keek met grote ogen en ook Doris was duidelijk onder de indruk. 
4. Doris leert praten, in rap tempo. Elke dag komen er nieuwe woordjes bij. Ik moet helaas wel zeggen dat ze niet de meest handige en nuttige woordjes leert. Het zou fijn zijn als ze haar basisbehoeften en emoties duidelijk zou kunnen maken maar in plaats daarvan vind mevrouw het beter om haar hersencapacteit te gebruiken voor woorden als 'ballera' (ballerina), 'tasje' en 'alpaca'. 
5. 'Ballerina' is overigens wel een van de meest gebruikte woorden in ons huishouden. Als mensen Sophie naar haar naam vragen zegt ze steevast 'Sophie Ballerina' en als ik haar zeg dat ze mijn 'lieve meisje' is reageert ze heel verontwaardigd. 'Ik ben toch een ballerina?' Een jurk of een rok die kan zwieren heet dan ook een 'ballerina' bij ons thuis en omdat Sophie alleen maar ballerina's en geen broeken meer aan wil denkt Doris dat alle kledingstukken ballerina's zijn. Dan komt ze weer heel trots aanlopen met een mouw van een shirt aan haar been of een broek op haar hoofd en wijst ze 'Ballera, ballera!' 
6. Ik was helemaal niet van plan om fotograaf te worden (tenminste, niet nu al) maar ondertussen ben ik het volgens mij toch een beetje. Ik doe natuurlijk het werk voor Adventure Clubs met heel veel plezier maar de laatste tijd heb ik ook bijna elke week een fotoshoot. Ik vind het wel leuk maar merk wel dat mijn hart er niet helemaal ligt. Ik ben wel dankbaar voor alle mogelijkheid ide ik krijg om te  oefenen. Ik las ergens dat je 10.000 uur aan iets besteden moet om een expert te worden. Ik weet niet op hoeveel uren de teller staat maar ik zou graag een expert zijn zodat ik met mijn camera verhalen kan vertellen. Verhalen van vergeten moeders, vergeten kinderen, vergeten ouderen, vergeten stammen, vergeten landen. Verhalen die verteld moeten worden omdat anders niemand ze kan horen.
7. Ok, ik ga aan het werk. Ik heb was te doen. Was op te vouwen, om eerlijk te zijn. Ik heb een hele stapel al van voor het weekend liggen en kwam er gewoon niet aan toe. Erg he?! Het is niet dat ik er helemaal geen tijd voor had. Maar boeken voorlezen of koken is natuurlijk veel nuttiger en belangrijker dan een opgevouwen was.  Fijne week!

We gingen ook naar 'superhero training'

Sophie wil graag sterk zijn.

We maakten een marktkraampje met wat verf, een mes en een oud supermarkt display. 

Een alpaca cria moest de fles.

Doris voert de alpaca's.

Doris is heel goed in schattig zijn. 

Sophie ging de kamelen voeren.