9 months with Doris.
Doris, mijn kleine lieverd.
Een maand is weer voorbij gevlogen en het is tijd voor een brief aan jou.
9 maanden ben je vandaag, net zo lang uit de buik als dat je erin zat (ongeveer dan he?!).Maar ik heb het gevoel dat ik je al veel langer ken. Alsof je al veel langer deel uitmaakt van onze familie. We zijn zo aan je gewend en tegelijk maakt jouw aanwezigheid elke dag weer zo bijzonder.
Je bent een fantastisch minimensje, en ik ben stapelgek op je. Ik heb het gevoel dat we steeds vaker kleine stukjes te zien krijgen van het buitengewone meisje dat je gaat worden. Je begint steeds meer eigen trekjes te vertonen, steeds meer typische Doris-dingetjes te doen. Je bent gek op boeken en kan uren heen en weer bladeren en dingen aanwijzen. Ondertussen brabbel je dan alsof je jezelf aan het voorlezen bent. Iemand die ook hele verhalen van je mag aanhoren is Liefie de hond. Volgens mij hebben jullie samen een geheime taal want zodra je haar ziet begin je te brabbelen en Liefie blijft altijd geduldig liggen om te luisteren naar wat je te zeggen hebt. Je bent dol op muziek, zodra je ergens muziek hoort ga je met je hoofdje een beetje schuin meewiegen op de muziek en geef je met je arm enthousiast het ritme aan. Je houd wel van een beetje aandacht en als mensen dat aan je geven worden ze beloond met een stralende glimlach. Tot ze te dichtbij komen, dan kruip je verlegen tegen me aan met je hoofd in mijn nek zodat niemand je meer kan zien. Als we buiten lopen wijs je alles aan, van de dennenappels die op de grond liggen tot de eenden die luid snatterend in de boom zitten.. 'Da, da' zeg je dan, en je stopt pas met wijzen als we genoemd hebben waar je zo enthousiast over bent. Je hebt ook uitgevonden wat je met pennen en potloden moet doen en het is nu gevaarlijk om een pen rond te laten slingeren want als jij die in je handen krijgt staan er binnen de kortste keren overal strepen op, dat vind jij wel leuk maar ik niet!
De afgelopen maand ben je steviger op je benen gaan staan. Je wil o zo graag lopen maar moet eerst nog een beetje oefenen met je evenwicht. Klimmen kan je als de beste. Bovenop de bank en dan hup op de rugleuning om uit het raam te kunnen kijken. Of trappen op en af. Gelukkig hebben we in ons huis alleen trappen met twee treden want volgens jou hoef je je niet om te draaien en kan je ook best met je hoofd eerst naar beneden gaan.Het gaat eigenlijk altijd goed maar ik houd mijn hart vast. Je bent gek op eten, alles gaat met smaak naar binnen en je bent echt heel ongeduldig als we niet snel genoeg door hebben dat je eten op is. Je eet altijd gewoon met ons mee, lekekr gemakkelijk voor ons en jij zou ook niet anders willen want als we je wel wat anders zouden geven zou je ons alleen maar het eten van het bord kijken. Je bent ook uitgegroeid tot een echt poppenmoedertje, alle knuffels maar vooral de pop kunnen rekenen op je liefde, tijd en heel veel dikke knuffels. Zo leuk om te zien!
Mijn lieve Door, blijf vooral zoals je nu bent. Goedlachs, enthousiast, vriendelijk en heel heel knuffelig. We houden van je!
Liefs Mamma
