2 years with Sophie

Sophie, mijn lieve kleine grote meisje,

Morgenvroeg word je wakker in een slaapkamer vol ballonnen, gaan we cadeautjes uitpakken op het grote bed, mag je trakteren bij je speelgroepje en gaan we 's avonds pasta eten, want dat heb jij uitgekozen. Morgen vieren we dat je twee bent. En vieren dat zullen we want dat kan je als de beste! Je hebt het al weken over je verjaardag, ik moet een 'hupsienooitienoeg taart'' maken en daar moeten twee kaarsjes op. En al je vriendjes moeten komen en samen gaan we lekker eten. Als je het erover hebt kan je je enthousisme niet verbergen. Je krijgt een grote glimlach op je gezicht, je gaat sneller praten en maakt grote gebaren met je handen.

Dat enthousiasme voor de grote en kleine dingen om je heen is zo typisch jou. Je bent een genieter, en wil iedereen daarbij betrekken. 'Kom mee mamma, lekker buiten zitten.' Als je iets moois ziet wil je altijd zorgen dat Doris het ook ziet. Als we auto rijden hoor ik vanaf de achterbank de hele tijd een klein stemmetje ommentaar geven op alles wat we tegen komen. 'Kijk Dodo, mooie bomen buiten, en daar is kranen, die gaan bouwen!' Of ik hoor je troosten, als Doris het even niet meer leuk vindt, 'Niet huilen Dodo, zijn er bijna!' en daarna ga je meestal een slaapliedje zingen.

Je bent nog altijd een ukkepuk, groeien doe je haast niet. De romper die je aan had op de foto van mijn verhaal een jaar geleden pas je nog steeds. Maar daar trek jij je niets van aan, je bent sterk en klimt overal bovenop of je vindt er wel een (gevaarlijke) oplossing voor. Wat wel een groeispurt gekregen zijn je haren, en dat vinden we allebei erg leuk. Elke morgen beslis jij of je 'taarties' of 'vleggies' of misschien wat anders in je haren wil en daarna moet je altijd even in de spiegel kijken of ik het wel goed heb gedaan.

Je bent een kleine slimmerik. Je kent alle letters van het alphabet, kan tot tien tellen, kent de meeste kleuren en vormen en je doet me versteld staan met de dingen die je weet. Plekken waar we maanden geleden geweest zijn herken je, liedjes zing je mee nadat je ze een keer gehoord hebt (soms wel een beetje door elkaar, gisteren zwommen 'alle eendjes in de gloria'), en je weet alles wat ik zeg terug te vertellen. Als we bij het eten bidden weet jij ook altijd iets waar we voor bidden en als we gaan danken kunnen we niet gewoon danken voro het eten maar moeten we alles noemen waarvoor we dankbaar zijn, tot aan de tomatensaus toe.

Je persoonlijkheid is groot en vol passie. Je lacht het hardst, huilt het verdrietigst en stampt het kwaadst.  Je vind het vaak frustrerend als je handen nog niet kunnen wat je hoofd al wel kan, als je motoriek je een beetje in de steek laat. Vol enthousiasme kan je met potloden en papier aan komen lopen. 'Sophie gaat brief voor oma schrijven!'. Als je dan aan het werk gaat en wat er uit je potlood komt meer op gekras dan op letters lijkt word je boos, 'Mamma doen, Sophie kan niet!'.

Maar lieve Sophie, je kan het wel, je kan zo veel, en je gaat de komende jaren nog veel meer kunnen en leren. Ik ben zo verschrikkelijk trots op je. Niet omdat je dingen goed kan, niet om wat je allemaal weet. Maar gewoon omdat jij jij bent. Mijn grote meisje dat de wereld aan het ontdekken is, mijn lieve meisje dat met haar duim in haar mond en een boek in haar hand naar me toe komt zodat we het honderdste boekje voor de dag samen kunnen lezen, mijn mooie meisje met je  blonde haren, sprekende blauwe ogen en stralende glimlach. Ik hou van je zoals je bent, vergeet dat nooit! We zijn zo ontzettend dankbaar dat God ons heeft uitgekozen om jouw ouders te zijn en we bidden voor wijsheid en kracht zodat je bij ons thuis een veilige plek hebt om wortels te schieten maar ook zin krijgt om je vleugels uit te slaan om te ontdekken wat Gods plan met jouw leven is.

Liefs van Mamma