7 quick takes...

1. Goeiemorgen! De eerste was zit in de machine, mijn havermoutpap staat naast me te dampen en Sophie is aan het kliederen met haar portie. (met een lepel leren eten is niet gemakkelijk, vooral niet als je geen hulp wilt.) Het is maandagmorgen en dus tijd voor een nieuwe blog.
2. We hebben een druk, en vooral erg sociaal weekend gehad. Twee diners met vrienden, een 4th of July party bij Amerikaanse vrienden, een verjaardagsfeestje en daar tussendoor nog de boodschappen, de weekendklusjes en een keer naar de kerk. Ik ben haast blij dat ik vandaag gewoon een rustig werkdagje heb zonder dat ik erg sociaal hoef te zijn. 
3. Vandaag ben ik 20 weken zwanger. Halverwege dus, terwijl ik het gevoel heb dat die positieve test hooguit een maand geleden was. Het vliegt voorbij en soms vergeet ik gewoon dat ik zwanger ben omdat het zo goed gaat. Gelukkig herinneren de kleine schopjes, en die dikke buik die in de weg begint te zitten als ik moet bukken me er aan dat er toch echt een kindje groeit. Vorige week vroeg iemand me hoe het staat met de voorbereidingen en ik bedacht dat ik misschien al wel veel aan deze baby heb gedacht maar dat ik er nog niets voor heb gedaan. Nu heb ik nog een paar maanden de tijd en bovendien hebben we de meeste babyspullen nog in huis dus zo erg is het allemaal niet.
4. Sophie kan je ook precies vertellen waar 'Mamma's baby' is, als we het vragen wijst ze vol enthousiasme naar mijn buik. Niet dat ik denk dat ze snapt waar ze precies naar wijst. Ze wijst de laatste tijd van alles aan. Als je vraagt naar haar buik begint ze er enthousiast op te trommelen, de oogjes en neus van alle knuffels moeten worden aangewezen en elke motorfiets wordt enthousiast naar gewezen en een 'pappa' genoemd.   
5. Gisteren hebben we een gedeelte van Lion's Head beklommen. We hadden vrienden meegenomen die net als ons al jaren in Kaapstad wonen maar ondanks dat nog nooit voet op een van de bergen gezet hadden. Voor mij onvoorstelbaar omdat we het liefst elk weekend een flinke bergwandeling maken. De vrienden komen uit Zimbabwe en we zien dat wel vaker bij onze Afrikaanse vrienden, ze denken dat het heel duur is om de berg te beklimmen (het is gratis), dat het moeilijk is om er te komen (de bus stopt aan de voet van de berg en een korte wandeling brengt je naar het begin van het pad) en ze hebben in hun kringen vaak niemand die ze meeneemt. Ik vind het erg jammer dat zo'n grote groep van mijn stadsgenoten om ongegronde redenen denkt dat genieten van de natuur en de bergen alleen voor rijke, blanke mensen is. Ik snap wel dat ontspanning niet erg hoog op het prioriteitenlijstje staat als je elke dag bezig bent met overleven maar aan de andere kant zie ik ook vaak dat de ontspanning waar dan wel voor gekozen wordt totaal niet opbouwend is (je helemaal klem drinken tot je geen stap meer kan verzetten). Kaapstad heeft veel onzichtbare muren, vaak bestaan ze alleen in de gedachten van de mensen maar ze blijken wel ijzersterk te zijn en zorgen voor grote scheidingen en verschillen tussen mensen.
6. Een jongen (L) die we een aantal maanden geleden hebben leren kennen begint vandaag in een afkickkliniek. Hij is verslaafd aan heroïne en heeft dus een heel erg lange weg te gaan. Ik ben trots op hem dat hij deze belangrijke stap wil zetten maar ik ben ook heel erg trots op Hartmut omdat het zonder zijn doorzettingsvermogen en organisatietalent veel langer geduurd had voor er een plekje in een kliniek beschikbaar was geweest. Ik hoop en bid dat L zal volhouden, ook als het zwaar is, en dat de motivatie en het enthousiasme om zijn leven opnieuw te beginnen zal blijven bestaan.
7. Deze week staat er naast de gewone dingen niet al teveel op het programma, het is hier 'wintervakantie' dus er zijn minder vergaderingen enzo. Heerlijk. Ook even genieten van de rust want over anderhalve week komen mijn schoonouders voor een lang weekend en een paar dagen na hun vertrek komen mijn zusje en haar man. We kunnen niet wachten op al dat bezoek en ik weet zeker dat vooral Sophie het allemaal erg gezellig gaat vinden!