7 quick takes...

1. Bij ons in de buurt is een prachtig park waar ik graag en veel kom. Gisteren hebben we er ook weer goed gebruik van gemaakt, 's middags met een picknick met onze gemeente en 's avonds met een 'Christmas carols by candlelight' concert. Prachtig, samen het kerstverhaal bij langs door kerstliedjes te zingen in de open lucht bij een ondergaande zon en als het dan helemaal donker is allemaal je kaarsje aansteken en 'Joy to the World' zingen. Kippenvel!
2. Vandaag krijgen we bezoek uit Nederland. Mijn oom en tante blijven iets meer dan twee weken bij ons logeren en uiteraard hebbenw e al weer veel te veel leuke dingen bedacht die we willen doen, nu nog leren om ook realistisch te zijn in wat we echt kunnen doen.
3. Deze week is het sinterklaas, een geluk voor mij dus dat er Nederlanders in huis zijn. Jammer dat Sophie nog te klein is om pepernoten mee te bakken. Dat ga ik dan zelf maar doen. Toen ik in Nederland was heb ik ook amandelspijs meegenomen. Nu moet ik een hele moeilijke beslissing maken. Ga ik er gevulde speculaas of een banketletter mee bakken...
4. Zaterdag zijn we met onze 'opvoedcursus' naar het science centre geweest. (net zoiets als Nemo, maar dan kleiner). Het doel was om te leren dat leren leuk is, in de meeste Afrikaanse scholen draait leren vooral om nazeggen en niet om ervaring en toepassing en als je dan aan ouders vertelt dat ze hun kind moeten stimuleren om te leren gaan ze het al snel leren rijtjes opzeggen. Dus in het science centre kon iedereen leren leren op een andere manier. Proefjes doen, voelen en ervaren stond centraal. De kinderen hebben genoten maar de ouders nog veel meer.
5. Sophie vindt eten geloof ik het allerleukste dat er is. Alles wordt met een groot enthousiasme aangevallen en dat kleine lijfje kan verbazingwekkend veel eten op. Alles wat we tot nu toe gegeven hadden at ze graag, behalve broccoli, dat werd uitgespuugd en het stronkje dat ze in haar hand had werd met afschuw weggegooid. Deze week maar weer een keer proberen.
6. Gisterochtend had Sophie een oppas en gingen Hartmut en ik voor dag en dauw weg op de motor. We deden mee met de toy run, een korte rit waar 15.000 motorrijders aan mee doen. De bedoeling is dat iedereen knuffels en speelgoed meeneemt wat dan verzameld wordt om met kerst uitgedeeld te kunnen worden aan kinderen in ziekenhuizen en weeshuizen. Geweldig om de diversiteit van mensen te zien, mensen zoals ons, die de motor voor woon-werkverkeer gebruiken, hipsters op antieke motors en typische motorclub leden in zwart leer, met ruige baarden en overal tatoeages. Net als bijna iedereen hadden we de knuffels aan de motor vastgebonden en het was een fantastisch gezicht. Vooral de angstaanjagend uitziende clubleden met veel zwart en leer leken ineens zelf een beetje aandoenlijk met al die knuffels. Ik had nooit verwacht dat ik dit nog eens zou zeggen over een motorevenement maar het was echt leuk. 
7. Vandaag is het 'Wereld AIDS dag'. Ik heb niet veel dat ik erover wil zeggen, of eigenlijk juist heel veel en ik weet niet waar ik moet beginnen. Herinneringen, pijn en verdriet, het verliezen van mensen die me dierbaar zijn en families zien die hun dierbaren verliezen. Het moet genoemd worden, mag niet vergeten worden. De epidemie lijkt minder erg, misschien omdat het echt onder controle is, waarschijnlijk omdat het voor de media niet meer interessant is. Maar dat maakt het verdriet, de pijn en het lijden niet minder erg.