Steeds meer plek...

Met nog slechts dagen te gaan totdat mijn zwangerschap de gemiddelde 40 weken lang geduurd heeft wordt de komst van onze baby steeds meer een realiteit. Bij de dingen die we doen vragen we ons steeds vaker af; zou dit de laatste keer zijn dat we dit met z'n tweetjes doen? Steeds vaker stoten we elkaar aan voor we naar bed gaan; zou het vannacht gebeuren? Hoewel we ons kleintje nog niet kennen heeft het al een grote plek ingenomen in onze gedachten, onze gesprekken en in ons hart. En ook een verbazingwekkend grote plek in ons huis.

De eerste maanden waren we nog veel te druk bezig met wennen aan het idee van de zwangerschap en de naderende nieuwe realiteit dat we ons materieel gezien nog niet echt aan het voorbereiden waren. Toen we het nieuws met steeds meer mensen deelden kwamen langzaam maar zeker de eerste sokjes, rompertjes en mutsjes door onze brievenbus en maakte ik een kleine doos met alle spullen. De doos werd te klein en een hele plank in de kast werd vrijgemaakt.Collega's, familie en vrienden brachten kinderwagens, kleertjes, speelgoed en een ledikantje. Hartmut ging aan het bouwen en ik aan het naaien. En nu, 9 maanden later, heeft onze nieuwe huisgenoot, hoewel hij/zij nog niet gearriveerd is, al een heel duidelijke aanwezigheid in ons huis. Felicitatiekaartjes op het prikbord in het toilet, boeken over zwangerschap en de eerste maanden in onze zithoek, een mozeswiegje dat klaar staat naast ons bed en natuurlijk de hele babykamer die klaar staat om gebruikt te worden! En dit is nog maar het begin....

Fijn weekend!