7 quick takes

  1. De foto bij deze blog is van een heel gebruikelijk tafereel bij ons aan de eettafel. Hartmut overziet het geluidsteam bij ons in de kerk en doet dat met veel passie. Toen hij nog op de middelbare school zat deed hij in zijn kerk in Windhoek het geluid al en in de loop van de jaren heeft hij dan ook veel ervaring op gedaan. Hierdoor kan hij snel problemen met het materiaal oplossen en eens in de paar weken gaan er weer een paar kapotte kabels mee naar huis die Hartmut dan met zijn soldeerijzer en tangetjes weer heel maakt.
  2. Zaterdag hebben we onze ’20 wekenecho’ gehad. Het was prachtig om te zien hoe onze baby aan het rondspartelen was en hoe alle organen zich goed ontwikkeld hadden sinds de vorige echo, wat een wonder! De baby weegt nu 330 gram en als alles goed gaat zal dat gewicht de komende weken flink toenemen.
  3. Vlak voor de kerstvakantie hebben we bij de gemeente bouwtekeningen voor ons huis ingeleverd omdat we een badkamer gaan aanbouwen. Hopelijk worden de tekeningen snel goedgekeurd en kunnen we binnenkort beginnen. Zaterdag zijn Hartmut en ik verschillende bouwmarkten, badkamer-winkels en tegelspecialisten bij langs te gaan om te kijken wat de mogelijkheden zijn en wat we mooi vinden. Het blijkt dat er mogelijkheden in overvloed zijn, maar dat een ochtendje shoppen je ook leert wat je wel en niet mooi vindt (en wat onze portemonnee wel en niet mooi vindt). Hopelijk staan er over een paar weken bouwfoto's op de blog!
  4. Donderdag ging ik met Hartmut naar Langebaan. Omdat het windmolenproject bijna klaar is was er een diner waar ik ook voor uitgenodigd was. Overdag was ik bij Hartmut op de bouwplaats en ik had geluk. Net toen ik er was werd een van de spannendste testen op nieuwe windmolens uitgevoerd. Nadat ik een bouwhelm en een reflecterend vestje aan kreeg nam Hartmut me mee om te kijken hoe bij een windmolen eerst de ‘remmen los gingen’ zodat hij op volle snelheid begon te draaien waarna ik de schrik van mijn leven te kreeg toen er op de noodrem gedrukt werd. De wieken die met meer dan 300 kilometer per uur ronddraaiden stonden abrupt stil en de bijna 100 meter hoge toren zwiepte gevaarlijk heen en weer.
  5. Dit weekend moest Hartmut in Pinelands voetballen. Pinelands is de wijk waar ik het eerste jaar dat ik in Kaapstad woonde doorgebracht heb. Ik ging dus mee om m’n oude hardlooprondje weer eens te doen. Gek om over die bekende paadjes te rennen en na te denken over hoe veel er veranderd is sinds de laatste keer dat ik daar liep. Toen was ik vrijwilliger voor Youth for Christ, ging ik bijna trouwen en dacht ik dat ik nog maximaal een jaar in Kaapstad zou wonen. Nu heb ik een leuke baan, hebben we hier een huis gekocht en hopen we om nog een aantal jaar hier te kunnen wonen. Toen was Kaapstad een leuke tussenstop, nu is het thuis...
  6. Afrika is geen land, zoals veel mensen lijken te denken, maar een continent met veel verschillende landen, culturen en gebruiken. Mijn Zimbabwaanse vriendin Abi was bij mij en ik was kangas (gekleurde traditionele Afrikaanse kleden) aan het opvouwen. Ik gebruik die kleden vaak bij het picknicken en op het strand. Ze zei: ‘Je gaat daarmee straks toch niet je kind op je rug dragen he?’ Ik: Hmm, misschien wel, als ik even snel wat wil doen in huis, hoezo niet?’. Abi: ‘Dan ben je net zo’n onderontwikkelde Congolees, dat wil je toch niet. Bij ons in Zimbabwe gebruiken we handdoeken, veel moderner, dat moet jij straks ook maar gaan doen’.... Ok Abi, bedankt voor de tip ;-)
  7. ‘Omdat het nu nog kan’, en omdat iedereen ons daar steeds aan herinnerd zijn we dit weekend weer naar de bioscoop geweest. Deze keer keken we ‘the Bookthief’, een prachtige verfilming van een boek over het leven van gewone mensen tijdens de tweede wereld oorlog. Naar de bioscoop gaan is nooit echt duur in Zuid Afrika maar tegen de Zaterdagdeal van onze favoriete bioscoop kan niemand op. Nog geen 4 euro voor een film en daarna een pizza in een restaurant vlakbij de bioscoop. Wie gaat er volgende keer mee?