Een slechte plantenmoeder...

Verse basilicum, verse tijm, verse munt en verse oregano moet je toch zeker in huis hebben om jezelf als kok te respecteren als je blogs en tijdschriften moet geloven. Als ik oude recepten met nieuwere vergelijk zie ik een trend als het om kruiden gaat. Vroeger nam iedereen genoegen met de gedroogde versies maar tegenwoordig kom je daar niet meer mee weg. supermarkten spelen daar handig op in door verse kruiden, liefst nog met kluit eraan te verkopen.  Heel handig, want voor de meeste recepten heb je maar een paar blaadjes nodig. Door die kluit kan je hem gewoon in een potje stoppen en hem in leven houden totdat je weer iets gaat maken waar je je kruidenplant bij nodig hebt. En voor bezoek waarop je een goede indruk wilt maken straalt zo’n vrolijk groeiend groen plantje in je keuken ook nog eens uit dat je van vers en gezond houdt en zelf kookt zonder pakjes. Tenminste, ik denk dat dat het marketing idee achter die plantjes is. 

Er was een tijd dat ik de supermarkten ervan verdacht dat ze iets in de wortels spoten waardoor de plantjes een erg korte levensduur krijgen. Die plantjes-met-kluit overleefden bij mijn namelijk zelden langer dan een week en tegenover bezoek heb ik regelmatig excuses moeten mompelen over dat zielige bruine takje in een potje aarde dat in mijn keuken stond te verdrogen. Ik dacht al bijna dat ik een slechte plantenmoeder was. En dat zou heel jammer zijn want die trend van verse kruiden snap ik heel goed. Thee van verse munt is gewoon veel lekkerder dan die uit een zakje, en met gedroogde basilicum kan je geen pesto maken. Als je je eten er restaurant-waardig uit wilt laten zien doet een blaadje vers groen wonderen.

Maar dat was allemaal toen we nog in een flat woonden en de plantjes in potjes zaten. Nu wonen we in een huis met een tuin en hebben de plantjes de ruimte gekregen. De munt is bijna onkruid en ik heb meer rozemarijn dan dat ik gebruiken kan. Alleen de basilicum mag wel een beetje sneller groeien, maar om genoeg te produceren voor mijn pesto-behoeften kan ik misschien beter een basilicum plantage aanleggen. Om te voorkomen dat nog veel meer mensen een lichte depressie krijgen vanwege hun onvermogen op plantjes in leven te houden vind ik dat supermarkten een waarschuwing op de pakjes moeten zetten. ‘Uiterste houdbaarheid zonder tuin, een week. Uiterste houdbaarheid met tuin; afhankelijk van hoe veel tijd en liefde je het geeft’.

Zo, en nu weer de tuin in om mijn plantjes water te geven….