Ik ben vrij!

Gisteravond bezocht ik ‘Heartfelt’, het jaarlijkse vrouwenevenement in onze kerk. Ieder jaar weer gaat de organisatie tot het uiterste om vrouwen een bijzondere avond te geven. Er zijn mannen die je opwachten bij je auto om je veilig naar het gebouw te begeleiden, goodie-bags met leuke cadeautjes, mooie decoraties en heerlijke hapjes. Vrouwen met een bijzonder verhaal krijgen de kans om dat te vertellen in een talkshow-achtige opzet, er wordt een hoop gelachen en af en toe komen de tissues tevoorschijn. Dit jaar ging het over identiteit, ‘wie ben ik?’ en ‘Wie zeggen anderen dat ik ben?’. Soms heel confronterend. Als ik eerlijk naar mezelf kijk merk ik dat ik heel erg geneigd ben mezelf en anderen te laten bepalen wie ik ben en hoe ik naar mezelf kijk in plaats van stil te zijn en te accepteren wat God over mij zegt. In mijn eigen ogen moet ik een heleboel doen om ‘genoeg’ te zijn, faal ik elke keer weer en ben ik zeker niet zo goed als de anderen om mij heen. Iedereen lijkt mooier, slimmer, creatiever, populairder en grappiger dan ik. Gisteren werd ik eraan herinnerd om mezelf door Gods ogen te bekijken. In zijn ogen ben ik geliefd, uniek, en vrij! Het maakt niet uit wat anderen denken of zelfs wat ik zelf denk. De vraag waar het om draait is ‘Wie zegt God dat ik ben’?