7 quick takes...

1. Ik ben weer veilig terug in Kaapstad. Deze keer gelukkig voor een paar weken. Hoewel wat mij betreft de volgende trip morgen wel mag zijn! De volgende keer dat ik in het vliegtuig stap zal dat namelijk het vliegtuig richting Nederland zijn. Ik kan niet wachten!
2. De foto is van een heel speciaal moment.Het is een screenshot van mijn moeders computer waarop ik te zien ben.  Zoals ik vorige week schreef waren delen van de conferentie live te volgen op internet. Mijn moeder deed dat dan ook en af en toe kreeg ik een berichtje dat ze aan het meekijken was. Na de sluitingsceremonie liep de camera nog door zonder dat het echt op iets gericht was en mijn moeder vroeg me of ik eens voor de camera langs kon lopen. Zo bijzonder om op die manier op duizenden kilometers afstand contact te kunnen hebben, bedankt mam!
3. Ik heb het hele weekend niet kunnen werken op mijn laptop. Warrige Anneke had haar kabel namelijk in Johannesburg laten liggen. Domdomdom, gelukkig vloog mijn collega een dag later terug en heb ik hem zonet weer gekregen zodat ik weer heerlijk kan werken.
4. Desondanks heb ik het weekend niet stil gezeten. Zaterdagochtend was ik de spreker op een vrouwenontbijt van onze kerk. Het was een heel speciale morgen waar vrouwen uit allerlei verschillende culturen en van heel veel verschillende leeftijden samen kwamen om samen te leren, te lachen en lekker verwend te worden. Ik moest spreken over spreuken 31:30. ‘Uiterlijke schoonheid is bedrieglijk en verdwijnt maar een vrouw die ontzag heeft voor de HERE verdient bewondering en lof’. Een uitdagende tekst in de wereld waarin we leven en waarin alles lijkt te draaien om uiterlijk. Het is niet verkeerd om leuke kleren te hebben, je haar mooi te doen of zelfs om een mooi huis te hebben, maar dat is niet waar het om draait. 
5. Aan het eind van de vrouwenochtend hadden we een typisch Afrika-moment. De meeste Afrikanen zijn gek op zingen, en meestal kunnen ze het ook wel aardig. Dit zorgt er voor dat in veel Afrikaanse kerken er een bepaald onderdeel in een kerkdienst is waar mensen een stukje kunnen zingen voor de microfoon, meestal zeggen ze dan zoiets als ‘I want to bless you with a song’. Aan het eind van de ochtend was er ook iemand die normaal niet bij ons in de kerk komt die voor we het wisten de microfoon in handen had om ons met een liedje te zegenen. Het was een van de zeldzame Afrikanen die absoluut niet kon zingen maar dat leek haar niet te deren, couplet na couplet werd vol overgave de zaal ingezongen en diverse pogingen om de vrouw te stoppen (Bijvoorbeeld: Laten we allemaal applaudisseren zodat ze begrijpt dat we er genoeg van hebben) waren zonder het gewenste resultaat. Toen ze uiteindelijk klaar was verklaarde ze met een stralende glimlach dat ze snel terug zou komen om ons nog meer te zegenen… hoera!
6. Het lijkt af en toe alsof half Kaapstad in het weekend niets anders doet dan surfen.  Het was dan ook hoog tijd dat ik het eens ging proberen en dit weekend was het zo ver. Een vriendin zou het me leren. De golven waren niet geweldig maar omdat ik niet al te zwaar ben verzekerde ze me dat het wel zou lukken. Ik moetz eggen dat het me nogal meeviel. Na de geduldige uitleg van mijn vriendin lukte het me naar een paar keer zelfs om rechtop te staan, iets was ik niet verwacht had. Nu hoop ik dat onze nazomer nog heel lang duurt zodat ik nog een paar kansen krijg om te oefenen!
7. Nog een typische Kaapstad observatie. Het lijkt af en toe alsof iedereen hier geobsedeerd is door alles wat uit Europa en Amerika komt. Als ik leuke kleren aan heb ‘zal ik het wel in Europa gekocht hebben’, mooie boeken, leuke meubels, echte avonturen… Volgens de Zuid Afrikanen, ongeacht hun achtergrond, is alles beter ‘overseas’. Nu opent er volgende week een Burger King in Kaapstad en op de radio gaat het over niets anders dan de Burger King, want dat is toch zulk geweldig eten! Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor ze erachter komen dat het ook maar een gewone fastfood keten is…