The shine project....
Vandaag de beloofde blog van Annelies...
Gegroet lezers van Anneke!
Het project vist deze kinderen op en zorgt ervoor dat ze twee uurtjes per week individueel begeleid worden door een vrijwilliger. Door de individuele aandacht en de liefde voor boeken die de kinderen meekrijgen, boeken ze vooruitgang, elk op hun eigen tempo.
De leerkrachten onder jullie zullen nu misschien al even gedacht hebben dat er toch manieren bestaan om een kind sneller bij te werken, en die manieren zijn er waarschijnlijk ook wel. Maar Shine is niet zomaar een organisatie van leerkrachten die remediërend werken, om de kinderen op een zo snel mogelijke manier terug op hun leesniveau te krijgen. Het project vertrekt eigenlijk vanuit de liefde voor lezen en wil de kinderen die liefde ook aanleren. Er wordt wel gewerkt aan de leesachterstand, maar het leesplezier en de individuele aandacht die de kleintjes krijgen, staan eigenlijk voorop. Op die manier zal een kind misschien iets minder snel vooruitgang boeken, maar het zal hopelijk wel voor de rest van zijn leven plezier vinden in het lezen van een boek. Deze liefde zal dan misschien later ook doorgegeven worden aan de volgende generatie. Daarom mogen de leerlingen bijvoorbeeld ook elke keer een boekje uitlenen dat ze thuis kunnen lezen. Shine stimuleert de ouders ook om deze boekjes met hun kinderen te lezen, door onder andere voorleessessies voor ouders te organiseren.
Gegroet lezers van Anneke!Ik keerde Kaapstad meer dan een week geleden de rug toe, het wordt dus hoog tijd dat ik mijn ervaringen eens neerpen. Dat ik me vier weken lang geweldig geamuseerd heb met de beste gastheer en -vrouw in het zuidelijk halfrond, dat zal uit de vorige blogposts wel gebleken zijn. Maar ik hield me natuurlijk niet alleen bezig met wijn proeven, marktjes afschuimen, bergen beklimmen en dansen op Duits-Namibische carnavals. Tijdens mijn verblijf werkte ik elke ochtend als vrijwilliger in The Shine Project, waar ook Anneke wekelijks mee bezig is. Bij deze dus een woordje uitleg over dit project dat toch écht ook wel een woordje uitleg verdient.
The Shine Project is een project rond geletterdheid dat kinderen van het 2e en 3e leerjaar bijstaat in een aantal scholen in Kaapstad. Deze kinderen hebben allemaal een moeilijke achtergrond, vaak met ouders die zelf niet kunnen/willen lezen, waardoor ze al snel achterop raken op het vlak van lezen en schrijven. In klassen met vaak meer dan 30 leerlingen kunnen deze kinderen die achterstand vaak wel verbergen; vooral als je weet dat de meeste leesactiviteiten klassikaal zijn, playbacken is dan niet zo moeilijk. Maar hier komt een einde aan wanneer ze de examens niet kunnen afleggen, met zittenblijven tot gevolg en weer een jaar van playbacken...
Het project vist deze kinderen op en zorgt ervoor dat ze twee uurtjes per week individueel begeleid worden door een vrijwilliger. Door de individuele aandacht en de liefde voor boeken die de kinderen meekrijgen, boeken ze vooruitgang, elk op hun eigen tempo. Ik werkte tijdens mijn bezoek in een school in Zonnebloem, waar Shine een huisje had op het schoolterrein. Elke sessie verliep volgens een gelijkaardig patroon, al zorgden de kinderen met hun heerlijk eigen karaktertjes voor voldoende variatie. Karen, onze centrummanager, ging de kinderen telkens in de klas ophalen, waarna wij ze enthousiast de oprijlaan zagen oprennen, met hun boekjes in de hand en een lach op hun gezicht. Het eerste deel van de sessie speelden we meestal spelletjes rond klanken en spelling. De kinderen vonden het telkens leuk om competitief bezig te zijn en ik vond het natuurlijk leuk dat ze ondertussen ook aan hun eindklanken werkten! Daarna schreven we meestal wat zinnen waarin we de klanken of spelling van het spelletje nog eens oefenden. Tijdens het derde deel las ik altijd samen met de kinderen, oftewel paired reading. Dit houdt in dat we een boekje lazen volgens het niveau van het kind (aangeduid door kleurenstickers), waarbij het kind las en ik hielp bij moeilijke woorden en hen af en toe corrigeerde. Het laatste stukje van het uur was wat ik het 'verwenmomentje' noemde, zowel voor de kinderen als voor mezelf: dan las ik namelijk een verhaal voor aan de kinderen en mochten zij gewoon zitten luisteren (ik zei het al: ik genoot er evenveel, zoniet meer van als mijn luisteraars).
De leerkrachten onder jullie zullen nu misschien al even gedacht hebben dat er toch manieren bestaan om een kind sneller bij te werken, en die manieren zijn er waarschijnlijk ook wel. Maar Shine is niet zomaar een organisatie van leerkrachten die remediërend werken, om de kinderen op een zo snel mogelijke manier terug op hun leesniveau te krijgen. Het project vertrekt eigenlijk vanuit de liefde voor lezen en wil de kinderen die liefde ook aanleren. Er wordt wel gewerkt aan de leesachterstand, maar het leesplezier en de individuele aandacht die de kleintjes krijgen, staan eigenlijk voorop. Op die manier zal een kind misschien iets minder snel vooruitgang boeken, maar het zal hopelijk wel voor de rest van zijn leven plezier vinden in het lezen van een boek. Deze liefde zal dan misschien later ook doorgegeven worden aan de volgende generatie. Daarom mogen de leerlingen bijvoorbeeld ook elke keer een boekje uitlenen dat ze thuis kunnen lezen. Shine stimuleert de ouders ook om deze boekjes met hun kinderen te lezen, door onder andere voorleessessies voor ouders te organiseren.
Ik heb een aantal weken vol plezier meegedraaid in het project en het was leuk om zelfs op die korte tijd vooruitgang te zien. Een van mijn eerste sessies was met een jongetje dat nog nooit in Shine geweest was. In het begin was hij enorm verlegen en viel hij tijdens het lezen vaak terug op tactieken die hij in de klas gebruikte, zoals woordjes raden en zinnetjes vanbuiten leren. Na amper 3 weken was hij al helemaal opengebloeid, kon hij de 'b' van de 'd' onderscheiden en vroeg hij zelfs of hij 2 boekjes mocht uitlenen... Ik snap dan ook perfect dat Anneke zich hier elke week voor inzet!
Dus als ik ooit terug op bezoek kom (iemand een ticket op overschot?) zal ik met veel plezier terug naar Zonnebloem gaan, om me in dat kleine gele gebouwtje weer een uur te verliezen in allerlei verhaaltjes. En om te merken dat ik niet de enige ben die er plezier aan beleeft.
