Sardientjes en andere vis...


Zondagochtend,
Ik ben net terug van de kerk en we gaan zo vis eten… Twee hele normale ervaringen die in Afrika een speciaal tintje krijgen.
Een kerkdienst betekend uren op een houten bankje zitten in een kerk die zo vol is dat er in een blik sardientjes meer ruimte zou zijn. Zitten, staan, zitten, staan en een heleboel mensen die je aanstaren omdat de Afrikaanse zon er maar niet in slaagt om van mij een neger te maken. Het zingen is heerlijk, denk aan ‘Oh happy day’ in sisteract maar dan tien keer zo ‘happy.
Vis eten is ook een belevenis op zich. Aan de oevers van het meer, in een houten hutje met strodak. Een doordringende rookgeur want de keuken bestaat uit een paar houtvuurtjes waarop de olie verhit wordt. Een hele vis op je bord (inderdaad, inclusief ogen, vinnen en hersenen) en geen bestek om je te helpen. Als je hulpeloos om je heen kijkt omdat je niet begrijpt hoe je het dan wel moet eten vragen mensen zich verbaasd af of je nog nooit je ‘natuurlijke vork’ gebruikt hebt…
Ik ga hem zeker gebruiken, de vis is veel te lekker om te laten staan..
Liefs Anneke