4 years with Sophie

Liefste Soof, Je slaapt en ik kijk naar je. Mijn mooie meisje. De opgaande zon verlicht je zachte zongebruinde velletje, je kleine ronde neusje en je donkere wimpers die als perfecte halve maantjes op je wangen liggen nu je je ogen dicht hebt. Je gezicht wordt omlijst door een paar losse plukken haar en je pony. Hij is een beetje scheefgeknipt want jij was het knippen zat voor ik er klaar mee was.  Ik zie een paar sproetjes op je wangen en vraag me af of dat er meer gaan worden. Je bent zo mooi. Als je lacht houd je je hoofd een beetje scheef en trek je je schouders op. Op je neus, daar waar je ooghoeken je neus raken, verschijnen dan kleine rimpeltjes en het is onmogelijk om niet te smelten. Als je moe bent gaat je duim in je mond en gaan je blauwe ogen staren, eindeloos de verte in. Je nestelt je dan graag tegen ons aan, loom en zwaar. Uit gewoonte plukken je vingers aan de gaatjes van he 'bedje', het dekentje dat oma voor je gehaakt heeft en dat je nog altijd overal mee naar toe neemt. Ik heb je zo lief! Vier ben je nu. Bijna een hand vol. Zo groot, en nog zo klein. Je begint zo veel te snappen en geen gesprek ontgaat je. We kunnen niet meer overal over praten als jij er bij bent want alles wat we zeggen sla je op. Je bent een gevoelig meisje. Als anderen boos of verdrietig zijn ben jij dat ook op de grootste en meest temperamentvolle manier. Maar als anderen gelukkig zijn straal jij het meest van allemaal. Je raakt gemakkelijk ontroert. Mooie muziek, een lief gedichtje of een indrukwekkend uitzicht maken dat jij met een stukje van je shirt of de achterkant van je hand snel een paar tranen wegwist, hopend dat niemand het ziet. Maar ik zie het wel, en jouw ontroering raakt me elke keer weer. Wat hebben we een geluk dat jij bij ons hoort. Jij, met je intense emoties. Hoge pieken, diepe dalen... Je helpt mij om meer van het leven te genieten. Je perfectionisme zit je vaak in de weg. Zelfs als je iets voor de eerste keer doet neem je geen genoegen met een resultaat dat niet helemaal is zoals je in je hoofd had. Het maakt je boos en gefrustreerd en je twijfelt dan aan je eigen kunnen. Dat is pijnlijk herkenbaar. Lief meisje, wees toch niet zo streng voor jezelf. Je komt er wel. Oefenen is belangrijk en er is nog nooit iemand geweest die uit het niets perfecte letters kon schrijven, een levensechte ballerina kon tekenen of met mes en vork kon eten. Blijf maar oefenen en wees alsjeblieft lief voor jezelf. Je bent nu 4 en als we in Nederland zouden wonen zou dat betekenen dat je vanaf nu elke dag naar school zou gaan. Jij doet dat ook maar op je eigen manier. Jouw school is geen gebouw met juffen en meesters maar je bent je eigen juf die zelf bepaalt wat er geleerd gaat worden op je eigen tempo. Op sommige dagen is dat heel 'schools', je maakt bladen met eenvoudige sommetjes of oefent met letters. Je knutselt, tekent en stempelt. Je hebt zelf een regel gemaakt dat je om de dag zo school wil doen maar die regel breek je vaak omdat je werkbladen zo leuk vindt. Op andere dagen stel je eindeloos vragen en filosofeer je er op los. ("Ik denk dat het verschil tussen 'iets' en 'iemand' is dat 'iemand' kan bewegen als hij dat zelf wil en 'iets' niet. Een boom kan wel bewegen maar alleen als de wind dat doet dus is het een iets. Een mier kan zelf weten waar hij heen loopt dus is het een iemand." En "Ik denk dat ik later niet naar Australië wil gaan want daar zijn giftige slangen en giftige spinnen. Ga jij dan ook niet mam? Dan hoef ik me niet zo'n zorgen te maken."). Deze manier van leren past bij jou en bij ons leven in Malawi. Het leven in Malawi lijkt sowieso speciaal voor jou gemaakt. "Ik wil voor altijd hier in de wildernis wonen mam" zei je vorige week. Je geniet van het leven midden in de natuur. Je klimt in bomen en op rotsen, vindt overal diertjes om mee te spelen en je fantasie draait overuren. Je helpt mij mee in de keuken, kletst met de gasten of kijkt wat pappa aan het doen is. Je verveelt je geen moment en aan het einde van elke dag is je haar in de war, zijn je kleren vol vlekken en val jij als een blok in slaap. Je droomt over ballerinas en musicals, verre reizen en avonturen met Doris. Je vertelt me erover als je weer wakker wordt, klaar voor een nieuwe dag. Ik schrijf dit en ondertussen luisteren we nieuwe liedjes die je van Omingel hebt gekregen. Het zijn mooie Duitse christelijke kinderliedjes. Je ligt op je buik met je duim in je mond en luistert. Ineens zeg je: "Het is goed om hiernaar te luisteren. Het is water voor het zaadje van de Here Jezus in mijn hart. Dan gaat het groeien en vind ik Hem nòg liever". Ik bid dat je naar water voor dat zaadje blijft zoeken. Dat je weet wie jij bent omdat je weet wie Hij is. Dat je weet dat je goed genoeg bent omdat je gemaakt bent naar Zijn plan. En dat ik niet in de weg sta voor dat plan maar dat pappa en ik het geduld en de wijsheid hebben om je te helpen bij het ontdekken wie je bent. Liefs Mamma