7 quick takes...

22 January

7 quick takes...

We genieten nog even van ons heerlijke huis.

Goeiemorgen! Tijd voor een snel blogje. Daarna moet ik aan het werk. De logeerkamer moet in orde gemaakt worden want onze volgende gasten zitten in het vliegtuig. Het nichtje van een neef van de vader van Hartmut uit Berlijn. Klinkt ver weg he? Hartmuts familie is maar heelklein en daardoor kennen we haar wel. De laatste keer dat we elkaar gezien hebben was ze nog een klein meisje dat op een groepsfoto bij me op schoot zat maar ondertussen is ze klaar met school en komt ze met haar vriend. Gezellig en leuk voor de meiden om weer wat meer Duits te kunnen spreken.
Het in steeds gemakkelijker om het huis op te ruimen want we hebben steeds minder spullen. Ik heb mezelf voorgenomen dat elke dag een zak of doos het huis moet verlaten doordat ik dingen weg geef, verkoop of weggooi. het gaat met dat voornemen aardig goed en laden en kasten puilen al een stuk minder uit. vandaag krijgen we van een vriend een stapel dozen zodat ik de spullen die we niet meer gebruiken echt kan gaan inpakken. We hebben nog 5 weken in ons huis maar ik wil de laatste week niet alleen maar inpakken.
De meiden zijn zich ook goed aan het voorbereiden op Malawi. We hebben van een vriendin een Chitumbuka taalboek gekregen en Sophie is van ons allemaal het meest enthousiast om nieuwe woordjes te leren. Ze wil trouwens wel een beetje onmogelijke dingen weten als "hoe zeg ik dat mijn jurk als ik rondjes draai heel erg mooi omhoog gaat" en "mijn lievelingskleur is glitter". Zulke dingen staan over het algemeen helaas niet in een basis taalboek. Vannacht hebben de meiden voor het eerst onder een klamboe geslapen om te oefenen. Sophie vond haar 'prinsessentent' geweldig maar Doris vond het zo spannend dat ze er uiteindelijk maar naast ging slapen. Vanavond maar weer proberen.
Vrijdag werd ik in alle vroegte wakker gebeld door een vriendin. Ze was precies 37 weken zwanger en de bevalling was begonnen. Hartmut haalde ze snel op zodat hun dochtertje bij ons verder kon slapen en ik ze naar het ziekenhuis kon brengen. Het was zo gezellig dat de kersverse grote zus de volgende dag helemaal niet mee wilde toen haar vader haar op kwam halen om naar haar nieuwe broertje te komen kijken. Ik was de avond ervoor al geweest maar helaas mogen kinderen niet het ziekenhuis in 's avonds. De bezoektijden zijn sowieso heel streng. Zelfs de nieuwe vader mag alleen tijdens de bezoekuren komen. Moeder en kind maken het overigens goed en ik ben trots op mijn vriendin!
Gisteren schreef ik een blog over de droogte. Ik zou nog veel meer kunnen schrijven. Over het oneerlijke politieke spelletjes rond deze crisis bijvoorbeeld. Of over hoe er nog steeds mensen zijn die in ontkenning leven en hun zwembad bijvullen en hun gazon besproeien omdat ze genoeg geld hebben om de hoge boetes te betalen. Maar dat komt misschien een andere keer. Hier kan je het lezen... capturingdailydelights.blogspot.co.za/if-its-yellow-let-it-mellow-leven-in-de.html
De meiden hebben deze week hun eerste zwemles gehad en dat gaat wel even anders dan in Nederland. Niks geen 'je neus nat maken in het pierenbadje' maar gelijk zwembandjes om en hup in het diepe. (maak je geen zorgen, ze zijn met z'n tweetjes met een zwemles dus niemand zal ze uit het oog verliezen.) Tot mijn grote verbazing konden ze aan het eind evan hun eerste les inderdaad als hondjes naar de overkant zwemmen en zichzelf zelfstandig uit het bad trekken (zonder trappetje.). Dat laatste vond Sophie maar onzin om te leren. "Wat heb ik daar nou aan? In een meer of de zee is helemaal niet een kant waar je je aan kan optrekken. Dan moet je gewoon zwemmen tot je kan lopen."
Ik ga die logeerkamer opruimen. En Sophie even proberen uit te leggen dat jezelf onderkalken met een stift geen brilliant idee is als je een watertekort hebt. Zelfs als je dolgraag een tatoeage wil hebben (ja echt, gelukkig wel een kruis 'om aan de Here Jezus te denken.). Fijne week!