3,5 years with Sophie

Lieve Sophie,

Ik heb er echt veel te lang over gedaan om aan deze brief toe te komen. Het is ondertussen al bijna een maand na je halve verjaardag (die naar jouw mening veel te ingetogen gevierd werd), en omdat de vakanties voorbij zijn en al ons bezoek weer naar huis gevlogen is heb ik eindelijk een momentje om even rustig na te denken over wat ik je wil schrijven.

Je bent met Doris 'ice-cream-shop' aan het spelen. Samen vullen jullie bakjes met zand. Takjes en blaadjes zijn de versieringen, Liefie moet het opeten maar ze heeft er niet zo veel zin in. Je handen, benen, voeten en wangen zitten onder het zand en de modder. Je hebt een jurk aan, een ballerina, zoals je het noemt en het is je lievelings want hij is lang en als je pirouettes draait gaat hij omhoog. Lang zijn en omhoog gaan zijn jouw eisen voor een perfecte jurk. Het liefst heb je dat je rok over de grond sleept. Niet zo handig als je het liefst in de modder speelt.

Het is heerlijk om naar jullie geklets te luisteren. De ijsjes zijn ondertussen veranderd in verjaardagstaarten en jullie zingen een verjaardagsliedje voor een denkbeeldige jarige. "Door" is je beste vriendin en grootste bedreiging. Samen kunnen jullie hele dagen doorbrengen in jullie eigen fantasiewereld maar als jullie verschillende ideeen hebben over hoe die er uit zou moeten zien is het gelijk oorlog.

Ik heb al vaker geschreven dat je een temperamentvol typetje bent. Je enthousiasme voor het leven en de dingen die je blij maken kent geen grenzen, maar hetzelfde kan geschreven worden over je verdriet en verontwaardiging als dingen niet gaan zoals je in gedachten had. Je bent zorgzaam en wil graag mensen blij maken. Bij een ruzie krijgt Doris uiteindelijk vaak haar zin omdat je liever niet met haar vecht. Je bent ook de eerste die sorry zal zeggen en als je iets kapot gemaakt hebt bied je me eerst 10 keer je verontschuldigingen aan voordat ik een kans krijg om te kijken wat er kapot gegaan was. Je zit jezelf soms echt in de weg omdat je hoge eisen aan jezelf stelt. Dingen die je nog helemaal niet hoeft te kunnen wil jij al perfect beheersen en als het niet lukt geeft dat veel frustratie.

Niets ontgaat je. Geen gesprek, geen geluidjes, geen geur en geen gebeurtenissen. Alles wordt in je koppie opgeslagen en soms kom je maanden later terug op iets dat ik al lang vergeten was. Je denkt diep na over de dingen die je meemaakt en houdt ervan om overal over na te praten. Je hebt dat ook echt nodig, soms wordt je midden in de nacht wakker en maak je ons wakker omdat je wil praten over wat je bezig houdt.

En dan is er nog je liefde voor kunst. Als je naar een beeld of een schilderij kijkt maak je opmerkingen en stel je vragen die me soms het gevoel geven dat ik met een volwassen kunst analyticus naar het voorwerp sta te kijken en als we er later thuis over praten kan je wat je gezien hebt tot in de details beschrijven. Podiumkunst vind je ook helemaal fantastisch. Als je iets gezien hebt speel je hele scenes met overtuiging na en regelmatig krijgen we een balletvoorstelling waarvoor je van tevoren uitzoekt welke klassieke muziek we moeten spelen en wat voor verhaal je gaat dansen. Pappa is je prins en zelf ben je een prinses of een boze tovenaar.

We lijken op elkaar, jij en ik. Soms is dat leuk en soms heel frustrerend en confronterend. Je bent een bijzonder kind en je moeder zijn voelt als een voorrecht vol uitdagingen. Vaak vraag ik me af of ik het wel goed doe. Moeder zijn is niet voor watjes en ik vraag elke dag weer voor wijsheid en genade van je hemelse Vader. Hij heeft een plan voor je leven en samen ontdekken hoe dat er uit ziet is prachtig.

Liefs Mamma