2 years with Doris

Mijn allerliefste Doortje,

Ik kijk naar je. Ik heb alle tijd om naar je te kijken want als je bij mij aan de borst drinkt staat de tijd stil en heb je geen haast. Ik kijk naar je lange donkere wimpers, je handje dat voorzichtig speelt met de knoopjes van mijn blouse. Je ademhaling is langzaam en loom.  Je bent net wakker en je wangen zijn nog rood van slaperigheid. Je haren zijn bezweet en door de war. Er zit een schram op je neus, ik weet niet hoe je er aan komt maar wel dat het het laatste niet zal zijn. Op je voorhoofd zitten sporen van zand en buiten spelen. Ik had het er voor je naar bed ging af moeten wassen maar je was in de auto al in slaap gevallen en ik heb je voorzichtig uit je stoeltje getild en in je bed gelegd.

Hoewel ik eigenlijk wil stoppen met voeden omdat je oud genoeg bent geniet ik ook heel erg van deze kleine rustmomentjes in je woelige bestaan. Want dan heb ik je helemaal voor mij alleen, hoef ik jou en je aandacht niet te delen met de buitenwereld. Dan kan ik nog even doen alsof je mijn kleine mini-meisje bent. Want je bent al zo groot. Je bent altijd op zoek naar nieuwe avonturen, nieuwe dingen om te leren en nieuwe plekjes om te ontdekken. Soms alleen, vaak met je zus. Jullie twee zijn beste maatjes. Je noemt je zus Soof of Sophietje en zij noemt jouw Door of Doortje. Jullie begrijpen elkaar zonder woorden maar hebben elkaar ook heel wat te vertellen.

Liefste Door, je bent nu twee en hoewel je qua lengte en postuur gemakkelijk door zou kunnen gaan voor 14 maanden weet je zo goed wat je wil dat ik soms denk dat ik met een puber te maken heb. Als jij iets in je hoofd hebt is het moeilijk om dat te veranderen en dat vinden we prima want daarmee zal je het ver schoppen. Maar om daar nu, als ouders die je mogen opvoeden, goed mee om te gaan is niet altijd even gemakkelijk.

Je bent een meisje van details. Niets ontgaat je, niets vergeet je. Je maakt graag puzzels en doet dat met een eindeloos geduld. Je kan ook uren kleuren, op je buik op de grond. Terwijl je dat doet zing je liedjes, het liefst met bekende wijzen en zelfbedachte woorden. Je zingt dan zo hard dat je stem steeds overslaat maar daar word je duidelijk niet onzeker van. Je bouwt ook graag, met duplo, met blokken en het liefst met pappa en zijn echte gereedschap. Zodra hij een schroevendraaier of tang tevoorschijn haalt wil jij er ook een en je volgt alles wat hij doet en doe je het precies na.

Gisteren vierden we je feestje. Het was een "Twinkle Twinkle little Star" feestje want dat is je lievelingsliedje. Je kon niet wachten tot je vriendjes kwamen en elke keer dat je een geluidje hoorde rende je naar de deur om te zien of ze er al waren. Wat me het meest bij zal blijven is hoe je je cadeautjes uitpakte. Er werd geen papier gescheurd maar elk plakbandje werd voorzichtig losgemaakt waarna je elk cadeautje zorgvuldig bewonderde. Die rust en aandacht voor dingen is typerend voor jou.

Ik voel me wel eens een beetje schuldig ten opzichte van jou. Bij Sophie wist ik precies wat ze wel en niet kon en stimuleerde ik het leren van dingen veel meer. Jij leert gewoon tussen de bedrijven door en weet me vaak ineens te verrassen als je in twee talen tot twintig telt of ineens zegt dat iets een driehoek of een vierkant is, zonder dat ik daar iets voor gedaan heb. Waar we ook niets voor gedaan hebben is je zindelijkheid. Ook dat wil je blijkbaar jezelf aanleren want sinds een paar dagen heb je besloten dat luiers voor baby's zijn en dat je onderbroeken aan wil. Je vertelt ons keurig wanneer je moet plassen en hebt nog maar heel weinig ongelukjes gehad. Ik denk dat we dit nog veel vaker gaan zien. Je maakt je eigen plan en bepaalt zelf wel wanneer je iets wil. En als je dat dan in je hoofd hebt zal het ook gebeuren.

Hoewel je graag je eigen ding doet ben je wel erg bang om vergeten te worden. 'Doortje wil ook! Doortje kan ook!" horen we vaak als je weer eens bang bent dat we je ergens te klein voor vinden.
Sorry meissie, je bent ons kleintje en we willen je zo graag nog een beetje langer klein houden. Maar daar doe jij niet aan mee. Want jij bent klaar om de wereld te laten zien wie je bent!
We houden van je, precies zoals jij bent. Voor je kwam maakte ik me zorgen over of ik ooit net zo veel van een kind zou kunnen houden als ik van Sophie hield. Maar die zorgen waren helemaal niet nodig. Jij bent niet Sophie, want jij bent jij en we houden van jou. Van je schattige poppengezichtje, van je kwajongensstreken (jij bent er zelf ook van overtuigd dat "Emiel van de Hazelhoeve" eigenlijk over jou gaat), van je heerlijke knuffels, van je gezellige geklets, je energieke dansen en je eindeloze fantasie. We vragen God voor wijsheid voor een leven met jou, want dat zullen we nodig hebben. Maar we vragen het met een dankbaar hart want we hebben zoveel geluk dat juist jij bij ons hoort!

Liefs van mamma