7 quick takes...

Groetjes van Doris en mij ;-)

Goeiemorgen! Tijd voor een blog. Ik heb al een stuk meer gedaan dan normaal omdat Hartmut altijd met de meiden ontbijt zodat ik nog even kan slapen (lief he?) maar nu is hij er niet en moet ik het helemaal alleen doen. Sophie vindt mijn pap helaas ook heel vies, hoewel ik het volgens mij net zo maak als Hartmut. Toch even navragen dus,..
Gisteren hebben we Hartmut naar het vliegtuig gebracht. Gedurende de dag werd Sophie al stiller en stiller en op het vliegveld was ze letterlijk ziek van verdriet. Ze kreeg koorts, klaagde over buikpijn en heeft de rest van de middag geslapen. Of in haar eigen woorden toen ik haar gisteravond naar bed bracht: 'Toen pappa weg ging was dat echt heel heel verdrietig en eerst deed dat pijn in mijn buik en toen in mijn hoofd. Maar nu ben ik dapper en ga ik gewoon wachten tot pappa over hele lange weken thuis komt.' De meiden zijn gek op hun vader en zullen hem de komende twee weken erg gaan missen. We gaan vandaag maar een aftelkalender maken en de komende dagen veel leuke dingen doen en er een strakke routine op na houden zodat het voor ons allemaal leuk blijft.
Zaterdag hebben we genoten van de twee dingen die Kaapstad zo leuk en vooral uniek maken; wonen bij de mooiste stranden en de heerlijkste bergen. We begonnen de zaterdag op het surfboard en genoten van de heerlijke golven en sloten de dag af met een beklimming van Lion's Head. Geweldig! (ik voel het nu wel een beetje, teveel sport op een dag is natuurlijk helemaal niet goed voor me ;-)) Om het allemaal eenbeetje te compenseren hebben we 's avonds pizza gegeten in ons favourite pizza restaurant, Het moet natuurlijk niet te gezond.
Met Doris en Sophie gaat het goed. Ze gaan door een hele lieve fase en spelen vaak heel leuk samen. We zien steeds vaker dat Doris het voortouw neemt en Sophie dan kopieert wat Doris doet. Geweldig om te zien hoe hun karakters en onderlinge verhouding zich ontwikkeld.
Gisteren zou de Cape Argus zijn, de grootste wielrenrace ter wereld. We hadden bedacht dat het leuk zou zijn om bovenop een viaduct te gaan staan om alle duizenden fietsers die meedoen aan te moedigen maar toen we bij de brug kwamen was er tot onze stomme verbazing helemaal niemand. De race bleek afgeblazen te zijn vanwege de storm en rukwinden. Waar wij waren viel het nog wel mee maar als je dit filmpje kijkt (https://www.youtube.com/start argus) snap je wel dat daar niet te fietsen valt. Deze wind noemen ze de 'Cape Doctor' en hoewel hij bij de fietsers niet erg welkom was zijn wij er wel blij mee. Doordat het al weken niet geregend heeft, en het ook haast niet waaide, hing er best veel smog en die is nu weggeblazen. (vandaar de naam, 'Cape Doctor')
De wind is trouwens een ramp voor vuren die door de ernstige droogte overal in de regio steeds weer opduiken. Meestal zijn het slechts wildvuren die niet een echte bedreiging vormen voor mensen maar dit weekend zorgde een enorm vuur in Imizamu Yethu, een township niet zo ver bij ons vandaan dat duizenden mensen alles kwijt zijn geraakt. Het probleem in townships is dat ze vaak ontzettend dichtbevolkt zijn waardoor een vuur in korte tijd vele schade kan toebrengen. Dat is in deze township, die tegen een berg aangebouwd is niet anders. De smalle straatjes zorgen ervoor dat hulp lastig ter plekke kan komen en hierdoor zijn er zijn naar schatting meer dan 650 shacks verwoest. Een verschrikking voor deze mensen die vaak al zo weinig helpen. Veel kerken en gemeenschappen komen in actie om te helpen met kleding, eten en huisraad maar het is een ramp die nog lang gevolgen zal hebben. Als je ook wil helpen is hier de link naar een fundraiser van een organisatie die altijd ontzettend goed werk doet in tijden van lokale crisis. https://www.givengain.com/donateimizamuyethu . Jullie gift wordt enorm op prijs gesteld!
Omdat je vandaag de dag altijd verbonden bent doordat je vrijwel overal internet hebt vind ik het altijd een beetje spannend als Hartmut vliegt omdat je dan helemaal niets kan laten weten. Gelukkig belde Hartmut net om te zeggen dat hij veilig was aangekomen dus mijn hart is gerust. Ik ga aan het werk, de meiden hebben mijn aandacht nodig en er moet gepoetst worden. Fijne week!

Ik kan niet langs het toilet papier in de winkel lopen zonder Doris een kans te geven het hondje op de verpakking te knuffelen. Als ik het vergeet laat ze me duidelijk merken dat ze het er niet mee eens is.