7 quick takes...

Goeiemorgen! Weer even tijd voor een blog. Sommige maandagen begin ik bomvol inspiratie aan een blog terwijl er ook maandagen zijn (zoals vandaag) waarop ik me afvraag hoe ik ooit '7 takes' vol kan kletsen. Nu is het niet heel belangrijk om er precies 7 te hebben maar het dwingt me wel tot nadenken en houdt me scherp als schrijver. Ik weet helaas niet hoe scherp ik vandaag ben dus mijn excuses als je halverwege afhaakt of in slaap valt.
Vereet ik bijna dat ik een heel leuk (en heel erg niet saai) nieuwtje heb. Dit weekend heb ik een ticket geboekt om zodat we in Mei (dv) naar Nederland kunnen vliegen. 'Wij' zijn in dit geval de meiden en ik. Hartmut kan helaas niet mee omdat we ook nog de familie in Namibie willen/moeten bezoeken en dan moeten keuzes gemaakt worden. Dat is niet leuk, maar het feit dat wij wel kunnen komen natuurlijk wel (vind ik dan he? Misschien vindt de rest van Nederland het allemaal wat minder, maar dan heeft de rest van Nederland pech.) Ik kan alvast niet wachten om met mijn allerliefste en leukste meiden een heleboel familie te zien en dan is het hoogtepunt natuurlijk een kennismaking met ons allereerste neefje of nichtje! Zo spannend!
Het boeken van het ticket was denk ik wel het hoogtepunt van dit weekend. Voor de rest was het rustig en gezapig en daarom heel fijn. Samen naar de bouwmarkt, picknicken in het park, een kinderfeestje en naar de kerk. Wat wil je nog meer?
Doris is sinds een paar weken een echte boekenworm. Of ik nu op de bank zit, aan het koken ben of bezig ben met de was, elke keer duwt ze me een boek in de handen en maakt ze me duidelijk dat ik moet lezen. Als ik dan instem en ergens ga zitten nestelt ze zich lekker op mijn schoot en laat ze duidelijk merken dat ze heel tevreden is. Ook als ze naar bed gaat moet er altijd een boek mee dat ze met zorg uitkiest. Als ik dan bij haar wegloop mag ik de lamp nog niet uitdoen want ze is eerst nog even aan het 'lezen' terwijl ze lekker onder de deken ligt. Zo schattig!
Sophie is ook gek op boeken en kan uren luisteren naar voorleesverhalen terwijl ze honderd-en-een vragen heeft over wat er allemaal gebeurt en kritiek heeft op de tekeningen die volgens haar vaak niet kloppen (kijk maar eens naar de tekeningen in kinderboeken, meestal kloppen die niet en dat vindt mevrouw heel vervelend.) Ik lees haar vaak voor uit Pluk van de Petteflet en hoewel ze het heel leuk vindt moet ik net doen of 'Zaza de kakkerlak' niet bestaat want dat vindt ze vreselijk raar. 'Een kakkerlak is toch helemaal geen vriendje? een Kakkerlak is heel erg vies!' Het feit dat ze opgroeit in Afrika en kakkerlakken regelmaltig ongevraagd op bezoek komen zal daar wel iets mee te maken hebben.
Gisteren moest er uiteraard ook 'Wie is de mol' gekeken worden. Die activiteit duurt altijd langer dan het uur dan het programma duurt. Ten eerste omdat we met ons megasnelle internet vaak heel lang moeten wachten tot het weer genoeg geladen is om verder te kunnen kijken, en ten tweede omdat er achteraf altijd nagepraat moet worden om verdenkingen te bespreken. Helemaal na gisteren, mijn mol ging er uit en ik moest even heel goed nadenken wie het dan wel is. Maar ik 'heb' een nieuwe mol en ik weet zeker dat ik nu goed zit ;-)
Vandaag staat er niet zo veel bijzonders op het programma en zulke dagen zijn af en toe heel erg fijn. Vanavond zijn de meiden en ik alleen bij het eten omdat Hartmut voor een vergadering aan de andere kant van de stad blijft en daarvan weet ik al wel dat het problemen gaat geven. De meiden zijn gek op hun vader en als hij af en toe eens langer weg blijft of niet thuis komt dan is het, vooral bij Sophie, tranen met tuiten. Ik zal er maar iets gezelligs van maken om de tranen een beetje te voorkomen. Fijne dag!

Ps: net voor ik de blog klaar hebt maakt Sophie nog ee mooie uitspraak die ik niet wil vergeten dus ik schrijf hem hier. Doris is een beetjeaan het jammeren, Sophie: 'Doris, wat is er loos? Ben je verdrietig? Dat hoeft toch niet? We zijn allemaal hier, en ik ben ook een beetje je mamma want ik ben groter dan jij en ik vind je heel lief dus je hoeft echt niet te huilen. Ik kom je wel redden!'