10 months with Doris...

Allerliefste Doortje, mijn mooie lieve meisje,

10 maanden ben je vandaag. 10 heerlijke maanden met onze kleine lieve Doris (of 'Doort' zoals Sophie je de laatste tijd bijna altijd noemt).  Hoe beter we je leren kennen, hoe meer we van je gaan houden. Ons knuffelmoppie, klauteraapje en dansmeisje met je lieve lach, je witblonde haartjes en je poppengezichtje.

Ik schreef altijd dat je zo heerlijk lief en meegaand bent. En in vergelijking met je zus is dat ook wel zo maar je hebt de laatste tijd ook wel wat kunstjes van haar afgekeken. Als iets niet gaat zoals jij wil (als we 'nee' zeggen bijvoorbeeld) gooi je je woest op de grond en blijf je schreeuwen tot we je oppakken. Als je je nagels moeten knippen maak je helemaal een hoop kabaal. Laatst was het zelfs zo erg dat een bezorgde voorbijganger vroeg of ik hulp nodig had... (ik hoop dat ze de kinderbescherming niet gebeld heeft want in haar vraag klonk een hoop argwaan en wantrouwen.)

Wat je ook van Sophie hebt afgekeken, en wat ik wel heel erg leuk vindt, is het echte spelen. Je pakt een boek en begint tegen jezelf te kletsen en alles aan te wijzen, je praat met je pop, met je Takkie en met alle andere knuffels. Uren kan je jezelf zo vermaken, en ik moet me er dan vooral niet mee bemoeien want dan is het voorbij.

Vorige maand schreef ik dat je dingen begon aan te wijzen en deze maand begin je ineens dingen te benoemen. Eenden (en eigenlijk alle vogels) noem je 'Tata' en honden (en de meeste andere dieren op 4 poten) zijn 'wawa'. 'Mama' is nog altijd het woord dat je het meest gebruikt en aan je toontje kunnen we horen hoe de vlag erbij hangt. Blij, enthousiast, boos, klagend.... je weet de boodschap precies over te brengen!

Je gaat steeds vaker helemaal uit het niets los staan, ik ben benieuwd wanneer je je eerste stapjes gaat zetten. Wacht daar nog maar even mee meid, want dan begint er weer een heel tijdperk en ben je echt meer peuter dan baby. Ik weet nu ook dat die eerste stapjes gepaard gaan met heel wat builen en valpartijen, en ik weet zeker dat jij daarvan ook je deel gaat krijgen. Je overschat je eigen kunnen nogal eens waardoor je vaak in benarde situaties terecht kom. Soms besluit je dat wij je moeten redden en dan laat je dat merken met een hoop kabaal maar meestal vind je dat je het best zelf kan en dan is het resultaat vaak een valpartij en een nieuwe buil.

Doris mijn lieverd, we genieten van het leven met jou. Je lieve lachjes, je stevige knuffels, je zussenband (soms positief en soms negatief) met Sophie, je gebrabbel de hele dag door... Blijf maar lekker zoals je bent want we zouden je niet anders willen. Als ik aan je denk krijg ik kriebels in mijn buik. Zo blij en trots ben ik dat jij bij ons hoort!

Liefs van Mamma

ps: je maandelijkse profielfoto maken was een ramp vandaag. Je had geen zin in mee
werken dus als je later klaagt dat je 10-maanden foto niet scherp is heb je dat aan jezelf te danken ;-)