7 quick takes...
- Goeiemiddag! Even gaan zitten om een blogje te schrijven. Ik heb een warme kop thee naast me staan en drie truien over elkaar aan. Want hoewel het zonnetje schijnt en het buiten wel aardig lekker is is het in ons huis ijskoud. Ik heb altijd het gevoel dat ons huis in de winter elke week een graad afkoelt om aan het einde van de winter nog een graad of 10 te zijn. Zonder centrale verwarming is het ook niet te doen om alle kamers op temperatuur te krijgen en te houden. Dit is een andere reden waarom we zelfs in de winter vaak buiten eten, als het buiten 15 graden is in de zon is het nog altijd aagenamer dan binnen.
- De meiden en ik hebben hele week met zijn drietjes overleefd en vinden elkaar nog steeds lief. Hartmut was de hele week in Botswana voor zijn werk en dat was iets waar ik best wel tegenop zag. Gelukkig viel het mee, we hebben ons vermaakt, het huis staat nog overeind en is nog steeds schoon, we hebben aardig gezond gegeten en samen leuke dingen gedaan. Maar nu kunnen we niet wachten om Hartmut weer te zien. Nu nog hopen dat het allemaal goed gaat,Hartmut stuurde me net een berichtje dat zijn vlucht een uur vertraagd was. Oei! Ik hoop dat hij zijn aansluiting in Johannesburg nu wel gaat halen.
- Sophie heeft me deze week weer veel aan het lachen gemaakt. Ik zou haar gewoon een microfoontje moeten laten dragen zodat al haar grappige uitspraken bewaard blijven. Vorige keer regende het een keer een hele ochtend. Komt Sophie naar me toe:'Mamma, ik heb een brief geschreven, zal ik voorlezen?' Ondertussen trekt ze een papier tevoorschijn waar ze met wat pennenkrabbels een brief gemaakt heeft. 'Liebe wind, wil je alsjeblieft regen wegblazen. Sophie vindt regen niet leuk want Sophie wil naar buiten knuffelen met een boom. knuffelen.' Nadat ze haar papier had opgeborgen zei ze:'en daarna gaan Sophie en de wind een kopje thee drinken en samen heel hard lachen.'
- Doris is helemaal gek op Sophie en Sophie is geloof ik een beetje bang voor Doris. Ze kan namelijk steeds sneller kruipen en gaat altijd op zoek naar waar Sophie is. Sophie schrikt zich elke keer een hoedje als Doris dan ineens weer opduikt en zich weer aan haar op probeert te trekken of een graai doet naar haar speelgoed. Als ze Doris wel ziet aankomen weet ze niet hoe snel ze haar speelgoed op een veiliger plekje (bovenop de tafel) moet brengen. Arme Doris wil zo graag meedoen met wat Sophie doet maar daar is de grote zus voorlopig nog niet van gediend. Ik voorzie dat ik nog heel wat opvoedkundige diplomatie in de strijd moet gooien voor dat dat wel zo ver is.
- We hebben deze week weer een paar leuke avonturen gedaan. We zijn naar een diamantenuseum geweest ('maar mamma, hoe kan aarde knijpen? Aarde heeft geen handjes?' Nadat de meneer had uitgelegd dat diamanten ontstaan onder grote druk en veel hitte (drukken = knijpen)). Ook hebben we een ritje gemaakt in het 60 meter hoge reuzenrad in het centrum van de stad, Het ding staat er al jaren maar ik was er nog nooit in geweest. Sophie vond het van tevoren al heel erg leuk en ikw as een klein beetje bang dat ze zich opgesloten zou voelen maar dat viel mee. Vol bewondering keek ze naar de boten in de haven, het mooie uitzicht op de tafelberg en alle kleine mensjes die ver beneden ons heen en weer liepen. Ik heb een filmpje gemaakt van de verwachtingen van Sophie van tevoren. Ze dacht duidelijk dat het heftiger zou zijn. (filmpje onder de tekst)
- Jullie merken vast wel dat ik vaak over de dingen die we met Adventure Clubs doen schrijf. Dit za de komende tijd alleen maar meer worden omdat ze me een parttime baantje hebben aangeboden. Vanaf nu ga ik door hen betaald worden om te facebooken, instagrammen, twitteren (tweeten?) en pinteresten. Helemaal leuk! Ook leuk om te zien wat een kleine instagramverslaving toe kan leiden. De directrice van Adventure Clubs (die ik via via een klein beetje ken) vertelde me namelijk dat ze helemaal fan is van mijn stijl en of ik niet voor ze wilde werken. Ik vind het leuk omdat het gemakkelijk te combineren is met de meiden, ik het gewoon vanuit huis en vooral op mijn telefoon kan doen. Wat nog belangrijker is is dat het iets is waar ik echt in geloof; families helpen om hun kinderen zo veel mogelijk ervaringen te geven om hun ontluikende nieuwsgierigheid te voeden en te stimuleren. Via deze link (facebook.com/officialadventureclubs) een kort filmpje over wat ze doen.
- Ik kreeg weer een smsje van Hartmut, nu om te zeggen dat een megagroot vliegtuig hen ophaalde uit een klein dorpje in the-middle-of-nowhere in Botswana. En het lijkt allemaal nog net te gaan lukken met zijn vlucht richting Kaapstad. Mooi, dan kunnen we nu echt aftellen. Tot volgende week!
 |
| Helicopters landen en zien opstijgen en de wind voelen in je haren.... het leukste uitje! |
 |
| Staan is de grootste hobby van Doris! |
