4 months with Doris
Vandaag ben je vier maanden, het lijkt alsof je al een eeuwigheid bij ons bent en tegelijk ben je nog zo nieuw en zo klein. Ik heb genoten van deze maand met jou. Het was heerlijk om te zien hoe je weer groter groeide en hoe je je ontwikkelde. Je kan nu heel gericht dingen vastpakken en daarmee zijn we in een heel nieuw hoofdstuk van je leven gekomen. Het hoofdstuk waarin jij en Sophie samen spelen. Het zijn nog maar hele kleine dingetjes, maar mijn hart smelt als Sophie je een knuffel geeft die jij met een grote glimlach aanpakt. Ik krijg tranen in mijn ogen als Sophie je een hoekje van haar geliefde dekentje geeft dat jij mag vasthouden. Want dat dekentje is voor Sophie haar meest waardevolle bezit. Het feit dat jij een stukje, ook al is het maar een heel klein hoekje, krijgt om vast te houden zegt veel over hoe gek ze is op jou. Als je huilt vindt Sophie dat helemaal niet leuk. Ze heeft wel ontdekt dat je het fijn vindt als we voor je zingen en dat doet ze dus ook uit volle borst. Allemaal zelfverzonnen liedjes zoals 'Dodo, niet huilen, sisi Schwester hier, dodo slaap, mamma melk drink'. En meestal zijn die liedjes genoeg om je huilende gezichtje te veranderen in een blije glimlach. Nu al hebben je zus en jij iets bijzonders waar ik nooit tussen zal kunnen komen.
De afgelopen maand is een drukke maand geweest, met als hoogtepunt onze bezoek aan Namibie. Heerlijk vond je het op de farm, lekker buiten op een kleedje naar de bomen kijken, 's avonds in de vlammen van het kampvuur staren, en de hele dag door genoeg aandacht.
Het voelt een beetje alsof je tijdens onze 10 dagen in Namibie twee maanden ouder geworden bent. Die onbeholpen trekjes van een pasgeborene zijn er helemaal af en daarvoor in de plaats ben je steeds gerichter bezig. Je hebt je handen en voeten ontdekt en kan er eindeloos mee spelen. Je kan zitten, een beetje wankel, dat wel, maar je kan zitten. Je rolt (als je daar zin in hebt) van je buik op je rug en ook weer terug. Je bent ontzettend nieuwsgierig, een voeding kan nooit heel lang duren want zodra je een paar druppels melk in je buik hebt moet je al weer omkijken om niet te missen van wat er om je heen gebeurt.
Liefste Doris. je bent nog steeds dat rustige lieve meisje dat 4 maanden geleden in ons gezin kwam. Net als je zus ben je erg vrolijk, maar waar Sophie dat op een heel uitbundige manier is is jouw vrolijkheid meer een kalm en tevreden geluk. Het kost niemand veel moeite om op je vriendelijke gezichtje een glimlach tevoorschijn te toveren en als er tranen zijn (want die zijn er zeker) is het meestal van korte duur. Lief meisje, ik hoop dat je door alle knuffels, alle kusjes, alle lieve liedjes die we voor je zingen een beetje voelt hoe gek we op je zijn. Want dat zijn we, stapelverliefd en zo trots als een pauw!
Liefs van Mamma
