18 months with Sophie

Lieve Sophie,

Anderhalf ben je vandaag. Toen je net geboren was waren moeders met kleintjes van anderhalf in mijn ogen enorm ervaren en die kleintjes eigenlijk al enorm groot. Nu ben ik zo’n moeder, maar de dag dat je geboren werd lijkt nog maar pas geleden. Je bent al wel groot, maar tegelijkertijd ook nog lekker klein. Enorm ervaren voel ik me nog lang niet omdat elke nieuwe fase met nieuwe uitdagingen komt.

Je bent een heerlijk kind en we genieten van elke dag met jou. Je emoties zijn groots, je enthousiasme soms overweldigend en de gretigheid waarmee jij het leven omarmt maakt me emotioneel. Je weet precies wat je wil. Mensen moeten je niet zomaar oppakken of te aanhalig zijn, jij wilt graag zelf beslissen bij wie je bent, wat je doet en voor hoe lang.  Als mensen dat niet respecteren zullen ze dat goed merken. ‘Nee nee nee, nein nein nein, no no no ‘ roep je dan in de drie talen die je kent om zeker te maken dat je begrepen wordt.

Nu je steeds beter kan praten merken we ook steeds meer wat er in je koppie om gaat, en ik vind het heerlijk om kleine gesprekjes met je te hebben over de dingen die we gedaan en gezien hebben. Je bent onze kleine slimmerd, overal waar we zijn herken je letters en vormen die uiteraard benoemd moeten worden ‘Mamma pijl, mamma ster’. Als we langs de Mc Donalds rijden moet de ‘M’ van mamma vol enthousiasme aangewezen worden en in de Pick n Pay (supermarkt) zie je overal de ‘P’ van pappa.

Je geniet er het meest van als we als gezin bij elkaar zijn en dingen doen. Samen met pappa een ei koken voor ons weekendontbijt, sap maken en alle groenten in de machine gooien, pappa helpen met bouwen of bij mij in de keuken zitten.. je begint dan helemaal te stralen en het is overduidelijk dat je dan gelukkig bent. Je vindt andere kinderen ook leuk, maar vooral als ze een beetje ouder zijn. Confrontatie ga je het liefst uit de weg dus als kinderen speeloed van je afpakken loop je meestal weg om wat anders te zoeken om mee te spelen.

Ik heb je al wel vaker geschreven over het feit dat jouw gebrek aan angst mij soms bang maakt. Overal waar we heen gaan ren je van ons weg (je loopt nooit, dat gaat te langzaam) om te ontdekken wat er allemaal te zien is, in de speeltuin klim je het liefst op het hoogste klimrek of de spannendste glijbaan en dieren zijn je grootste vrienden.

Je bent sinds een paar weken ook een hele lieve grote zus. Vaak ben je gewoon bezig met je eigen dingetjes om dan ineens te stoppen om Doris op te zoeken zodat je haar een kusje, een knuffel of een beetje speelgoed kan geven. Als ze huilt kijk je bezorgd naar mij. ‘Dodo melk? Dodo slaap?’, want slapen en melk zijn de oplossing voor alles volgens jou. Je vind het soms wel een beetje frustrerend dat ze nog te klein is om te snappen dat je met haar wil spelen en dat ze je enthousiaste ‘Hi Dodo’ niet beantwoord.

Ooit zal ze dat wel doen, en ik kan haast niet wachten om jullie samen te zien spelen. Maar de tijd hoeft niet te snel te gaan hoor. We genieten van je zoals je nu bent en we vinden het geweldig om samen met jou de wereld waarin we leven opnieuw te ontdekken. Om verwonderd te kijken naar een rups of een kever, om helemaal blij te zijn als we ’s avonds de maan aan de hemel ontdekken en om in elke plas die we zien te willen stampen omdat het zo lekker spettert. Er is niets zo leuk als jou vertellen als we iets gaan doen wat je leuk vindt omdat je voorpret aanstekelijk is. Als we je vertellen dat we naar het strand of het bos gaan verschijnt er een brede glimlach op je gezicht en klinkt je ‘jaaaa’ zo luid dat de hele buurt weet dat jij blij bent.

Oh meisje, ik kan blijven schrijven over alle leuke, lieve en grappige dingen die je doet. Maar waar het allemaal op neer komt is dat we stapelgek op je zijn. Ik weet zeker dat je dat weet en ik hoop dat je dat altijd zal onthouden en blijven voelen. Lieve Sophie, je maakt ons rijker en gelukkiger dan ik me ooit had kunnen voorstellen.

Jij hebt mij ook veranderd. Het moederschap heeft me veel over mezelf geleerd. Ik ben mezelf tegengekomen en soms was dat pijnlijk. Ik heb geleerd om geduldiger te zijn, voor mezelf en de mensen om me heen, ik moe(s)t leren om minder perfectionistisch te zijn en dat is soms best lastig, ik moet vaker nee zeggen, of toegeven dat ik moe ben, mijn trots opzij zetten en dingen uit handen geven of om hulp vragen. Allemaal dingen die ik van nature niet snel doe maar die denk ik wel goed zijn. Je bent je er vast niet van bewust, maar je bent een goede leermeester en ook daarvoor ben ik je dankbaar. We zullen ongetwijfeld nog moeilijke dingen meemaken samen, het niet met elkaar eens zijn of soms even niet weten wat de toekomst zal brengen, maar samen met  je Hemelse vader gaan we het wel redden!

Liefs van je moeder!