7 quick takes

1. De takes zijn veel te lang geworden deze keer dus een samenvatting voor de mensen die geen zin hebben in lezen. Met ons gaat het goed, Sophie is zwaarder en kreeg een ontwormingspil, ik heb een nieuwe bijbaan en de Kaapstadse bevolking kan goed omgaan met stoomloze momenten. 
2. Ik heb al zo'n drukke morgen gehad dat ik haast vergeten ben een blog te schrijven. Ik moest met Sophie naar het bureau en als je daar niet al te lang wilt wachten moet je om 7 uur al in de rij gaan staan om als een van de eersten naar binnen te kunnen als de deuren open gaan. Er waren 4 wachtenden voor me dus het viel mee. Sophie is helemaal goedgekeurd, ze had een enorme groeispurt gemaakt (vooral in haar gewicht, ze is nog altijd een kleintje) en ze hoefde gelukkig geen vaccinaties te krijgen. Wel kreeg ze ontwormingstabletten waar ik een beetje om moet lachen, zoiets geef je toch aan een hond? Vanaf 1 jaar totdat kinderen een jaar of 5 zijn krijgen ze dat elke zes maanden. Het zal wel geen kwaad kunnen en wormen zijn we liever kwijt dan rijk. 
3. Het weekend was ook lekker druk, volgepland zoals altijd. We begonnen vrijdagavond met een bezoekje aan de markt in Muizenberg, samen met een paar vrienden. Helaas viel op het moment dat we kwamen de elektriciteit uit. Dit was niet helemaal onverwachts, er was namelijk al loadshedding voorspeld (het Afrikaanse woord voor loadshedding zegt precies wat het is. 'beurtkrag' om de beurt elektriciteit (krag) omdat er niet genoeg is voor iedereen.) Het is grappig om te zien hoe de hele maatschappij na een paar maanden van regelmatige beurtkrag helemaal is ingespeeld op dit fenomeen. Na een paar minuten begon de generator te werken, de kraampjes hadden kaarsen en lampen met batterijen en al het eten werd klaargemaakt in gasoventjes. We hebben er dus niet onder geleden :-) 
4. Maandag was het de verjaardag van Sophie, omdat we het zondag al uitgebreid gevierd hadden besloten we er niet al te veel aandacht aan te besteden. Het werd onverwachts toch een beetje feestelijk toen ik ineens cupcakes stond te bakken. Ethel, mijn schoonmaakster en de oppas van Sophie zodat ik op maandagen lekker door kan werken, had vol verbazing een stuk van mijn cake beproeft en begreep niet hoe ik zoiets zelf kon maken. Ze had nog nooit iets gebakken en dacht dat het heel erg moeilijk was. Toen we allebei klaar waren met ons werk haalden we dus de ingrediënten uit de kast en een uurtje later kon Ethel naar huis gaan met haar zelfgemaakte cupcakes. Ik leer veel van haar en het was leuk dat ik haar nu ook eens iets kon leren. 
5. Ik heb ook een nieuwe baan voor erbij. Johnson & Johnson doen hier in Zuid Afrika ontzettend veel aan het opleiden van gezondheidswerkers en een paar keer per jaar organiseren ze conferenties waar over allerlei onderwerpen die met zwangerschappen en baby's te maken hebben gepraat wordt. De meeste gezondheidsvoorlichters die dan komen werken in de allerarmste gedeelten van de stad en de informatie en spullen die ze daar krijgen is voor hen van onschatbare waarde. Een paar jaar geleden sprak ik op een (andere) conferentie en na afloop sprak een vrouw van J&J me aan om te vragen of ik niet voor hun wilde werken, ik was wel nieuwsgierig en nu is het eindelijk zo ver. Ik draag zorg voor alle gezondheidsvoorlichters in de regio Kaapstad en bezoek ze nu in de klinieken waar ze werken om ze te kunnen helpen bij het werk dat ze doen. Tegelijk krijgen ze dan ook een paar dozen vol met proefmonsters en informatiebrochures. Eerst was ik daar een beetje sceptisch over en dacht dat het vooral reclamemateriaal was maar na veel gesprekken met de mensen in de klinieken ben ik helemaal bijgedraaid. J&J weet zelf ook wel dat de meeste mensen in die gebieden helemaal geen geld hebben om hun producten te kopen en dat dus ook nooit zullen doen dus daar gaat het ze niet om. Ze willen echt mensen helpen met goede informatie en waar nodig met babyproducten. Een van de vrouwen die ik sprak vertelde met tranen in haar ogen hoe ze bij een huisbezoek een baby aantrof die onder de luieruitslag zat. Geld om naar de kliniek te gaan of om zalf te kopen had de moeder niet, dus ze was maar wat blij met de paar gratis monsters voor billencrème die ze kreeg. Anderen vertelden me dat de kleine flesjes zeep die ze krijgen soms de enige flesjes zeep zijn die een baby in zijn eerste paar maanden zal hebben en dat het daarom alleen op zondag gebruikt wordt. Zoiets simpels, en voor mij haast onvoorstelbaar dat je niet gewoon een zeep kan kopen omdat je dat nodig hebt. Ik ben blij dat dit nieuwe baantje me dichterbij de realiteit van veel stadsgenoten brengt, het is gemakkelijk om te vergeten hoe goed je het zelf hebt en hoe veel je kan delen als je er niet veel mee geconfronteerd wordt. 
6. Nadat we zaterdag een kleine roadtrip gedaan hadden om dozen met spullen af te leveren voor de gezondheidsvoorlichters die verder buiten Kaapstad woonden had ik gelukkig nog tijd om aan te schuiven bij een heuse 'Hackaton' voor 'Early Childhood Development (ECD)'. Een soort marathon waar mensen uit verschillende vakgebieden bij elkaar zitten om in een korte tijd samen oplossingen te zoeken voor bepaalde problemen. In dit geval waren dat mensen die werken met jonge kinderen, mensen met een communicatie/technische achtergrond en studenten van de business school. Het probleem heb ik al wel vaker over geschreven, jonge kinderen in Zuid Afrika krijgen niet de juiste hulp die ze zal helpen om zich goed te ontwikkelen. De slimme koppen werden in groepen verdeeld en aan het einde van de dag besloot een jury welk idee het beste was en dat idee kreeg een geldprijs zodat het verder ontwikkeld kan worden. De organisatie waar ik bij betrokken ben was ook van de partij en ik hoop van harte dat hun idee (ECD centra in alle lokale bibliotheken) uitgevoerd gaat worden, ondanks het feit dat ze niet gewonnen hadden.
7. Voor TWD, het fondsenwerving project waar we een paar maanden geleden aan meededen hadden vrienden een soort 'kickstarter' project op gezet waar ze voor bepaalde bedragen bepaalde dingen zouden doen. Een van de dingen was een 'genante zwangerschapsfotoshoot' en gisteren was het zover. Ze hebben liever geen foto's online maar als je op google zoekt op 'awkward pregnancy shoot' heb je een idee. Geen zorgen, de kleren zijn aangebleven en we hebben het vooral heel gezellig gehad. Leuk om een keer te doen! Zij werken allebei op de universiteit van Kaapstad en omdat die universiteit een prachtige campus heeft was een locatie voor de shoot snel besloten. Na afloop besloten we nog even een rondje op de berg te lopen waar we genoten van prachtig licht en mooie uitzichten. Kaapstad blijft verbazen!