7 quick takes

1. Deze week is Kaapstad veel in het nieuws geweest en heb ik menig berichtje gekregen om te vragen of alles in orde was bij ons. Er waren enorme veldbranden en in totaal is bijna 5000 hectare afgebrand. Op een gegeven moment was het vuur zo dichtbij dat we vanuit onze straat de metershoge vuurzee konden zien. Zulke vuren zijn nodig om fynbos, de typische lokale planten, goed te laten groeien, maar om een hele berg in de fik te zien staan, steeds blushelicopters over je huis te horen vliegen  en op het nieuws steeds weer te horen dat het vuur nog niet onder controle is was best wel eng. We zijn dankbaar dat het vuur geen mensenlevens genomen heeft, en ook het aantal huizen dat afgebrand is is vrij klein als je kijkt naar hoe groot het vuur was. Afgelopen zaterdag reden we door een gebied dat getroffen was en ik kreeg een brok in mijn keel. Zwarte stompjes waar eens mooie struiken stonden, de grond grijs van het as zo ver als je kon kijken en overal zagen we nog rook van nasmeulende boomstammen. 
2. Deze tijd van het jaar zijn er altijd vuren rond de stad, maar meestal zijn ze niet zo groot. Het komt door het droge weer (het heeft al weken niet echt geregend, de harde wind die kan waaien en hoge temperaturen. Dinsdag, toen de vuren op hun hoogtepunt waren, was Kaapstad officieel de warmste stad ter wereld op dat moment, 42 graden.. pfffft.
3. Gisteren hebben we in de hel gewandeld. Het was er ontzettend mooi, groen, bergachtig en er dwars doorheen liep een klein bergstroompje. Door de lianen, de enorme variatie in vegetatie en alle prachtige bloemen leek het alsof we in een tropisch oerwoud liepen. Waarom dit gebied zo heet is ons een raadsel, ‘het paradijs’ was een betere naam geweest.
4. Ons huis is helemaal af, zoals je op de foto kan zien. Het is nog mooier dan we ons voorgesteld hadden en we zijn helemaal tevreden. Nu leven we nog lang en gelukkig in het huisje met de gele deur. (Misschien, misschien ook niet.)
5. Een vriendin van mij heeft een baan gekregen in een andere stad en heeft aan mij haar abbonement voor Kirstenbosch, de grote botanische tuin in Kaapstad, gegeven.  Het is nog twee maanden geldig, heerlijk. Donderdag stonden Sophie en ik om half 8 al voor de poort om in de koelte van de morgen te kunnen genieten van de prachtige bloemen en planten het mooie uitzicht en alle vogels. Dat gaan we vaker doen de komende twee maanden.
6. Regina en Esther, de dochtertjes van vrienden kwamen dit weeked weer logeren. De kinderboerderij en bijbehorende speeltuin waren een groot succes. ’s Avonds hebben we superroze cupcakes met hartjes gemaakt en hebben de dames de gijzer leeggemaakt met een uren durend warm bad waarbij ze van mij niet koppie onder mochten wat ze uiteraard wel deden. Ik kan je vertellen, kroeshaar in bedwang krijgen is iets wat ik nog moet leren.
7. Op de kinderboerderij wilde Sophie nog steeds geen worteltjes delen met de konijntjes, maar deze keer mochten de konijntjes er wel aan ruiken. Vooruitgang. Voor de rest gaat ze ook vooruit, veel te snel. Af en toe moet ik echt even slikken en vaststellen dat alle babykenmerken verdwijnen en dat ze meer en meer een peutertje wordt. Inclusief boze buien als ze haar zin niet krijgt en ondeugende blikken als ze iets doet wat ze niet mag.