Maandagmorgen, tijd voor een blog. Ik heb al weer lekker degelijk het huis gepoetst, de was opgehangen en boodschappen gedaan. Ik moet dan altijd een beetje om mezelf lachen. Het leek me altijd verschrikkelijk om een huisje-boompje-beestje leven te hebben, en daar zit ik nu. In mijn huisje, met mijn baby...Oerdegelijk. En dat beestje lijkt ook te gaan komen, Hartmut is een kippenhok aan het ontwerpen en dat blijft natuurlijk niet leeg staan...
Het was een zomerweekend dus uiteraard moesten er weer bergen beklommen worden. Deze keer deden we dat met Job en Kim. Job komt uit Belgie en ik ken hem uit de tijd dat ik in Leuven studeerde. Kim komt uit Zuid Afrika en vorig jaar zijn ze getrouwd. het was erg gezellig, erg warm, en uiteraard erg mooi.
De moeder waar ik vorige week over schreef is vrijdagavond bevallen van een gezond meisje. Ze was 2,1 kilo en was gezond en sterk genoeg om gelijk bij de moeder te blijven. We zijn dankbaar dat het zo gegaan is.
Mensen vroegen mij of ik nu ook eigenlijk werk. En ja, dat doe ik zeker. Als Sophie slaapt (en gelukkig doet ze dat overdag heel erg goed) werk ik, zodat ik als ze wakker is tijd heb om met haar te spelen en het huishouden te doen. En dat gaat eigenlijk prima. Natuurlijk kan het best zijn dat we over een paar dagen, weken of maanden dingen moeten veranderen omdat het niet meer gaat, maar we leven bij de dag in dit geval. We kijken ook vooruit hoor, ik kreeg net een mailtje dat ik de laatste weken van februari vrij moet houden. We zijn bezig met een beursaanvraag voor een project in Oeganda en als we hem krijgen mag ik dan weer naar Oeganda reizen. Leuk!
Dit weekend was Sophie 5 maanden (daarover kun je in deze blog lezen) en heeft ze voor het eerst iets anders te eten gekregen dan melk. De laatste paar weken was ons eten niet meer veilig voor haar grijpgrage handjes en als wij een lepel of vork richting onze mond bewogen ging haar mond open. We waren dus erg benieuwd hoe het zou gaan maar al snel bleek dat dat nergens voor nodig was. Tijdens haar eerste maaltijd zat ik met mijn camera in de aanslag om alle gekke gezichten vast te leggen maar mevrouw deed alsof ze haar hele leven al wortel gegeten had. Ze had geen probleem met het opeten van en wortel en ook banaan nu al grote favoriet. Als ze de fruitschaal ziet begint ze al enthousiast met haar armen te wapperen.
Deze week is het Thanksgiving in Amerika en je zou haast denken dat we Amerikaans zijn, deze week vier ik het namelijk twee keer. Morgen een Thanksgiving high tea bij een vriendin (hmm... pumpkin pie) en donderdag een diner bij andere vrienden (en ik heb gehoord dat ze zelfs een heuse kalkoen besteld hebben). Leuk, Amerikaanse vrienden ;-)
Volgens die Amerikanen mag je pas met kerstversiering en kerstmuziek beginnen na Thanksgiving. Gelukkig ben ik geen Amerikaan dus ik hoef me daar niet aan te houden. Ik vind kerstmuziek namelijk geweldig, en helemaal het nieuwe album dat we gekocht hebben. Pentatonix is een van de beste acapella koren (of ben je een acapella band?) die ik ken en ze hebben een fantastische versie van het lied 'Mary did you know' gedaan, sowieso al een van mijn favoriete kerstliedjes. De rest van het album is ook prachtig dus dat is waar ik nu de hele dag naar luister...
