Jongetje of meisje?

Met ogen vol medelijden kijken ze me aan. Al die mensen die ons antwoord horen op de vraag of we een zoon of dochter verwachten. ‘Maar, hoe koop je dan kleertjes? En welke kleur verf je de babykamer?’ Als de eerste schok voorbij is vinden ze het meestal wel leuk dat we voor een verassing gaan maar verklaren ze snel dat ze dat zelf nooit zouden kunnen. Alsof het een prestatie is om het geslacht van je kind nog niet te weten. Tot ongeveer tien jaar geleden was het de norm maar omdat je het tegenwoordig voor de bevalling kan weten lijkt het ook haast alsof je het ook moet weten.

Ik veroordeel mensen niet hoor, ik vind het leuk om het niet te weten maar snap ook heel goed dat het leuk is om het wel te weten. Er zijn mensen die me vragen of we het niet willen weten omdat de verassing van het uitvinden bij de bevalling zo veel hormonen zou losmaken dat je een betere hechting krijgt. Ik denk dat dat een beetje een vage theorie is en ik verwacht niet dat het wel of niet weten van het geslacht zo veel uitmaakt voor de hechting.

Dat we het niet willen weten zegt natuurlijk niet dat we niet nieuwsgierig zijn. We willen graag weten of dit kleine mensje dat zo gezellig in mijn buik trappelt een jongetje of een meisje is. Gelukkig hebben mensen ook kinderen gekregen in de duizenden jaren voordat echo’s beschikbaar waren en die jaren hebben heel wat’wijsheid’opgeleverd.

Ik heb al die wijsheden eens naast elkaar gelegd en weet nu zeker dat we een meisje krijgen want:

Het kussen in mijn bed is op het zuiden gericht, uiteraard krijg je dan een meisje. Als ik een sleutel oppak pak ik hem op aan de ronde kant, want dat doen moeders van meisjes.Ik was het eerste trimester heel erg misselijk, moeders van jongens hebben daar nooit last van gehad. En de meest overtuigende komt van de Chinezen....Als je mijn leeftijd optelt bij de maand waarin het kindje verwekt is krijg je een oneven getal. Kan er een duidelijker teken zijn dat we een meisje krijgen?

Helaas kwam ik daarna een paar theorieën tegen die me een beetje in de war brachten.

Dat ik nu graag hartige dingen eet is namelijk een overduidelijk bewijs dat we een jongetje krijgen. En wat dacht je van het feit dat ik nog actief en gezond ben en niet alleen maar slapend op de bank lig, alleen een jongetje kan zoiets veroorzaken. En ik snap niet hoe ik het feit dat ik op mijn linkerzij slaap over het hoofd had gezien, alleen een jongetje kan dat teweeg brengen. En de allerbekendste, ik draag meer naar voren dan naar de zijkanten, dan kan ik toch niet meer ontkennen dat we een zoontje krijgen?