Skip to main content
7 quick takes
- De foto bij deze
blog is van een heel gebruikelijk tafereel bij ons aan de eettafel. Hartmut
overziet het geluidsteam bij ons in de kerk en doet dat met veel passie. Toen
hij nog op de middelbare school zat deed hij in zijn kerk in Windhoek het
geluid al en in de loop van de jaren heeft hij dan ook veel ervaring op gedaan.
Hierdoor kan hij snel problemen met het materiaal oplossen en eens in de paar
weken gaan er weer een paar kapotte kabels mee naar huis die Hartmut dan met
zijn soldeerijzer en tangetjes weer heel maakt.
- Zaterdag hebben
we onze ’20 wekenecho’ gehad. Het was prachtig om te zien hoe onze baby aan het
rondspartelen was en hoe alle organen zich goed ontwikkeld hadden sinds de
vorige echo, wat een wonder! De baby weegt nu 330 gram en als alles goed gaat
zal dat gewicht de komende weken flink toenemen.
- Vlak voor de
kerstvakantie hebben we bij de gemeente bouwtekeningen voor ons huis ingeleverd
omdat we een badkamer gaan aanbouwen. Hopelijk worden de tekeningen snel goedgekeurd
en kunnen we binnenkort beginnen. Zaterdag zijn Hartmut en ik verschillende
bouwmarkten, badkamer-winkels en tegelspecialisten bij langs te gaan om te kijken
wat de mogelijkheden zijn en wat we mooi vinden. Het blijkt dat er
mogelijkheden in overvloed zijn, maar dat een ochtendje shoppen je ook leert
wat je wel en niet mooi vindt (en wat onze portemonnee wel en niet mooi vindt). Hopelijk staan er over een paar weken bouwfoto's op de blog!
- Donderdag ging ik
met Hartmut naar Langebaan. Omdat het windmolenproject bijna klaar is was er
een diner waar ik ook voor uitgenodigd was. Overdag was ik bij Hartmut op de
bouwplaats en ik had geluk. Net toen ik er was werd een van de spannendste
testen op nieuwe windmolens uitgevoerd. Nadat ik een bouwhelm en een reflecterend vestje aan kreeg nam Hartmut me mee om te kijken hoe bij een windmolen eerst de ‘remmen los gingen’ zodat hij op volle snelheid begon te
draaien waarna ik de schrik van mijn leven te kreeg toen er op de noodrem
gedrukt werd. De wieken die met meer dan 300 kilometer per uur ronddraaiden
stonden abrupt stil en de bijna 100 meter hoge toren zwiepte gevaarlijk heen en
weer.
- Dit weekend moest
Hartmut in Pinelands voetballen. Pinelands is de wijk waar ik het eerste jaar
dat ik in Kaapstad woonde doorgebracht heb. Ik ging dus mee om m’n oude hardlooprondje
weer eens te doen. Gek om over die bekende paadjes te rennen en na te denken
over hoe veel er veranderd is sinds de laatste keer dat ik daar liep. Toen was
ik vrijwilliger voor Youth for Christ, ging ik bijna trouwen en dacht ik dat ik
nog maximaal een jaar in Kaapstad zou wonen. Nu heb ik een leuke baan, hebben
we hier een huis gekocht en hopen we om nog een aantal jaar hier te kunnen
wonen. Toen was Kaapstad een leuke tussenstop, nu is het thuis...
- Afrika is geen
land, zoals veel mensen lijken te denken, maar een continent met veel
verschillende landen, culturen en gebruiken. Mijn Zimbabwaanse vriendin Abi was
bij mij en ik was kangas (gekleurde traditionele Afrikaanse kleden) aan het
opvouwen. Ik gebruik die kleden vaak bij het picknicken en op het strand. Ze
zei: ‘Je gaat daarmee straks toch niet je kind op je rug dragen he?’ Ik: Hmm,
misschien wel, als ik even snel wat wil doen in huis, hoezo niet?’. Abi: ‘Dan
ben je net zo’n onderontwikkelde Congolees, dat wil je toch niet. Bij ons in
Zimbabwe gebruiken we handdoeken, veel moderner, dat moet jij straks ook maar
gaan doen’.... Ok Abi, bedankt voor de tip ;-)
- ‘Omdat het nu nog kan’, en omdat iedereen ons daar
steeds aan herinnerd zijn we dit weekend weer naar de bioscoop geweest. Deze
keer keken we ‘the Bookthief’, een prachtige verfilming van een boek over het
leven van gewone mensen tijdens de tweede wereld oorlog. Naar de bioscoop gaan
is nooit echt duur in Zuid Afrika maar tegen de Zaterdagdeal van onze favoriete
bioscoop kan niemand op. Nog geen 4 euro voor een film en daarna een pizza in
een restaurant vlakbij de bioscoop. Wie gaat er volgende keer mee?
