7 quick takes from Uganda

1. Ik schrijf deze blog op 10.000 meter hoogte in het vliegtuig. In deze tijd met laptops, ipads en allerlei andere draagbare elektronische apparatuur is dat op zich niet zo bijzonder. Maar voor mij is het wel heel speciaal. Mijn oude laptop was namelijk al maanden toe aan vervanging. Hij viel om de haverklap uit en moest altijd aan de lader omdat de batterij het niet meer deed. Werken in Uganda was een ramp omdat ik elke keer als de elektriciteit uitviel (=vaak) moest stoppen met werken en wachten tot de elektriciteit terug was en mijn laptop zichzelf eindelijk weer had opgestart. Maar nadat vorige week mijn lader ontplofte wist ik zeker dat het niet meer veilig was om hem weer mee te nemen op een tripje naar Oost Afrika… Dus nu zit ik, samen met mijn nieuwe laptop in het vliegtuig naar Oeganda waar ik eindelijk zal leren hoe het voelt om in de 21e eeuw te leven, mijn computer zal namelijk aan blijven, zelfs als de elektriciteit uitvalt.  (ondertussen ben ik veilig aangekomen, internet was nog niet beschikbaar in mijn vliegtuig)
2. Vliegvelden staan hoog in mijn top 10 van fascinerende plaatsen. Mensen uit alle richtingen komen voor een korte tijd bij elkaar om daarna weer verder te reizen in evenzoveel richtingen. Je zit allemaal in hetzelfde schuitje en wachten moet je toch dus de rijen voor de douane en het boarden zijn de perfecte plekken om leuke gesprekjes met onbekende mensen te hebben. Mijn score van gisteren? Een Braziliaans Koppel met hun 7 maanden oude baby die in Mozambique woonden en op vakantie waren geweest in Kaapstad, een oudere Britse vrouw die in Kenia geboren was maar al jaren in Gaborone woont, een Zuid Afrikaanse zakenman die me Nederlandse snoepjes aanbood omdat hij die toevallig nog in in zijn tas had zitten en een Angolese moeder met twee peuters die bijna het vliegtuig misten omdat de meiden alles op het vliegveld interessanter vonden dan achter hun moeder aanlopen…  Geweldig!
3. Vrijdag is weer gebleken dat tijd niet tegen te houden is. De bijna 6 weken dat mijn ouders in Zuid Afrika zouden zijn waren toen namelijk ineens voorbij en het was tijd om ze op het vliegtuig te zetten. Niet leuk, want we weten niet wanneer we elkaar weer zullen zien. Gelukkig hebben we een heleboel nieuwe herinneringen aan fijne tijden samen waar we lang op moeten kunnen teren.
4. Het weekend was kort, gisteren vloog ik namelijk al. Zaterdag stond vooral in het teken van degelijk zijn. Schoonmaken, voor de drukte in het winkelcentrum zijn om er ook zo vroeg mogelijk weer uit te kunnen zijn, boodschappen doen, koken en wassen draaien. Een paar jaar geleden was zo’n zaterdag mijn grootste nachtmerrie maar ik moet stiekem toegeven dat ik er tegenwoordig best van kan genieten.
5. Deze week ben ik aan het werk voor Save the Children. We moeten een eindrapport schrijven voor het project waar ik de afgelopen twee jaar bij betrokken geweest ben en we gaan plannen maken voor de doorstart. Tenminste, dat is het plan. Wat er daadwerkelijk gaat gebeuren is altijd maar de vraag; TIA, This Is Africa….. Ik heb in Oeganda lang niet altijd precies gedaan waarvoor ik kwam, maar als ik terugkeek op een reis kon ik zonder uitzondering concluderen dat het bijzonder nuttig was.
6. Een van de dingen die ik mee moest nemen naar Oeganda was een bevallingssimulator. Het was verpakt in een nogal grote rugzak die ik meenam als handbagage. Helaas voor mij en gelukkig voor de fabrikant staat op de rugzak nogal duidelijk geschreven wat erin zit. Ik heb heel wat vragen moeten beantwoorden van nieuwsgierige mensen die zich afvroegen hoe dat nu weer werkte. Helaas voor die nieuwsgierige mensen waren veel van de onderdelen in mijn ruimbagage dus een bevallingsdemonstratie heb ik niet kunnen doen op het vliegveld.
7. De foto heb ik een paar weken geleden al gemaakt. Vlakbij Kaapstad is Sir Lowry’s pas, een prachtige bergpas aan het einde van een nationale snelweg, je rijdt door hoge bergen om dan ineens verrast te worden met een prachtig uitzicht op Kaapstad, de Tafelberg en de  Valsbaai. Toen we terug kwamen van ons weekendje weg was het grijs weer en het leek alsof het elk moment kon gaan regenen. Terwijl we de pas naar beneden redden (langzaam, want er stond file) brak de zon ineens door over de wijnlanden. Adembenemend mooi…