Verkiezingen in Kenia...

De afgelopen dagen lijkt er in Kampala maar een gespreksonderwerp te zijn, 'Hoe gaat het met de verkiezingen in Kenia?'. De statistieken worden angstvallig in de gaten gehouden en op elke verandering volgen speculaties over wat voor gevolgen dat zal hebben. Het maakt de Oegandezen niet zo veel uit wie de president van Kenia gaat worden, 'Ze zijn toch allemaal hetzelfde, ze beloven van alles maar als ze eenmaal in het presidentiële paleis wonen zijn hun volle buik en portemonnee het enige waar ze zich zorgen over maken', aldus een weinig hoopvolle Oegandees. En ergens heeft hij ook wel gelijk, er zijn maar vrij weinig mensen die echt luisteren naar wat de presidentskandidaten te zeggen hebben, nu de resultaten binnen stromen blijkt wel weer dat mensen niet stemmen op een droom of een ideologie maar op de persoon uit hun eigen stam. In veel kiesdistricten zijn zijn 90% van de stemmen voor de presidentskandidaat van de stam die daar woont, of een bevriende stam. Dat de mensen graag willen stemmen is wel duidelijk, op de foto, gemaakt vanuit het huis waar ik in Kenia woonde, zie je een rij stemmers. Velen zijn al voor zonsondergang opgestaan en velen hebben door het hele land meer dan 10 uur in zo'n rij gestaan. De mensen willen erg graag stemmen om er zeker van te zijn dat hun beoogde candidaat ook werkelijk president zal worden. 5 jaar geleden hebben we gezien hoe diep dat gaat. Meer dan duizend mensen werden vermoord en 600000 mensen verloren hun huis na aanleiding van verkiezingsgeweld dat veranderde in een bloedige stammenstrijd. En dat zit hier in Oeganda nog vers in het geheugen. Doordat ze afhankelijk zijn van Kenia voor toevoer van bijna alles was er voor weken geen benzine, werd veel eten schaars en werd alles duur. De Oegandezen zijn bang, vertrouwen hun buren niet zo, nu komt wel duidelijk naar voren dat ze het maar een agressief volkje vinden.

Ik weet niet zo goed wat ik moet denken, als ik de Keniaanse tv aanzet wordt er constant opgeroepen om vooral geen geweld te gebruiken, als ik mijn facebook bekijk zijn mijn Keniaanse vrienden constant bezig enige verwarring en agressie te sussen. Maar we zijn nog in de race, met nog maar 40% van de stemmen binnen kan er nog van alles gebeuren. De spanning stijgt, het duurt lang. Ik houdt mijn hart vast voor wat er gebeuren gaat als de officiële uitslag komt. Voor de Oegandezen, maar vooral ook voor de Kenianen zelf. Ik bid voor vrede in het land waar ik met zo veel plezier woonde, ik wil graag terugkomen naar een vredig Kenia, zonder tentenkampen voor vluchtelingen, zonder afgebrande huizen, en zonder verdeelde bevolking...