Dankbaar...

Het is deze maand 7 jaar geleden dat een klein, naief,gepassioneerd, achttien jarig meisje dat nog nooit gevlogen had in het vliegtuig stapte om naar Kenia te gaan om de wereld een betere plek te maken. Hoewel ze zichzelf beloofd had niet 'net als al die andere vrijwilligers te zijn' werd ze op slag verliefd op Afrika en in de zeven jaren die volgden is haar passie voor ontwikkelingswerk alleen maar toegenomen (haar naiviteit is ze trouwens voor een groot deel kwijtgeraakt hoewel haar broers daar anders over denken).

Nadat ze ook nog eens haar hart verloor aan een Afrikaanse man was de strijd gestreden en was het voor iedereen duidelijk dat ze in Afrika zou blijven wonen. Ze woont nu in het mooie Kaapstad waar ze erg gelukkig is. Hoewel de meeste tv-documantaires en fotoboeken over Afrika anders doen geloven is het continent niet een grote savanne waar olifanten, leeuwen en giraffes rondrennen tussen de strodakhutjes waar mensen met grasrokjes en kinderen met hongerbuiken en vliegen op hun neus wonen. De verschillende landen hebben elk een heel eigen cultuur, landschap, keuken en geschiedenis. En zo komt het ook dat het meisje, hoewel ze in Afrika woont, het leven in Kenia en vooral haar keniaanse vrienden soms best een beetje mist. 

Maar gelukkig krijg ik binnenkort een kans om mijn Keniaanse vrienden op te zoeken. Voor het werk moet ik aan het einde van deze maand weer naar Uganda en omdat ik dan toch in de buurt ben en een ticket vanuit Nairobi niet duurder is dan vanuit Kampala heb ik besloten om een flitsbezoekje af te leggen in Kisumu en Nairobi. Het duurt nog een paar weekjes voor ik er ben maar ik kan niet wachten en ben de dagen al van minuut tot minuut aan het volplannen.Ik ben zo dankbaar dat ik deze kans krijg!