7 quick takes...

1. Ik ben weer terug in Kaapstad na twee heerlijke, vermoeiende, mooie weken in Kampala. Het was ontzettend fijn om de mogelijkheid te hebben om terug naar Oeganda te gaan en om daar te werken met lokale verloskundigen. Bijzonder ook, dat op die manier een droom uit kwam. Hier volgt een citaat uit een motivatiebrief die ik 4 jaar geleden geschreven heb: ‘Toen ik aan de opleiding voor vroedvrouw begon had ik al een duidelijk doel voor ogen.Nu hard studeren om, als ik eenmaal klaar ben, een goede vroedvrouw te kunnen zijn die haar kennis over gaat brengen aan vroedvrouwen in ontwikkelingslanden’.
2. De training in Oeganda was een enorm succes, de vroedvrouwen zeiden ons allemaal dat we niet alleen hun moesten trainen, maar dat we iedere Oegandese vroedvrouw dezelfde training zouden moeten geven. En dat is precies waar we nu aan gaan werken. Met alles wat we de afgelopen weken geleerd hebben willen we de training verder uitbreiden en hopelijk kan dan iedereen in Oeganda er gebruik van maken.
3. De laatste dag van mijn trip moest ik een afgelegen dorpsziekenhuis bezoeken. Het was ongeveer twee uur rijden over zandwegen en door kleine dorpjes. Ik heb zo veel respect voor de vroedvrouwen die daar werken. Het ziekenhui sis overvol, ze hebben slechts twee dagen in de week elektriciteit en als het er niet is, is er ook geen stromend water, niets werkt zoals het zou moeten, en toch blijven ze lachen en gemotiveerd werken. Zulke verloskundigen verdienen aandacht en verbetering!
4. Het was fijn om in Oeganda te zijn, maar nog fijner om weer thuis te komen. Hartmut maakte het extra leuk doordat hij door het huis een speurtocht had opgezet met allerlei aanwijzingen en kleine cadeautjes en dingen die hij gemaakt of gerepareerd had. Ik heb zo’n handige man, hij maakt alles wat kapot is in huis zelf weer heel..
5. Zaterdag hebben Hartmut en ik onszelf verwend, op onze huwelijksreis wilden we al naar een spa gaan maar het kwam er nooit van. Zaterdag was het eindelijk zo ver, we zijn naar Mangwanani geweest. Een echte aanrader voor iedereen die hier in de buurt woont. Een supermooi uitzicht over Kaapstad en de wijnlanden, een prachtig gebouw, heerlijk eten, fijne massages..m aar het belangrijkste waren de vrouwen die er werken. Alle vrouwen die er werken wonen in een sloppenwijk maar krijgen door deze baan goede kansen op een beter leven. Als je er begint te werken krijg je aandelen in het bedrijf en hoe langer je er werkt hoe meer aandelen je krijgt. Ik weet niet of dit hun humeur beïnvloedde maar de vrouwen waren ongekend vrolijk. Ze zongen en dansten de hele dag, als je daar niet vrolijk van zou worden moet er wel iets goed mis zijn met je…
6. Ik heb gisteren een gesprek gehad met het ernstig zieke meisje waar ik eerder over schreef. Ze was doorgestuurd naar een ander ziekenhuis waar ze eventueel een abortus konden doen als het om medische redenen was maar ook daar weigerden ze het. Ze zal nu met veel extra zorg de zwangerschap uitdragen en hoopt in Augustus te bevallen. Het gaat wel aardig goed met haar en ze ziet uit naar de komst van haar tweede kindje. Het nare is dat de hele familie zich tegen haar gekeerd heeft omdat ze vinden dat ze maar beter had moeten uitkijken. Willen jullie bidden dan ze vrede en rust vindt in deze soms moeilijke wereld?
7. Het is weer zo ver, geen inspiratie voor de 7^e take. Ik heb vaak in de verleiding gestaan om er maar 6, of 5 te schrijven, maar ik denk dat het leuke van deze opzet juist is dat je jezelf dwingt om er zeven te schrijven zodat je jezelf blijft uitdagen, en zodat ik soms dingen opschrijf die mij niet zo interessant lijken maar die anderen eigenlijk heel grappig vinden. Oke, ik zal over rugby schrijven. Afgelopen zaterdag moesten de twee grootste en beste teams van Zuid Afrika tegen elkaar spelen. Toen ik hier kwam wonen vond ik rugby maar een raar spelletje en snapte ik er helemaal niets van. Ik ben dan ook opgegroeid in een Nederlands gezin met 4 broers die het grootste deel van hun brein en gesprekken gereserveerd lijken te hebben voor voetbal. Nu, na 2,5 jaar in een rugby-verslaafd land vind ik het leuk om te kijken, snap ik de meeste regels en heb ik zelfs een team dat ik support. Uiteraard zijn dat ‘de Stormers’ uit Kaapstad, die hun thuis stadion ongeveer 5 minuten bij ons huis vandaan hebben. Uiteraard wonnen ze ook, al was het een hele spannende wedstrijd die tot het einde twee kanten op kon gaan.