7 quick takes...

1. Het onderzoek gaat heel goed. Ik heb in de afgelopen weken alleen wel geleerd dat het heel gevaarlijk is om in een werkomgeving een verantwoordelijkheid voor een bepaalde taak op een persoon alleen te leggen terwijl verder niemand weet hoe het moet. Uitleg? De administratief medewerker die het archief de documenteb behoort te ordenen en bewaren was afgelopen week ziek wat resulteerde in een archief met overal stapels papieren van ontslagen patienten waar op een gegeven moment niemand meer van wist welke stapel waarvoor was. Ik werk voornamelijk in het archief en toen ik vanochtend binnen kwam was de arme man haast aan het huilen omdat ze hem duidelijk had gemaakt dat hij maar beter niet meer ziek kon zijn want dat was toch wel erg lastig. In plaats van dat de mensen vandaag blij waren dat hij terug was krijg hij van iedereen op zijn kop.
2. Ik denk dat ik hem een hart onder de riem ga steken met een van de cakes die ik dit weekend gebakken heb. Vandaag waren twee collega's jarig en omdat ik zo van bakken houdt was mij gevraagd om cakes te bakken. Ik bak normaal altijd brood en had nog wat andere dingen die ik moest bakken dus uiteindelijk was de opbrengst van dit weekend: twee gewone broden, een bananenbrood, een cheesecake, een chocpladecake, flapjacks en een paar lemon-meringue taartjes... Hmm!
3. Afgelopen Donderdag had ik Abi, een alleenstaande moeder die ik heb leren kennen in het vluchthuis en waar we heel erg goed contact mee hebben meegenomen voor een kopje koffie en een stukje taart (mijn communicatie gaat ook duidelijk door mijn maag). Ik heb zo'n respect voor haar. Ze doet alles alleen maar ze doet het zo goed. Volgend jaar is ze klaar met studeren maar nu vertelde ze dat ze dan in de avonden verder wil studeren omdat ze ook verloskundige willen worden. Ik hoop van harte dat het haar lukt want ze is fantastisch en de Zuid Afrikaanse gezondheidszorg heeft veel te weinig hardwerkende goede krachten die echt om de mensen geven...
4. Dat laatste bleek afgelopen donderdag wel weer. Ik was in het ziekenhuis aan het wachten op clienten en ze kwamen maar niet. Bleek dat de verpleegkundige alle meiden gewoon met abortuspillen naar huis had gestuurd zonder dat ze begeleiding gehad hadden. 'Dat 'tranentrekken' wat jullie doen heeft toch niemand wat aan' zei ze...
5. Mijn enigste clienten die ik die dag wel te zien kreeg was een getrouwd stelletje van mijn eigen leeftijd. Ze hadden al twee kinderen en konden echt geen derde hebben, zij had geen werk en hij verdiende 200 euro per maand (terwijl het leven hier niet echt goedkoper is dan in Nederland). Aan het eind van de counseling vroeg ik of ze nog wat wilden weten, bleek dat ze geen flauw idee hadden van anticonceptiemiddelen. Hen was altijd verteld dat het het werk van de geesten was end at je er verder niet veel aan kan doen of je wel of niet zwanger wordt. Een lesje seksuele voorlichting was dus wel op zijn plaats.
6. Afgelopen vrijdag gingen Hartmut en ik naar Stellenbosch om een afscheidsfeestje van een vriend bij te wonen. We waren de kaart vergeten en ik dacht dat ik het adres goed had opgegeven in de Tomtom. Tot we bij een hele rare afrit ineens van de snelweg af moesten en we ineens door een hele andere wijk reden dan de bedoeling was. Het is op zich niet ontzettend arm, maar staat wel bekend als een vrij gevaarlijke wijk.. Dan valt me toch ook wel weer op hoe verdeeld Zuid Afrika is. Iedere 'soort' mens woont in zijn eigen wijk, gaatnaar zijn eigen scholen en heeft zijn eigen soort van huizen. Ik vraag me af of dat ooit zal veranderen.
7. Mijn mailbox is vol met mailtjes over Madagascar. We gaan terug dit jaar en gelukkig gaat Hartmut deze keer mee. Hij gaat als onderdeel van een constructie team dat allerlei dingen bij het ziekenhuis gaan bouwen en opknappen. Ik ga het medische team dat de lokale artsen gaat ondersteunen leiden.. We hebben er uiteraard heel veel zin aan!