Baby Jonathan...

Afgelopen maandag belde Mary me huilend op. De doktoren hadden de bevalling ingeleid en ze was helemaal allen. Gelukkig mocht ik van mijn baas weg bij mijn werk en kon ik haar bijstaan. Het was van het begin af aan duidelijk dat geen enkele dokter de intentie had om het leven van Mary's baby te redden. Alleen had niemand de moed om dat aan Mary te vertellen. Het was een lange, zware dag. Uiteindelijk is baby Jonathan kort na middernacht geboren. Een klein wondertje, met alles er op en er aan. Maar te klein, te kwetsbaar om te leven. Hij was al overleden tijdens het geweld van de weeen. Je kon zien dat hij geleden had en daarom mocht Mary haar kindje niet bewonderen. Dat zou te moeilijk zijn geweest. Gelukkig was de verloskundige wel zo lief om een mooie afdruk van de voetjes te maken. Met dit kaartje, een mutsje, wat sokjes en foto's van de zwangere buik gaan we samen een herinneringsdoos maken zodat Mary toch iets tastbaars heeft om vast te kunnen houden in moeilijke tijden. Het gaat naar omstandigheden redelijk goed met haar. Soms vraagt ze zich af of het niet beter geweest was als ze de abortus gedaan had. Nu lijkt het alsof dat minder moeilijk geweest was. Maar ik geloof vast en zeker dat Gods plan goed is. Nu hoeft Mary niet te leven met een schuldgevoel over de abortus, maar kan ze een getuigenis zijn van het feit dat God zorgt... soms op raadselachtige manieren...