Dansende nonnen en andere nieuwtjes...

Deze keer een blog met een andere set-up dan normaal. Na meer dan een jaar artikelachtige verhalen schrijven heb ik wel eens zin in wat anders. Dus bij dezen, suggesties of ideeën over wat jullie graag op deze blog willen zien zijn altijd welkom! Vandaag kies ik voor allemaal korte puntjes om jullie een inzichtje te geven in mijn leven.

• Ik ben nog altijd illegaal, maar het voelt al niet meer zo spannend. De politie is nog niet aan de deur gekomen om me te arresteren, het gewone leven gaat gewoon door. Het voelt haast normaal om illegaal te zijn. Iedere keer als we naar home affairs bellen beloven ze dat mijn visum binnenkort klaar zal zijn, maar binnenkort is blijkbaar een heel rekbaar begrip. Ik hoop alleen dat het klaar is voor Pasen want dan willen we graag naar Namibië om Hartmut’s ouders te bezoeken.
• De afgelopen weken ben ik erg druk geweest met een training. 2 weken geleden werd ik getraind als trainer voor een counseling-cursus. Een supermethode die ik zelf al het hele jaar gebruikt heb en waarvoor ik nu dus trainer ben. Dat betekende dat ik voor het eerst sinds we getrouwd zijn een week bij Hartmut weg was. Dat was niet zo leuk, maar gelukkig was de training ontzettend goed en heb ik veel kunnen leren. Zo veel dat ik de week erna als trainer mocht meedraaien bij een cursus die hier in Kaapstad gegeven werd. Leuk om het geleerde gelijk in praktijk te kunnen brengen.
• Omdat er ontzettend veel vrijwilligers zijn bij Youth for Christ die het werk kunnen doen heb ik besloten om daar een stapje terug te doen om mijn tijd en energie aan andere projecten te besteden. Ik werk nu als vrijwilliger bij de kerk waar ik heen ga en dit is erg leuk. De kerk heeft namelijk partnerrelaties met een heleboel organisaties binnen Cape Town. Het doel daarmee is dat ze zo veel mogelijk kerkleden aan het werk willen zien in projecten. Het is leuk om te leren hoe andere organisaties werken en ik denk dat het kostbare ervaring is waar ik in de toekomst veel aan zal hebben.
• Dinsdagochtend draai ik mee in een literacy-project. Slechts 25% van de kinderen hier verlaat school met een diploma. De meesten gaan eerder weg en vaak is een van de grootste redenen dat ze zo’n grote achterstand hebben dat het niet meer op te halen valt in de normale klassensetting. Wat wij doen is een lees-project met de kinderen uit de jongste groepen. We halen ze uit de klas en doen een-op-een spelletjes, we lezen boeken en schrijven woorden. Vaak zijn ze bang om te lezen omdat ze thuis geen engels spreken. Ze weten dus niet hoe ze woorden moeten uitspreken en wat de juiste volgorde van een zin is. Het is geweldig om de kinderen te laten ontdekken hoe leuk letters, woorden en boekjes zijn en om ze op die manier een duwtje in de rug te geven in hun schoolcarrière.
• Gisteren heb ik een aerobicsles gegeven in een wel heel bijzondere setting. 5 zwangere vrouwen, 3 nonnen(die voor de meiden zorgen) en een peutertje stonden te springen op mijn muziek. Ik gaf een les in het vluchthuis over gezond leven en om het gelijk in de praktijk te brengen had ik mijn sportkleren aangetrokken en de radio meegenomen. Het was een succes want toen we klaar waren met mijn lesje, en iedereen warm en nat was van het zweet werd de radio een beetje harder gezet en verraste een van de nonnen ons, in haar mooie witte nonnenjurk met een schitterende discodans. De rest kon natuurlijk niet achterblijven en een half uur later zat iedereen gierend van het lachen na te praten over wie de mooiste dansmoves had. Een onverwachte geweldige avond. En het is maar weer eens bewezen, nonnen zijn zo saai nog niet….

Dat was het voor vandaag! Geniet van jullie weekend, liefs uit Cape Town!