Een weekendje aan zee...

Dit weekend waren Astrid en ik een weekendje weg met de meiden van de meidenclub die ik hou op de farm waar we werken. Als je de eerste keer op de farm komt lijkt het een vriendelijke plaats. Kippen scharrelen in het rond, mensen zitten buiten in het zonnetje en overal speen kinderen. Maar schijn bedriegt. Als je naar de mensen luistert hoor je verhalen over alcoholmisbruik, fysiek geweld en vechtpartijen. De moeders liggen vaak buiten hun kater uit te slapen terwijl de kinderen het werk doen en op hun jongere broertjes en zusjes passen. De kinderen hebben een chronische leerachterstand. Als ze geen zin hebben om naar school te gaan, gaan ze gewoon niet en toen ze vorige week hun rapporten kregen en die vol trots aan me laten zien was het moeilijk om er iets positiefs over te zeggen. De meesten hadden een keurig rijtje onvoldoendes en alleen een enkele slimmerik had een of twee voldoendes weten te halen. Hygiëne staat ook niet erg hoog op het lijstje van prioriteiten en vaak zijn de kinderen ziek vanwege dingen die prima voorkomen hadden kunnen worden als er een betere hygiëne zou zijn.

Mijn idee bij het organiseren van dit weekend was om de meiden een beetje rust te geven, ze even uit de negatieve dagelijkse sleur te halen en om ze te helpen met het nadenken over dromen. Om ze een weekendje vol verwennerij, leuke activiteiten en welverdiende ontspanning te geven. We hadden 5 tienermeiden, 2 peuters en een baby mee. Ik had gezegd dat ze hun kinderen mee mochten nemen als ze nog borstvoeding kregen en aangezien kinderen van een jaar of 4 hier nog rustig even aan de borst komen sabbelen als ze honger hebben, of gewoon als ze even dicht bij mamma willen zijn, hadden we 3 kinderen mee. Alleen de twee jongste meiden hebben zelf nog geen kind.

Het was een heerlijk weekend. Ons huisje was 200 meter van de zee af en we hebben heel wat uurtjes op het strand doorgebracht, ochtendgymnastiek gedaan, lekker gegeten, voor onszelf gezorgd met gezichtsmaskertjes, een filmavond gehouden, Bijbelstudie gedaan en, het hoogtepunt voor de meeste meiden, was een workshop cupcake-versieren, gegeven door een vriendin van mij. We hadden veel aandacht voor positief zijn, positief over jezelf en over elkaar. Een van de dingen die mij het eerste opviel toen ik op de farm was, was de grove taal en het vele schelden. Dat was dit weekend verboden en in plaats daarvan hadden alle meiden een blad waar ze complimenten voor elkaar moesten opschrijven. Dit bleek niet gemakkelijk maar achteraf was het natuurlijk wel heel leuk om een blad vol complimenten over jezelf te krijgen.

Toen het weekendje afgelopen was vroeg ik waar de meiden het meest van genoten hadden, en wat me trof was dat het niet het materiële was, niet de verwennerij… maar de rust. De rust om een eindje te kunnen lopen zonder altijd kinderen om je heen te hebben die aandacht moeten hebben, de rust om iets te doen zonder dat iemand anders op je begint te schelden, de rust om een klusje af te kunne maken zonder dat je moeder (of je tante, of je buurvrouw, of je….) al begint te drammen omdat het niet snel en goed genoeg is. Hoewel een weekend maar een weekend is hoop ik dat het toch een blijvende positieve impact op de meiden heeft, dat ze weten dat ze waardevol zijn, dat ze dromen mogen hebben, dat ze weten dat ze niet hoeven te schelden om hun zin te krijgen. Dat Astrid en ik goede rolmodellen voor hen hebben kunnen zijn…

Deze week ben ik van alles aan het afronden. Zondagavond vlieg ik terug naar Nederland en ik kan haast niet wachten om eindelijk mijn familie en vrienden weer te zien!