If you're happy and you know it....

Gisteren ben ik samen met een groepje van mijn kerk naar Pollsmoor Prison geweest. Pollsmoor is de grootste gevangenis in de provincie en huist meer dan 7000 gevangenen, waaronder de grootste criminelen. Een paar maanden geleden schreef ik over de nummer gangs, die in deze gevangenis hun oorsprong vinden. Een organisatie die daar werkt onder de gevangenen organiseerd iedere maand een worship avond en een gebedswandeling. Ik was er al eerder geweest maar om de een of andere reden greep het me deze keer veel meer aan.

We liepen rond over het enorme terrein, zingend en biddend om de gevangenen te bemoedigen. Er was veel reactie vanuit de cellen. Sommige van de cellen zijn zo zwaar beveiligd dat de mannen geen daglicht mogen zien, voor de ramen zijn grote ijzeren panelen geplaatst. Daardoorheen schreeuwden ze naar ons om te laten merken dat ze er waren en dat ze ons hoorden.

Een van de mannen die er werkt moedigde ons aan om zondagsschool liedjes te zingen. De meeste gevangenen hebben al jaren geen kerk vanbinnen gezien maar velen hebben toen ze klein waren een zondagsschool bezocht. De liedjes hebben iets warms, iets vertrouwds. En dat merkten we toen we begonnen te zingen. ‘Jezus houdt van alle kleine kinderen.’ Veel van de mannen barstten in tranen uit, staken hun handen naar buiten, zongen zachtjes mee. Daarna begonnen we ‘If you’re happy and you know it clap your hand…’ en plotseling hadden we een klein feestje. Daar stonden we, wij in de donkerte en kou van de nacht, zij in de kou en donkerte van eenzaamheid en wanhoop. Gescheiden door meters prikkeldraad, maar samengebracht door een liedje. Wij buiten, zij binnen samen dansend en zingend. We klapten in onze handen en stampten met onze voeten op de maat van het liedje. Eindeloos herhaalden we het liedje, niemand wilde stoppen om de magie van het moment te breken. Het was bijzonder maar het maakte me ook zo verdrietig. Natuurlijk zijn deze mannen criminelen en hebben ze vreselijke dingen gedaan. En in deze wereld moeten we gevangenissen hebben om de orde te kunnen handhaven. Maar ik dacht aan alle kinderen, die jaren hun vader niet zien, de vrouwen, die kinderen moeten grootbrengen zonder hun echtgenoot, aan de vaders en moeders, die hun zoons moeten missen. De schaamte, de leegheid, het verdriet. Ik kan niet wachten op de dag dat er en nieuwe aarde is en alle gevangenisdeuren open gaan, om nooit meer gesloten te worden!

Tot die tijd ben ik blij dat er mensen zijn die de gevangenis in gaan om de gevangenen te laten merken dat ze waardevol zijn. Om Zuid Afrika te helpen met het zorgen voor de gevangenen. Nelson Mandela, de beroemdste ex-gevangenne van Pollsmoor zei het volgende“It is said that no one truly knows a nation until one has been inside its jails. A nation should not be judged by how it treats its highest citizens, but its lowest ones.”