100 presidentsvrouwen...
Vanochtend gehoord op de radio; er zijn veel presidentsvrouwen die goed werk doen in hun land. Zo zet Carla Bruni zich in voor toegankelijkheid van cultuur en educatie in haar land en is Michelle Obama hard bezig met een campagne tegen obesitas bij kinderen. Zuid Afrika heeft zo veel problemen dat het maar goed is dat Zuma, de huidige president, 3 vrouwen heeft dan kunnen ze zich samen sterk maken om ál die problemen op te lossen….
Hier in Zuid Afrika is iedereen druk bezig met de voorbereidingen voor het komende WK. Elke krant en ieder tijdschrift schrijft erover. Er wordt met man en macht gewerkt om de infrastructuur en accommodatie in orde te krijgen. Wegen worden hersteld, hotels krijgen een nieuw likje verf en het land is op zijn mooist. Het land verwacht tijdens het WK 3 miljoen bezoekers die een geweldige ervaring zullen hebben. Mooie hotels, schitterende natuur, goede transportmogelijkheden en vriendelijke mensen, want dat is Zuid Afrika. Wat de meeste van die 3 miljoen mensen niet zullen zien is het Zuid Afrika waar ik werk. Het Zuid Afrika dat aan 100 presidentsvrouwen die ieder aandacht vragen voor een specifiek probleem nog niet genoeg zou hebben.
Gisteren ben ik begonnen met les geven op een school. En lessenserie over identiteit, seksualiteit en relaties. De school is in Belhar, een arme suburb van Kaapstad waar veel jongeren dagelijks te maken hebben met drugs, alcoholmisbruik en mishandeling. Een zeer veel voorkomend probleem is het zogenaamde ‘gangerism’, jongeren die zich aansluiten bij een gang om samen criminele activiteiten te ondernemen. De levensverwachting van een gangster is hooguit 30 jaar vanwege de vele gevechten, de drugs en de alcohol. De school waar ik werk gaf aan dat dit een van de grootste problemen binnen de school is. Iedere dinsdag zal ik naar deze school toe gaan, ik geef dan les aan de meiden, en Rosa, mijn collega zal er voor de jongens zijn. Naast de lessen zullen we ook een soort van vertrouwenspersoon zijn waar de jongeren heen kunnen met hun problemen. En dat zal nodig zijn. Gisteren gaf ik een introductie over de lessen, de klassen waren behoorlijk luidruchtig en het was lastig om ze echt stil te krijgen. Totdat ik begon over seksueel misbruik en de gevolgen die dat kan hebben, ineens werd het muisstil, de leerlingen keken me betrapt aan, alsof ik hun persoonlijke verhaal vertelde. Dit was een probleem dat ze allemaal kenden, waar ze allemaal, direct of indirect mee te maken hebben. Het zal een uitdaging zijn om op deze school te werken, om te weten wat ik moet zeggen en om de jongeren écht te helpen.
Liefs Anneke
