1 year with Doris!

Lieve Door,

We liggen samen op bed. Jij in het holletje dat mijn lijf maakt, je lievelingsplekje. Terwijl je aan mijn borst drink ben je een beetje aan het neuriën. Je kleine handje gaat onderzoekend langs mijn neus, mijn kin en mijn lippen. Je laat los, kijkt omhoog en lacht even. 'Aai, mamma, aai' zeg je, voor je weer begint met drinken. Ik kijk naar je gesloten ogen, je mooie lange wimpers, je witblonde haren en je olijfkleurige huid (dat heb je van je vader geërfd). Ik snuffel aan je koppie en snuif je heerlijke geur op. Een mix van shampoo, de lucht van het buitenspelen en van jezelf. Ik geniet en wil dat dit moment nooit meer stopt. Je verjaardagsfeestje begint over een uur en ik moet nog heel veel doen, maar terwijl ik zo lig met jou vraag ik me af waarom ik eigenlijk vind dat ik dat allemaal moet doen. Jij geniet nu, in je veilige plekje en ik geniet omdat jij geniet.

Mijn gedachten dwalen terug naar een jaar geleden toen jij, hoewel meer dan een week na de uitgerekende datum, toch opeens onverwacht snel in ons leven kwam. Die razendsnelle bevalling zullen je vader, je oma en ik nooit vergeten. Hoewel de bevalling snel was, en daarom een beetje een schok voor iedereen, heeft het me niet veel pijn gedaan. Ik herstelde snel en een paar uur na je geboorte zaten we al buiten op het gras in de tuin te picknicken, zo gemakkelijk gleed je ons leven in. Alsof er nooit een moment geweest was dat je er niet was. En zo voelt het nog steeds. Je maakt het ons, met je lieve karakter,  over het algemeen niet erg moeilijk.

Je kan heel goed spelen en jezelf vermaken. Je deelt ook altijd heel gemakkelijk.  je eten, je speelgoed, alles,  behalve je plekje bij ons op schoot. Als je bij pappa of bij mij zit, en Sophie komt in de buurt dan maak je haar snel duidelijk dat ze niet welkom is. Als ze dan vervolgens toch ook op schoot klimt begin je te huilen en haar te duwen totdat ze weg gaat. Dat is overigens de enige situatie waarin je niet stapelgek bent op Sophie. Als je haar 's ochtends ziet krijgt ze een grote glimlach een een heel enthousiast 'allooooo' en als je ook maar even een kans krijgt geef je haar meer knuffels en kusjes  dan haar lief is.

Sophie is in alles een kopietje van mij, maar jij hebt geloof ik alleen maar genen van pappa gekregen. Ik vind het prachtig om hem terug te zien in je glimlachjes, je voorkeuren en in je gedrag. Maar soms vind ik het ook wel een beetje lastig omdat ik je minder goed kan aanvoelen, omdat ik harder mijn best moet doen om je te begrijpen. Ik kan dan ook niet wachten tot je kan praten, zodat je kan vertellen waarom je soms ineens intens verdrietig gaat zitten terwijl er dikke tranen over je wang biggelen. Of waarom sommige dingen die voor mij zo klein lijken je zo frustreren. Maar ook zodat ik nog beter kan delen in je diepe vreugde en grote enthousiasme over schijnbaar kleine dingetjes.

Allerliefste Doris, wat zijn we gezegend met jou. Wat ben je lief, mooi en zacht. Ons popje. We willen de tijd stilzetten zodat we langer kunnen genieten van hoe je nu bent, maar zouden ook graag vooruit willen kijken om te zien wie je gaat worden. We vragen om kracht en wijsheid om je op te voeden tot iemand die weet wie ze is en zichzelf durft te zijn omdat ze weet dat ze geliefd is, een vrouw met dromen en idealen. maar bovenal een vrouw die weet dat God haar Vader is.

Liefs mamma