7 quick takes...

Strand en zee maakt zelfs een ziekig snoetje een beetje vrolijk.

1. Goeiemiddag! Ik zit op mijn favo plekje op de veranda voor het huis. De meiden slapen nog, de kip voor het avondeten staat in de oven en ik geniet van de warme zon voordat hij onder gaat achter de bergen. Het duurt dan nog heel lang voor hij echt onder gaat en het donker wordt maar het is dan wel gelijk een stukje kouder dus dan zal ik naar binnen verhuizen.
2. Ik ben blij dat de meiden slapen, want slapen is het beste medicijn, toch? We hebben een paar lastige dagen achter de rug. Eerst was Doris ziek, veel hoesten, flinke koorts en heel erg aanhankelijk. Nu Doris weer een beetje lijkt op te knappen (op een snotneus na) is Sophie aan de beurt. Ze is niet zo ziek als Doris was, maar door haar temperamentvolle karakter wel lastiger als patient. Ik hoop dat de meiden allebei snel weer beter zijn want dat is natuurlijk wel zo gezellig.
3. Doordat de meiden ziek waren ben ik de afgelopen dagen veel thuis geweest en had ik veel tijd om na te denken. Ik kwam erachter dat ik, ondanks de snotneuzen, de huilende meiden en het feit dat er op sommige dagen niets uit mijn handen kwam omdat mijn handen vol waren met dochters die troost zochten, ontzettend gelukkig ben. Thuis, bij mijn dochters. Waar mijn  ambities grotendeels verweven zijn met het welzijn van mijn familie. Waar ik dingen doe waar geen krant over zal schrijven en nog nooit een mens beroemd om is geworden.  Dit is waar ik wil zijn. Dat dit is waar ik moet zijn. En dat geeft rust. 
4. Een van de redenen dat ik tot dat besef kwam was een workshop waar ik Dinsdag aan meedeed. Het was deel van een onderzoeksproject waarvoor allemaal mensen die kennis hebben over zwangerschap en de eerste jaren van een kinderleven bij elkaar kwamen om na te denken over hoe we als kerk zwangere en nieuwe moeders het beste kunnen helpen om elk kind kansen te geven. Onderzoek laat keer op keer zien dat een kind in de eerste jaren liefde, stimulatie, gezond eten en veiligheid nodig heeft. Heel eenvoudig, maar helaas voor heel veel mensen onmogelijk om te geven. Hartverscheurend.
5. Gisteren was het heerlijk warm (vandaag ook) en gingen we 's middags naar het strand. De meiden waren niet op hun allervrolijkst maar veel zand en een lekker zonnetje maakten dat het toch wel gezellig was. En wel zo leuk voor ons want wij genoten van het heerlijke weer en de prachtige omgeving. En van alle heerlijke zandijsjes die Doris voor ons maakte.
6.  Doris is gek op tellen en gek op stickers plakken. Elke keer als ze er een nieuwe bijgeplakt heeft moet ze ze allemaal weer tellen van zichzelf en dat gaat ongeveer zo. "One two drei vier funf sechs siebe ag nege zehn  elf twaalf viertien vijftien..." Drietalig opgevoed worden moet soms ook verwarrend zijn. Doris praat trouwens wel veel meer Engels dan Sophie deed toen ze zo oud was. Dat komt denk ik doordat ze door Adventure Clubs overdag veel meer engels horen en praten. Sophie praat meestal nederlands maar gooit er ook wel engels doorheen. "Mamma, ga je even 'watchen" hoe hoog ik kan "jumpen"?" volgens de boekjes is dat allemaal heel normaal en komt het vanzelf goed.
7. Ondertussen is Hartmut thuisgekomen en Doris wakker geworden. Ze eten rauwe boontjes die ik eigenlijk had willen koken. Nouja, het gaat erom dat mijn familie genoeg vitaminen binnen krijgt en op deze manier lukt dat wel. Fijne week!

Sophie en haar lieveheersbeestjesvriendinnetje vermaakten zich prima in het bos.

Gymles

Ijsje?