7 quick takes...

1. Goeiemorgen! Vandaag kan ik niet, zoals vorige week, valsspelen door gewoon een hele blog met foto's te maken, want zo interessant waren de foto's van deze week niet. Het was een behoorlijk normale week met allemaal heel gewone dingen. Deze week begint een beetje bijzonder, het is vandaag een nationale feestdag en daarom is Hartmut vrij. Heerlijk om een dagje extra weekend te hebben en lekker bij elkaar te zijn.
2. Ik zeg nou wel dat vorige week heel gewoon was maar eigenlijk lieg ik dan. Net als in Nederland is de 27e April hier ook een feestdag. Wel om een andere reden trouwens, maar wel superhandig voor alle Nederlandse expats die koningsdag willen vieren. Wij gingen met de meiden naar de Nederlandse school waar een waar spektakel was opgezet wat niet onderdeed voor Koningsdag in een gemiddeld dorp (er was alleen geen optocht met fanfareband) Een vlooienmarkt, koningsspelen, een springkussen, vlaggetjes schmincken, een frietkraam en een zaaltje waar bejaarden haring aten en glaasjes advocaat met slagroom weglepelden. Hoe Nederlands wil je het hebben. Er was ook heel veel Nederlands eten te koop maar die kraam ben ik maar even voorbij gelopen, een tientje voor een pak hagelslag of een blik snert vond ik toch een beetje teveel. Gelukkig gaan we volgende week naar Nederland en kan ik, als ik wil, voor hetzelfde geld heel wat meer typisch eten inslaan. (Lekker Nederlands ben ik he he? Zuinig doen en praten over koopjes.) hetis wel een beetje onwerkelijk dat het volgende week al is. We kijken er naar uit!
3. Met de meiden gaat het goed. Sophie wordt met de dag eigenwijzer. Als je haar iets vraagt is haar antwoord bijna altijd: ' Ik weet ook niet alles hoor!' Ze is leeft in de overtuiging dat ze de moeder van Doris is en bemoeit zich met alles wat Doris aangaat. Doris laat dat allemaal niet zomaar gebeuren en bijt lekker van zich af. Gelukkig maar. Heerlijk om die twee samen te zien ontwikkelen. Ze leren zoveel van elkaar!
4. Ik denk dat het hebben van broertjes/zusjes erg belangrijk en vormend kan zijn voor een kind en dat is een van de redenen dat ik meestal blij ben als ik hoor dat iemand een kindje verwacht. Maar het maakt me niet altijd blij. Gisteren vertelde een kennis dat haar zoontje grote broer werd en het liefst had ik op dat moment even willen huilen. De zangere moeder leeft samen met haar vriend in een hutje gemakat van karton, achter de supermarkt waar ik mijn meeste boodschappen doe. Ze is, net als haar vriend, verslaafd aan drugs, haar zoontje woont bij familie en ze kunnen amper voor zochzelf zorgen. Zijzelf leek er wel blij mee, ze verzekerde me dat de baby haar nieuwe motivatie gaf om haar leven eindelijk op de rails te krijgen. Ikzelf voelde me vooral heel machteloos. Wat kan moet er gebeuren om haar, maar vooral ook om haar ongeboren kindje meer kansen te geven?
5. Toen we vorige week terugvlogen uit Namibie zat er een heel vriendelijke vrouw in de rij voor ons. Via haar kinderen raakten we aan de praat en ze vertelde ons dat ze naar de vrouwenconferentie van Hillsong ging. Ze had kaartjes over en vroeg of ik er belang bij had. Ik had verschillende dingen over de conferentie gehoord en was wel benieuwd om het met mijn eigen ogen te zien. De conferentie werd gehouden in een van de grootste concertlocaties van de stad en alles was groots en indrukwekkend. De muziek en zang was bijzonder. Het is niet direct mijn lievelingsmuziek maar om die teksten samen met 5000 andere vrouwen te zingen geeft toch wel kippenvel. En verder? Je mag een gegven paard niet in de bek kijken, maar ik doe het toch even. In de grootsheid miste ik stilte, tijd voor bezinning en reflectie. Het ene audiovisuele spektakel was nog niet afgelopen of het volgende begon alweer. En in de veelheid van indrukken ging de rode draad verloren. Als ik terugdenk weet ik eigenlijk niet wat er gezegd is, wat de boodschap had moeten zijn. De herinneringen worden overschreeuwd door flashbacks van lichteffecten, Oprah Winfrey achtige give-aways en schreeuwerige praatjes. En heel veel boekpromoties voor het nieuwste boek van Bobbie Houston ('Ik had echt geen ambities om schrijfster te worden, of om geld te verdienen aan boeken, maar toch promoot ik het nu voor de 10e keer deze morgen zodat jullie het allemaal gaan kopen.'). Bobbie en haar man geven leiding aan Hillsong en Bobbie is ook degene die 21 jaar geleden de Colour conference begonnen is. Ondertussen is Hillsong en megachurch en is ook de Colour Conference een evenement waar wereldwijd duizenden vrouwen op af komen. Bobbie heeft een een schare trouwe fans om zich heen verzameld bij wie ze haast een cult status heeft. Een beetje misselijkmakend.
   Iets wat me ook tegenstond was het constante promoten van vrouwen. Ik ben niet vies van feminisme, in de pure zin van het woord. (fe·mi·nis·me (het; o) het streven naar gelijke rechten voor vrouwen en mannen) Waar ik wel vies van ben is als vrouwen rechten of waarde krijgen ten koste van mannen. En dat gebeurde steeds op de conferentie.  Het is niet dat je mannen moet ontmannelijken, denigreren of verzwakken, omdat je vrouwen een sterkere positie wil geven om hun hun eigenwaarde terug te geven. Het is niet het een of het ander, vrouwen kunnen sterk zijn omdat mannen dat ook zijn. Het leven is geen wedstrijdje om te bepalen welk geslacht gaat winnen, we kunnen allemaal winnen, omdat we verschillende kwaliteiten en functies hebben. Waar het om gaat is dat we dezelfde kansen krijgen om die kwaliteiten te ontwikkelen. Ik kan nog wel even doorgaan maar ik zal mijn gegeven paard weer laten lopen.
6. Heb je eerder deze week mijn blog over de rugzakjes die mijn vriendin maakt gezien? Leuk he? Als je nog wilde bestellen heb ik wel slecht nieuws, want ze zijn al uitverkocht. Jammer voor jou maar heel fijn voor mijn vriendin die nu wel even hard moet werken maar er financieel ook heel wat voor terug krijgt. Ze is heel erg blij en durft eindelijk in zichzelf te geloven! bedankt dus, voor alle bestellingen, dit betekent voor mijn vriendin zo veel meer dan alleen de financiele boost!
7. De bedoeling was dat ik dit vanmorgen al zou posten maar het is een nationale feestdag en door uitgebreid te ontbijten en samen naar een muziekklas te gaan kwam het daar niet van. De muziekklas was erg leuk (zo hard als je kan op een djembe slaan is altijd leuk ;-)) nu ga ik verder mijn to do lijstje afwerken. Fijne dag!