7 quick takes...

19 September

7 quick takes...

Lekker samen ~~kliederen~~ werken in de tuin.

Goeiemorgen! Zitten jullie er al weer klaar voor? Ik wel hoor, met mijn kopje thee en mijn agenda, omdat ik anders vergeet wat we allemaal gedaan hebben. Doris slaapt. Heerlijk vind ik dat, meestal slaapt ze even tussen 8 en 9 en dan heb ik mooi de tijd om op te ruimen, te douchen en vaak ook om alvast te koken. Sophie vermaakt zich wel, die kan uren in de weer zijn met de kleinste dingetjes. Ze heeft dan hele verhalen maar als ik dan vraag wat ze zegt hoor ik meestal: 'ik praat niet tegen jou mamma, ik praat tegen de trein/pan/bloem/....
Wat was het een fijn en rustig weekend. Zaterdag heb ik eerst hardgelopen en daarna zijn we bezig geweest rond het huis. De 'moestuintjes' die we een week geleden zaaiden komen bijna allemaal heel mooi op en moeten bijna overgeplant worden dus Hartmut heeft met hulp (?) van de meiden uit afvalhout een plantenbak gemaakt. 's Middags had hij een vrijgezellenfeest dus toen was ik alleen met de meiden, die toen werkelijk niet te genieten waren. Ze wilden allebei niet slapen maar bij mij op schoot zitten en die schoot vooral niet met elkaar delen. Reuze gezellig!
Gisteren was het beter, eerst naar de kerk en daarna samen wortelpannenkoeken bakken. Dat doen we bijna altijd voor onze zondag lunch. Na het eten hebben de meiden heerlijk lang geslapen (toen wel) en ik heb buiten in de warme zon zitten lezen, fijn! Nadat de meiden allebei wakker waren zijn we in het bos gaan wandelen met de hond. Doris wees alle bloemetjes aan en Sophie moest uiteraard alle denneappels meeslepen in de piepkleine zakjes van haar jurk. Frustratie alom dus, maar gelukkig wel het soort van frustratie dat snel vergeten is.
De rest van de week was ook vol met leuke 'avonturen' die ik voor mijn werk moest fotograferen en waar Doris en vooral Sophie weer van mochten meegenieten. We gingen een robot knutselen uit afvalmateriaal, naar een kunstcentrum waar allemaal kleine studios door een bos verspreid waren en we allemaal kunstenaars aan het werk konden zien en we zijn naar de brandweerkazerne geweest waar we zelfs een stukje mochten meerijden in de brandweerauto. Zo veel nieuwe verhalen en ervaringen...
Gisteren zat ik met Sophie op de trap waar ze moest zitten omdat ze Doris weer eens omver geduwd had om Doris op een hardhandige manier te laten voelen dat ze geen zin had om haar speelgoed met haar zusje te delen. We waren aan het praten over wat ze gedaan had en waarom toen ze me ineens met d'r grote blauwe ogen aankeek:' Ik denk niet dat ik zo goed met Doris kan delen mamma... delen is echt heel moeilijk.' Tsja meid, ik weet het....
En Doris? Die trekt zich niets aan van al het geduw en de boze woorden. Sophie blijft haar grote held en alles wat Sophie doet is interessant. Ze was een tijdje een echt moederskindje maar de laatste tijd tel ik niet meer mee als Hartmut thuis is. De glimlach op haar gezicht als ze zijn motor de straat in hoort rijden is onbetaalbaar en ze weet dan niet hoe snel ze bij de deur moet zijn om Hartmut te begroeten met een dikke knuffel. Zo lief om te zien!
Goed, ik ga weer aan het werk, we gaan zo weg naar een kunststudio om met verf te kliederen en ik wil nog even wat opruimen voor het zo ver is. Fijne week allemaal!