7 quick takes...

1. Het huis is weer leeg. Pappa en mamma zijn zaterdag weer veilig aangekomen in Nederland. Hun beddengoed hangt ondertussen vrolijk te wapperen aan de waslijn, om klaargemaakt te worden voor onze volgende gasten. Wat hebben we het samen fijn en goed gehad. Die eerste weken toen mamma mij met alles kon helpen terwijl ik herstelde van de bevalling. De slome dagen thuis waar we samen genoten van Sophie, waar we korte wandelingetjes deden en waarin Sophie steeds groter en ik steeds sterker werd. En toen kwam mijn vader en werd het tempo een beetje opgekrikt. Leuke dingen doen, een wijnboerderij bezoeken, een berg beklimmen, Kaapstad ontdekken, samen een weekendje weg. Af en toe bleven Sophie en ik een dagje thuis want het arme kind moet natuurlijk wel een beetje opgevoed worden met rust, reinheid en regelmaat... ;-) ik ben ontzettend dankbaar dat ijn ouders voor zo'n lange tijd konden komen om samen te kunnen genieten van de kostbare eerste weken van Sophies leventje. Ze zullen veel van Sophies ontwikkeling alleen op afstand meemaken, maar niemand kan van hen afpakken dat ze de eerste glimlachjes, het eerste gebrabbel, de eerste keer rollen en zo veel andere 'eerste keren' hebben kunnen meemaken...
2. Gisteren heeft Sophie voor het eerst haar teentjes in de grote oceaan kunnen steken. Het was een heerlijke zomerdag, midden in de winter. Een van die dagen dat je naar de zonsondergang zit te kijken terwijl de warme zilte wind met je haren speelt, het strandzand tussen je tenen kriebelt en je nog lang niet denkt aan naar huis gaan omdat het, ondanks het feit dat de laatste zonnestralen net verdwenen zijn, nog steeds lekker warm is. We gingen met vrienden braaien aan het strand, we hadden een heerlijk plekje tussen de rotsen, met een klein strandje haast voor onszelf. Het was een van die dagen die je het gevoel geeft dat je op een hele lange vakantie geweest bent. Een van die dagen waarop we dankbaar zijn dat we in Kaapstad wonen en waarop we tegen elkaar zeggen dat we hier best de rest van ons leven kunnen blijven wonen...
3. De trots in Hartmuts ogen op de foto's spreekt boekdelen. Hij is zo verliefd op zijn dochter. Het is heerlijk om te zien hoe hij steeds meer in zijn rol als vader groeit. Hoe foto's van en met Sophie langzaam maar zeker al zijn oude profielfoto's en achtergronden vervangen. Hij draait zijn hand niet om voor het verschonen van luiers, doet haar altijd in bad (ik heb het nog maar een keer gedaan) en knuffelt het liefst de hele tijd met zijn dochter. Ik ben zo dankbaar dat ik dit niet alleen hoef te doen maar dat Hartmut en ik Sophie samen mogen opvoeden...
4. Een link naar een artikel dat perfect beschrijft hoe ik me soms voel als mensen die ik helemaal niet ken, (of wel ken maar zij kennen Sophie niet) op me af komen met ongevraagd advies over Sophie... http://www.mcsweeneys.net/articles/hello-stranger-on-the-street-could-you-please-tell-me-how-to-take-care-of-my-baby
5. Woensdag ben ik samen met Sophie en mijn ouders naar een concert van Stef Bos geweest. Hij is natuurlijk Nederlander maar woont het grootste gedeelte van zijn tijd in Kaapstad met zijn Zuid Afrikaanse vrouw en kinderen. Hij is een kunstenaar met woorden en de manier waarop hij de Zuid Afrikaanse maatschappij vol liefde bezong en besprak was ontroerend treffend. 
6. Hartmut en mijn vader hebben de afgelopen week nog hard gewerkt aan het vernieuwen van de elektrische bedrading in ons huis en zijn ondertussen ook begonnen aan het bouwen van een schuifdeur voor onze nieuwe badkamer... het is allebei nog niet af maar ik denk eigenlijk dat Hartmut stiekem al weer aan het broeden is op een nieuw bouwproject. Hij kan gewoon niet niet aan het bouwen zijn. 
7. Als laatste nog een link naar een artikel dat ook in Zuid Afrika erg relevant is helaas. http://www.gatesnotes.com/Development/Why-Does-Hunger-Still-Exist-Africas-Table-Day-One Het klassieke plaatje van Afrika (hongerbuikjes, dunne armpjes en beentjes etc) komt hier gelukkig niet zo veel voor. Maar dat wil niet zeggen dat alles qua voeding in orde is. Kinderen krijgen genoeg om in leven te blijven, maar niet genoeg gezond eten om zich optimaal te kunnen ontwikkelen. Vanwege een ongezond en eenzijdig dieet blijven kinderen vaak klein maar wat nog veel erger is is het feit dat de hersenen onvoldoende vetten en voedingsmiddelen krijgen om zich goed te kunnen ontwikkelen waardoor de kinderen al op heel jonge leeftijd ontwikkelingsachterstanden oplopen die nooit meer in te halen zijn... tragisch om te zien hoe op die manier hele generaties niet tot ontplooiing kunnen komen. Nu ik zelf elke dag zie hoe Sophie groeit en vooral heel snel ontwikkeld door goede voeding ben ik nog meer aan het nadenken over hoe ik een steentje kan bijdragen om ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk baby's in Kaapstad dezelfde kansen krijgen..