7 quick takes...

1. Morgen is Sophie een maand. Lekker cliché om te zeggen maar de maand is voorbij gevlogen en tegelijkertijd tergend langzaam gegaan. Wat een grote verandering in ons leven, die gek genoeg heel natuurlijk aanvoelt. Ik wil me geen leven meer zonder haar voorstellen.
2. Het gaat ook heel goed met Sophie, wij vinden haar het allerslimste kind van de hele wereld en zijn elke keer weer onder de indruk van de dingen die ze al doet. Als ze op haar buik ligt tilt ze meestal haar hoofdje nieuwsgierig op om alles om haar heen te kunnen bekijken. Dit weekend wist ze zelfs van haar buik op haar rug te draaien, hoewel dat meer per ongeluk dan expres ging. Ze schrok er zelf ook van en toen ze voor de derde keer rolde vond ze het niet meer zo grappig als dat wij het vonden en begon ze te huilen. Ach, omdraaien hoeft ze ook nog lang niet te doen, laat haar nog maar even lekker ons kleine knuffelbare meisje zijn dat ons bij alles nodig heeft. 
3. Mijn moeder is hier al drie weken en afgelopen zaterdag is  mijn vader ook eindelijk aangekomen. Weer gingen we met zijn allen naar het vliegveld, deze keer was ik heel wat sterker en beter te been dan 3 weken geleden. Wat een feest om daar op het vliegveld onze Sophie te kunnen voortellen aan haar opa. Hij is ook erg trots en een van de eerste dingen die hij deed toen we thuis kwamen was het verschonen van haar luier. Goeie opa!
4. Afgelopen zaterdag hadden we ook een kraamfeest voor Sophie georganiseerd. Heel veel vrienden zijn langsgekomen om samen met ons te vieren dat Sophie in ons leven gekomen is. Geheel volgens Zuid Afrikaanse traditie werden we overladen met cadeautjes, mensen brengen niet een of twee dingen maar een hele tas vol met boekjes, kleertjes en verzorgingsproducten. Sophie heeft dus genoeg crème, zeep en kleertjes om tot ze naar school gaat niet meer naar de winkel te hoeven. 
5. Als je een meisje hebt kan je er haast niet onderuit, het feestje werd een roze feestje met roze glittercupcakes, roze hapjes en roze versiering. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik me vanaf nu ga inhouden en ik zal proberen ver weg te blijven van het meisjesroze. Hoewel, dat zal een hele opgave zijn. Roze lijkt onlosmakelijk verbonden te zijn met meisjes en als ik niet uitkijk is ze sneller in haar prinsessenfase dan me lief is.
6. Gisteren was mijn verjaardag. Hoe ouder ik wordt (en ik werd ontzettend oud ;-)) Hoe minder behoefte ik heb om het groots te vieren. Het feit dat ik het samen met mijn man, mijn dochter en mijn ouders kon vieren was me ook meer waard dan een groot feest. 
7. Als laatste nog een paar foto's omdat ik er niet genoeg van kan krijgen. Als je de foto's wel zat bent raad ik je aan om gewoon niet verder naar beneden te scrollen. Hartmut is helemaal gelukkig dat hij niet meer het onderwerp van mijn foto's hoeft te zijn en Sophie is een erg geduldig model. Ik moet er maar goed gebruik van maken dat ze nu nog niet wegrent, verveeld met haar ogen gaat rollen of gekke bekken gaat trekken.