Omdat ik veel vragen krijg en jammer genoeg geen tijd heb om iedereen terug te mailen een blog met de meest voorkomende vragen.
- Hoe voel je je?Steeds beter. Ik heb een hernieuwde bewondering voor alle vrouwen die ooit bevallen zijn. Ik had het natuurlijk al heel vaak gezien, maar om zelf onderhevig te zijn aan de pijn, de emoties en de krachten van de natuur is toch heel erg anders. Mijn lichaam voelt aan alsof ik twee marathons achter elkaar gelopen heb (ik heb dat nog nooit gedaan, maar ik stel me voor dat je je daarna behoorlijk gesloopt voelt) maar het is weer goed aan het herstellen. Sophie drinkt en slaapt goed en geeft ons regelmatig werk met haar volle luiers dus ook daar lijkt alles goed te gaan. En ja, ze is echt zo schattig en perfect als de foto's doen geloven.
- Hoe was je bevalling? Heel goed, heel lang en helemaal anders dan we ons voorgesteld hadden. Ik denk niet dat jullie op bloederige details te wachten zitten dus dit is een korte samenvatting. Het plan was dat we thuis de weeën zouden opvangen samen met de verloskundige tot zij of wij het tijd vonden om naar het ziekenhuis te gaan om daar dan te bevallen. Mijn weeën begonnen 's nachts, en na een uurtje twijfelen of dit het nu wel was omdat we de nacht ervoor ook al wakker gehouden werden door weeën braken mijn vliezen waardoor we wisten dat het nu 'echt' was. Na een tijdje belden we de verloskundige en samen met haar vingen we de weeën. Hartmut had de open haard aan gedaan, we hadden mooie muziek aan en en het was heel erg prettig om gewoon thuis te zijn. Onder onze eigen douche, in ons eigen bed en met het gemak van onze eigen dingen om ons heen. Ik had dan ook helemaal geen zin om naar het ziekenhuis te gaan en tot mijn opluchting zag de verloskundige ook geen reden om in de auto te stappen. Ze had zelfs alles al klaargezet voor als het thuis zou gebeuren. Sophie is duidelijk al een eigenwijs meisje want tot op het einde leek ze niet te kunnen besluiten hoe ze geboren wilde worden. Haar hoofdje veranderde steeds van positie waardoor het uiteindelijk erg lang duurde, en we heel wat verschillende houdingen moesten toepassen voor ze geboren werd. De bevalling vond plaats in ons bad, iets wat ik ook niet gepland had, maar wat, als ik terugkijk deel is van een prachtige ervaring. Ik heb haar zelf kunnen opvangen en vanaf dat moment heb ik mijn ogen niet meer af kunnen houden van dit prachtige meisje met haar donkere haar en doordringende oogjes.
- Wist je echt niet dat het een meisje was? Nee, we hadden echt geen idee. Toen ze geboren was leek het ook helemaal niet uit te maken wat ze was, we waren veel te blij dat ze er was. Pas nadat ze al een tijdje op mijn buik lag keken we of we een zoontje of een dochtertje gekregen hadden. Wat een magisch moment toen ze ineens niet meer 'de baby' was, maar Sophie, ons kleine meisje.
- Vanwaar de naam?Toen ik een jaar of 14 was las ik voor het eerst het boek 'De wereld van Sophie' en op dat moment besloot ik dat mijn eerste dochter Sophie zou heten. Toen Hartmut en ik net getrouwd waren waren we aan het dromen over de toekomst, als we misschien ooit kinderen zouden krijgen. We droomden over namen, de talen die we zouden spreken en boeken die we met ze zouden lezen. We besloten dat onze kinderen internationale namen moesten hebben die zowel in het Duits, Nederlands en Engels ongeveer hetzelfde klinken en hetzelfde geschreven worden en ik vertelde Hartmut over de naam Sophie waar hij gelijk enthousiast van werd. In Nederland is het een heel populaire naam maar hier in Zuid Afrika kennen we helemaal geen andere kinderen die zo heten wat het nog weer extra leuk maakt. We hopen dat Sophie haar naam die 'wijsheid' betekend, met waardigheid zal dragen. Dat ze zal opgroeien tot een fantastische vrouw die de wereld een beetje mooier gaat maken doordat ze God, de ultieme bron van wijsheid in haar hart heeft.
- Heb je nu kraamhulp aan huis zoals in Nederland?Nee, kraamhulp is iets heel Nederlands dat hier helaas niet is. Hartmut heeft drie dagen vaderschapsverlof gehad maar is nu helaas weer aan het werk. Gelukkig krijg ik veel bezoek, hebben vrienden een maaltijdrooster opgezet en het allerleukste is natuurlijk dat mijn moeder overmorgen komt om te helpen en om samen te genieten van Sophie. De verloskundige is de afgelopen week een paar keer langs geweest om te kijken hoe het gaat en controles uit te voeren.
- Heb je dan wel zoiets als zwangerschapsverlof?
Gelukkig wel, ik ben in ieder geval tot oktober thuis om voor Sophie te zorgen. Hoe het daarna precies zal gaan moeten we nog beslissen maar nu leven we van dag tot dag en genieten we van elk moment.
- Heb je wel tijd om op je blog te schrijven?Blijkbaar wel, anders kon je dit nu niet lezen. Eigenlijk doe ik het vooral ook voor mezelf. Ik ben niet zo goed in dagboeken bijhouden en op deze manier heb ik voor mezelf toch iets om terug te lezen. Ten tweede zijn er natuurlijk een heleboel mensen die ik al deze dingen graag zelf zou willen vertellen, maar dat kan niet omdat we zo ver weg wonen. Dus ik vind het ook belangrijk om tijd hiervoor te maken. Hoewel, ik was maandag al begonnen aan deze blog en het feit dat hij nu pas online komt laat wel zien hoe veel prioriteit ik het gegeven heb.
