7 quick takes...

1. Onze zondagen worden steeds degelijker, en het enge is dat we er nog van genieten ook. Waar we een paar maanden geleden op zondagmiddag bergen beklommen gaan we nu wandelen in het bos, en genieten we van de paddenstoelen, de rondspringende eekhoorntjes en de herfstbladeren. Gisteren wandelden we de Alphen Trail, 5 minuten bij ons huis vandaan, met prachtige uitzichten over de Tafelberg en de wijnlanden. We droomden over hoe we er over een paar weken hopen te lopen met een wandelwagen of een baby in een draagdoek, om het degelijke plaatje helemaal compleet te maken.
2. Vorige week zondag gebeurde er iets wat me de hele week eigenlijk niet heeft losgelaten. In Zuid Afrika, en vooral in Kaapstad is een heel erg groot alcoholprobleem. Veel te vaak ontmoet ik mensen van wie de hersenen onherstelbaar zijn aangetast door overmatig alcoholgebruik, en veel te vaak zie ik kinderen wiens kansen op slagen in de maatschappij klein zijn vanwege een foetaal alcohol syndroom. Toen Hartmut en ik vorige week op straat liepen kwamen we langs een man die, letterlijk, in de goot lag, eerst zagen we hem niet eens omdat de kleren die hij aanhad meer op een bergje afval leken dan op iets wat een man, ook al leeft hij op straat, aan zou hebben. Hij lag half op de goot en half op de weg en een auto die de hoek om zou komen en niet goed op zou letten zou gemakkelijk over hem heen kunnen rijden. We probeerden hem wakker te maken om hem te waarschuwen maar de man was te versuft en dronken om ook maar enig contact te kunnen maken. Het was duidelijk dat zijn hersenen zwaar beschadigd waren door jarenlang overmatig alcoholgebruik. Hartmut pakte de arm van de man rond zijn schouder en sleurde hem de stoep op, om hem in een portiekje ietsje veiliger neer te kunnen zetten. Ik denk dat hij er helemaal niets van heeft meegekregen. Meer konden we op dat moment niet doen, maar het breekt mijn hart om mensen zo te zien. Zo mensonterend, uitgespuwd door de maatschappij, hopeloos. Hadden we meer moeten doen, wat hadden we kunnen doen? Of is de toekomst van zo’n man uitzichtloos. Is het een verspilling van tijd om energie in hem te steken?
3. Bij mijn werk is het op het moment erg rustig en dat komt me goed uit. Deze week zijn al mijn collega’s weg en het heeft dus weinig zin om naar mijn kantoor te gaan omdat alles wat ik nodig heb (internet en mijn laptop) thuis ook beschikbaar is. Ik zit dus met mijn laptopje op schoot in gemakkelijke kleren op de bank te werken, kopje thee erbij en mij hoor je niet klagen. Zo kan ik mijn laatste dingetjes mooi afronden.
4. Dit weekend hebben we nog even gewinkeld. Hartmut zei dat hij nog wel een paar nieuwe broeken voor zijn werk kon gebruiken en ineens beseften we dat winkelen met dikke buik vast een stuk gemakkelijker is dan winkelen met een baby. Niet zo ver bij ons vandaan is een groot outlet winkelcentrum waar je voor weinig geld vaak goed kan slagen. Ik ga daar het liefste winkelen, niet zozeer vanwege de prijzen, maar vooral omdat het het meest op ‘Europees winkelen’ lijkt. Geen grote mall met overal schreeuwerige reclame en felle lichten, maar gewoon buiten, van winkel naar winkel...
5. Ondertussen staat ons huis vol met dingen voor de baby. Onvoorstelbaar wat zo’n kleintje allemaal nodig heeft. Gelukkig hebben we het meeste niet hoeven kopen maar kunnen we heel veel lenen van vrienden die ons voorgegaan zijn in de wondere wereld van de babyspullen. Ondertussen hangt bij mij de waslijn vol met zomer-zwangerschapskleren die ik niet meer nodig heb maar gelukkig weer door kan geven aan een zwangere vriendin. Geweldig om zo deel uit te kunnen maken van een ondersteunend netwerk waarin spullen, advies en meelevende gesprekken uitgewisseld kunnen worden zodat je je niet alleen hoeft te voelen...
6. Dit weekend hadden we ook eindelijk kans om te skypen met Cleo en Ciska, twee vriendinnen uit Belgie, en hun vriend/man en kind, ze waren bij elkaar op bezoek en dat was het perfecte moment om met zn allen achter de webcam te gaan zitten zodat wel elkaar weer eens konden zien. Een slechte verbinding en teveel mensen die dingen tegelijkertijd wilden zeggen zorgden voor een chaotisch gesprek dat om de paar minuten werd afgebroken vanwege een slechte lijn. Maar toch heb ik er van genoten, het was heerlijk om ze weer eens te ‘zien’, echt bijkletsen doen we wel weer in de mail...
7. Ik begin me een beetje zorgen te maken over mijn quick takes als ik straks met verlof thuis zit. Voor mensen die niet geïnteresseerd zijn in alle kleine details van onze baby zal mijn blog echt onnoemelijk saai worden. Ik denk niet dat ik naast vieze luiers, gebroken nachten en boertjes erg veel zal meemaken in de eerste paar weken. Ik heb nu al moeite om me op andere dingen te concentreren omdat het krijgen van een baby nu eenmaal een van de grootste en meest levensveranderende dingen is die ik ooit heb meegemaakt. Nouja, dan zijn jullie vast gewaarschuwd!