7 quick takes...

1. We hebben een heerlijk weekend achter de rug. Met onze smallgroup zijn we een weekend weg geweest naar Hermanus, zo’n anderhalf uur rijden van Kaapstad. De familie van een vriendin van ons heeft daar een huis waar we in konden. Van tevoren was gewaarschuwd dat het nogal primitief is maar daar hebben we, behalve het feit dat er geen elektriciteit was (wel gas) helemaal niets van gemerkt. We hebben geweldig genoten. Het huis staat aan de voet van de bergen en vanaf de veranda keken we uit over een prachtige lagune. Het was echt lekker onvoorspelbaar dus we hebben heel wat uurtjes doorgebracht rond het vuur, terwijl we lazen en spelletjes speelden. Gelukkig liet de zon zich ook nog zien en konden we kajakken en een prachtige wandeling maken naar een nabijgelegen waterval die ban tientallen meter hoog naar beneden valt.
2. Rafael, het vijf jarige zoontje van een vriend van ons zat bij ons in de auto op weg en terug van Hermanus en dat resulteerde natuurlijk in eindeloze potjes ‘ik zie ik zie wat jij niet ziet’. Uiteraard kwamen er ook heel wat kinderliedjes voorbij. Een van de hoogtepunten voor mij was toen iemand ‘vader Jacob’ in het Frans begon te zingen, Rafael kende het in het Engels, ik in het Nederlands, Hartmut in het Duits en iemand anders in het Afrikaans. En zo kwam het dat we daar vol overtuiging een liedje zaten te zingen, 5 mensen met allemaal een andere nationaliteit, allemaal in onze moedertaal, allemaal terugdenkend aan onze kindertijd. Dat muziek universeel is en mensen verbindt werd met dat liedje ineens wel heel duidelijk...
3. Een van de mannen in onze smallgroup is Ivan, en een weekend met hem doorbrengen is inspirerend. Hij is blind vanaf zijn geboorte maar zo ontzettend zelfstandig. Hij ging gewoon mee wandelen, speelt bordspelletjes met een passie en was toen we vertrokken als eerste klaar met inpakken en schoonmaken terwijl zijn koffer er van alle koffers nog het meest georganiseerd uitzag. Bewonderenswaardig hoe hij opgewekt door het leven gaat en zich niets aan lijkt te trekken van alle referenties die wij maken naar mooie uitzichten of dingen zien. Hij vraagt geduldig om het te beschrijven en het is overduidelijk dat hij er net zo veel van geniet als wij.
4. Gisteren was het 10 Mei, nog een maand dan is het 10 Juni, de uitgerekende datum voor de komst van onze mini-Jagau. In een paar weken van nu zal onze wereld op zijn kop staan en alles wat nu vanzelfsprekend is zal anders zijn. Hoewel we eigenlijk geen idee hebben wat ons precies te wachten staat kijken we er heel erg naar uit. Morgen mag ik weer naar de verloskundige voor een controle maar ik denk dat alles wel goed zit. De baby ligt mooi met het hoofdje naar beneden, beweegt de hele dag door en mijn buik groeit gestaag. Elke keer als ik denk dat het nu echt niet meer groter kan heb ik het mis en komt er weer een stukje meer buik bij.
5. Ik krijg vaak de vraag wanneer ik stop met werken. Wel, dat weet ik nog niet precies. Ik hoop te kunnen blijven werken tot de baby komt. Mijn werk is fysiek niet heel erg zwaar en mijn collega’s zijn erg leuk, ik wil dat contact nog niet missen. Ik merk wel dat ik rustiger aan moet doen en dat ik midden op de dag vaker de neiging heb om een dutje te doen, maar er zijn nog een paar dingen die ik wil afwerken voor ik voor 4 maanden met ouderschapsverlof ga.
6. In Zuid Afrika zijn een heleboel bedelaars. Bij de stoplichten, winkelcentra, op de hoeken van de straten en ongeveer op alle andere plekken staan mensen met opgehouden hand, in hun andere hand vaan een bord waarop iets staat als ‘ Ik heb geen geld om mijn familie te onderhouden, help me alsjeblieft, je zal gezegend worden’. Vanuit alle hoeken wordt afgeraden om die mensen geld te geven omdat je daarmee een levensstijl in stand houdt. Ik kan daar heel wat over zeggen maar voor het gemak zal ik maar even zeggen dat ik die gedachte ondersteun. Ik waardeer het dan ook heel erg als mensen iets hebben bedacht waarmee ze een inkomen kunnen verwerven en ben dan ook veel meer geneigd wat te geven of te helpen als mensen meer doen dan met opgeheven hand en een zielig gezicht op straat staan. Een dakloos koppel dat bij ons in de buurt verblijft heeft een slim handeltje bedacht. Ze gaan bij mensen langs om te vragen of ze nog boeken hebben die ze niet meer willen hebben om vervolgens de deuren langs te gaan om die boeken te verkopen voor geld of eten. Ze hebben me al een aantal leuke boeken verkocht en hebben dus ook gezien dat ik zwanger ben. De afgelopen maanden hebben ze dus steevast al een stapeltje boeken over baby’s en zwangerschap in hun handen als ze bij ons voor de poort staan. En dan kan ik natuurlijk geen nee zeggen. Ik heb ondertussen een mooie stapel boeken over het opvoeden van een baby, veel meer dan ik ooit nodig zou hebben, en vooral ook met hel veel tegenstrijdige informatie,  dus als iemand er een wil hebben weet je me te vinden.
7. De verkiezingen van vorige week zijn gelukkig rustig verlopen en ik heb het idee dat mensen over het algemeen wel blij zijn met de uitslag. Ik ben dankbaar voor hoe dingen gegaan zijn en hoop dat de verkozen leiders in de komende vijf jaren hun beloften waar kunnen maken zodat Zuid Afrika een beter land wordt voor iedereen, ongeacht afkomst en ras.