7 quick takes....
- Het is hoog tijd voor een nieuwe blog. Vorige week was ik hem zomaar vergeten. Met al die feestdagen en extra vrije dagen vergeet ik steeds welke dag het is. Helaas/gelukkig is deze week de laatste extra vrije dag. De volgende is ‘pas’ weer in juni.
- Deze week is de extra vrije dag een hele spannende. Er zullen namelijk verkiezingen zijn en met de onrustige politieke situatie in Zuid Afrika voorspellen heel veel mensen een keerpunt in de geschiedenis. Of dat keerpunt het land ten goede zal komen is niet te zeggen. Voor nu hopen en bidden we voor verkiezingen die rustig verlopen, zonder hint van geweld of corruptie. Ik hoop dat mensen met hun verstand zullen stemmen en niet met emoties of vanwege tradities. En ik hoop dat de gekozen president, wie het dan ook zal zijn, zijn/haar werk goed zal doen voor alle Zuid Afrikanen en niet alleen voor een bepaalde provincie/stam/ras.
- Elke dag is het wel de ‘dag van iets’. De dag van koolmeesjes die uit hun nest zijn gevallen, de dag van overspannen tandartsen en de dag van bomen die bedreigd worden met omkapping. Meestal vind ik die (inter)nationale ‘dagen van’ een beetje onzinnig maar vandaag is het de Internationale dag van de Verloskundige. En dat mag een zwangere verloskundige toch niet ongenoemd voorbij laten gaan. Als verloskundige had ik natuurlijk altijd al respect voor al mijn collega’s maar nu ik zelf zwanger ben en ook mijn onzekerheden, angst en gekke vragen heb is daar nog een beetje extra bewondering bijgekomen.
- De onzekerheden en gedachten over de zwangerschap maken steeds vaker plaats voor gedachten over de bevalling en vooral over de tijd erna. Nog 5 weken, zenuwslopend lang en tegelijkertijd verschrikkelijk dichtbij. Ik kan het me niet voorstellen maar kijk er heel erg naar uit. Ons kleintje is in ieder geval een kleine stuiterbal want mijn buik lijkt de laatste tijd haast voortdurend in beweging. Dat is natuurlijk goed nieuws. Ik voel me, naar omstandigheden ook nog prima en kijk erg uit naar de weken die komen gaan.
- Onze drie Nederlandse studenten zitten op moment van schrijven in het vliegtuig richting Nederland. We hebben een waardig afscheidsweekend gevierd met een leuke roadtrip, wijn, kaas, bier en chocoladeproeverijen en een afscheidsbraai met de vrienden die ze hier hebben leren kennen. De tijd dat ze bij ons waren was goed en we zullen hun gezelligheid, spontane uitbarstingen in liedjes en zelfs hun rommel missen.
- Zaterdag ben ik ook nog even een voorbeeldige ‘WAG’ geweest. WAG is een term die in de sportwereld gebruikt wordt om de ‘wives and girlfriends’ aan te duiden. Samen met de andere WAGs van Hartmuts team hebben we tegenwoordig een whatsapp groep om van tevoren kunnen laten weten of we gaan komen zodat je in ieder geval niet in je eentje langs de lijn zit te suffen. Ik heb vol trots kunnen zien hoe Hartmut zijn team perfect verdedigde en uiteindelijk gekozen werd tot ‘man of the match’.
- Vrijdagavond hebben Hartmut en ik een paar ‘oefenkinderen’ op bezoek gehad. Samen met een bevriend koppel gingen we oppassen op de drie kinderen van mijn collega. Pasta maken, koekjes bakken en heel veel boekjes lezen bleek een perfecte vulling van de avond. Ik denk dat we allemaal geslaagd zijn voor de cursus ‘ouderschap op instapniveau’ want aan het eind van de avond leefden alle kinderen nog, hadden ze zich niet noemenswaardig bezeerd en hadden ze zelfs een gezonde zelfgemaakte pastamaaltijd in hun buik.:-)
Ps: op de foto rechtsonder kijkt Hartmut zo beteuterd omdat hij (geheel terecht) bang is dat de Nederlandse kaaskoppen alle kaas gaan opeten...
