10 years ago...
Mijn nichtje
Elise is vandaag jarig. Ze wordt tien jaar. Dat betekend dat het vandaag tien
jaar geleden is dat ik getuige was van mijn allereerste bevalling. Toen mijn
tante zwanger was vroeg ze of ik, omdat ik verloskundige wilde worden, bij de
bevalling aanwezig wilde zijn. Ik ben haar daar nog altijd dankbaar voor. Die
eerste bevalling, gewoon thuis, in de sereniteit van een eigen slaapkamer, met
mensen waar ik heel veel om geef zal voor altijd een van de mooiste en meest
intieme momenten van mijn leven blijven.
Een bevalling is
haast iets magisch. In het holst van de nacht ging de telefoon, mijn vader
maakte me wakker en we sprongen in de auto om het donker in te rijden. Mijn
hart klopte van spanning en van de verwachting van wat zou gaan komen. In theorie
wist ik het wel, maar in de praktijk had ik het nog nooit eerder gezien.
De weeën en de
uiteindelijke geboorte waren overweldigend en emotioneel maar tegelijkertijd
ook iets heel natuurlijks. De kracht en het doorzettingsvermogen die ik zag bij
mijn tante, en later nog bij heel veel andere vrouwen is hoopgevend. Dat moment
dat de natuur het overneemt van het verstand en het lichaam gewoon weet wat het
moet doen is prachtig.
Toen het bijna
zover was vroeg de verloskundige of ik een setje kleertjes wilde opwarmen rond
een kruik zodat ze lekker warm zouden zijn als de baby er was. Er hingen twee
setjes, een voor een jongentje en een voor een meisje want we wisten nog niet
wat het zou worden. Ik twijfelde niet, en zorgde ervoor dat de meisjeskleren
lekker warm zouden zijn.
Toen Elise net
geboren was voelde ik een vlaag van paniek, ze bewoog niet en zag er blauw uit.
De verloskundige leek kalm maar van binnen schreeuwde ik het uit. ‘Doe iets,
dit gaat niet goed’. Hoewel het in werklijkheid hooguit een paar seconden
geduurd kan hebben voelde het voor mij als een eeuwigheid totdat ze eindelijk
adem haalde, totdat ze eindelijk een teken van leven gaf. Totdat ze liet zien
dat ze het mooiste baby'tje van de hele wereld was.
Na deze
eerste bevalling heb ik er nog veel meer gezien. Ik heb geleerd dat alleen op TV baby'tje roze en rustig ademend geboren wordt. In de echte wereld zijn er altijd een paar
seconden waarin de wereld stil lijkt te staan en alle aandacht is gefocust op
die eerste diepe zucht. Daarna gaat de wereld weer verder, en wordt het steeds
moeilijk voor te stellen dat er tijden waren dat dat baby'tje er niet was.Elke keer weer
heeft een bevalling iets magisch, de scheppingskracht van God wordt een klein
beetje zichtbaar en tastbaar als zo’n pasgeboren baby'tje zijn of haar mond
open doet om voor het eerst zelfstandig adem te halen. Als de navelstreng wordt
doorgeknipt en dit jonge leventje klaar is om zijn of haar eigen leven te
beginnen.
Een paar uur na
de bevalling liep ik met mijn zusje door een winkelstraat om een cadeautje te
gaan kopen. Het meest vervreemdende voor mij was dat de wereld gewoon door leek
te gaan, niemand leek in de gaten te hebben dat er zojuist een wonder was gebeurd. De geboorte van een nieuw klein mensje, nieuw leven! Tien volmaakte
vingertjes, tien prachtige teentjes, uniek, naar het beeld van onze schepper!
Maar de mensen gingen door in hun dagelijkse routine, liepen hun gebruikelijke
rondje op de zaterdagmorgen om dingetjes voor het weekend in te slaan.
Lieve Elise, van
harte gefeliciteerd met je verjaardag! Ik vind het jammer dat ik het niet met
je kan vieren. Toen je geboren werd kon ik niet wachten tot je ouder was zodat
we samen leuke dingen konden doen. Toen wisten we nog niet dat ik niet in
Nederland zou blijven wonen. Maar weet dat ik ook aan deze kant van de wereld
een taartje voor je eet en dat je, als je moeder je oud genoeg vindt, altijd
welkom bent om hier voor een tijdje te komen zodat we alsnog samen leuke dingen
kunnen doen.
Liefs Anneke
